Επειδή είναι πολύ πιθανό να το ακούσουμε κι αυτό, καλύτερα να είμαστε προετοιμασμένοι!
Έχουν κανονικό βάρος (ή και λιγότερο από το κανονικό) κι όμως αρνούνται να φορέσουν στενά παντελόνια ή κοντές φουστίτσες γιατί θεωρούν…
ότι τα πόδια τους είναι πολύ χοντρά! Κορίτσια, αλλά και αγόρια, έντεκα, οχτώ, ακόμα και πέντε ετών, έχουν βγάλει ήδη απόφαση για την εικόνα του σώματός τους κι η απόφαση είναι καταδικαστική! Πώς πρέπει να αντιδράσουν οι γονείς όταν έρθουν αντιμέτωποι με τη φράση «αποκλείεται να το φορέσω αυτό, είμαι χοντρή»;
Από τα πρώτα πράγματα που θα πρέπει να κάνουμε είναι να εντοπίσουμε από πού ακριβώς το παιδί μας εμπνεύστηκε αυτή την αρνητική ιδέα για τον εαυτό του. Σε γενικές γραμμές, οι πιο πιθανοί «ένοχοι» είναι τρεις: τα σχόλια που κάνουμε εμείς οι γονείς, αλλά και οι συγγενείς ή οι οικογενειακοί φίλοι για το σώμα μας, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και τα άλλα παιδιά του περιβάλλοντός του (συμμαθητές, φίλοι κ.λπ.).
Είναι, λοιπόν, σκόπιμο να παρατηρήσουμε προσεκτικά και τις τρεις αυτές «πηγές» για να δούμε πώς περνάνε τέτοιου είδους μηνύματα στο παιδί. Μήπως η αγαπημένη της θεία μιλάει όλη την ώρα για δίαιτες και συνεχώς σχολιάζει πόσο έχει παχύνει; Μήπως εσείς η ίδια γκρινιάζετε τους τελευταίους μήνες ότι δεν θα καταφέρετε ποτέ να χάσετε τα δυο κιλά που πήρατε στις καλοκαιρινές διακοπές; Τέτοιου είδους σχόλια είναι πολύ πιθανό να επηρεάσουν την ψυχολογία του παιδιού και να το κάνουν αργά ή γρήγορα να αναζητήσει ατέλειες και στο δικό του σώμα. Παρατηρήστε τι παρακολουθεί στην τηλεόραση, αλλά και τι βλέπετε εσείς στη μικρή οθόνη τις ώρες που η κόρη σας παίζει στο σαλόνι. Ρίξτε μια ματιά στα περιοδικά που ενδεχομένως κυκλοφορούν στο σπίτι. Μήπως είναι γεμάτα με τίτλους του τύπου «Πώς θα χάσετε τόσα κιλά σε δυο εβδομάδες» ή «Μάθετε πώς αδυνάτισε η τάδε επώνυμη»;
Αφού προσπαθήσετε να εντοπίσετε τις πηγές από τις οποίες εκπέμπονται στο παιδί σας μηνύματα που το κάνουν να αμφισβητεί την ομορφιά του ή να δίνει υπερβολική αξία σε ένα αδύνατο σώμα, στη συνέχεια, κάθε φορά που ακούτε να κάνει ένα σχετικό σχόλιο…
…εκφράστε την κατανόησή σας. Δώστε στο παιδί το δικαίωμα να εκφράζει τα συναισθήματά του και εξηγήστε πως καταλαβαίνετε ότι τέτοιου είδους σκέψεις μπορεί να το στενοχωρούν. Το ότι δείχνετε κατανόηση δεν σημαίνει ότι συμφωνείτε πως η κόρη σας είναι χοντρή! Εννοείτε ότι θα εκφράσετε τη διαφωνία σας, αλλά κάντε το μια άλλη στιγμή που δεν θα είναι τόσο ευάλωτη. Πείτε «είσαι σε μια ηλικία που το σώμα σου αλλάζει τόσο γρήγορα» ή «όλοι νιώθουμε άσχημα για τον εαυτό μας μερικές φορές». Εξηγήστε της ότι μέχρι να ολοκληρωθεί η ανάπτυξή της θα παρατηρεί συνέχεια αλλαγές στο σώμα της κι αυτό μπορεί να την αγχώνει. Μιλήστε της επίσης για κάποιες από αυτές τις αλλαγές που αναμένεται να συμβούν, ώστε να είναι εξοικειωμένη με την ιδέα.
…ρίξτε τους τόνους. Μην το κάνετε θέμα, αρχίζοντας τις διαφωνίες και τις πολύωρες συζητήσεις. Υπάρχει ο κίνδυνος με τον τρόπο αυτό να βοηθήσετε άθελά σας να εδραιωθεί η συγκεκριμένη άποψη στο μυαλό του παιδιού που θα νιώσει την ανάγκη να υπερασπιστεί το λόγο για τον οποίο αισθάνεται έτσι.
…προσπαθήστε να κατευθύνετε το μυαλό του παιδιού προς τη λύση. Αντί να επιμένετε ότι το σώμα της κόρης σας είναι μια χαρά, τη στιγμή που εκείνη προσπαθεί να σας πείσει για το αντίθετο, είναι προτιμότερο να της κάνετε ερωτήσεις μέσα από τις οποίες θα βρει μόνη της τη λύση στο πρόβλημα. Πείτε της «νιώθεις στ’ αλήθεια ότι είσαι παχιά ή μήπως γενικά δεν έχει τα κέφια σου τελευταία;» ή «θεωρείς ότι τα πόδια σου είναι άσχημα ή μήπως ήθελες απλώς να γίνουν πιο δυνατά;» ή «τι πιστεύεις ότι θα σε έκανε να νιώσεις καλύτερα;». Αντιμετωπίστε το θέμα με ρεαλισμό και κατανόηση, αποφεύγοντας όμως πάντα να δίνετε έκταση και το συζητάτε σαν να είναι ένα «σοβαρό» πρόβλημα.
πηγη https://mamamia.gr/
