Οι κρίσεις πανικού μπορεί να είναι πολύ τρομακτικές. Ιδιαίτερα όταν συμβαίνουν σε παιδιά.
Κάποτε τις μεταφραζαμε ως νεύρα ή άγχος, αλλά στην σημερινή εποχή αναγνωρίζονται ως ιατρική κατάσταση.
Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν βιώσει την αίσθηση του πανικού κάποια στιγμή στη ζωή τους. Αυτή είναι μια φυσιολογική αντίδραση σε μια απειλητική για τη ζωή κατάσταση, π.χ. μια φωτιά στο σπίτι, ένα τροχαίο ατύχημα ή μια βίαιη επίθεση. Ο πανικός έρχεται συνήθως με τη μορφή ττου φόβου και του τρόμου και την ακαταμάχητη επιθυμία να ξεφύγεις από αυτήν την κατάσταση. Τα συναισθήματα είναι πολύ δυσάρεστα και μπορεί να περιλαμβάνουν:
Ένα σφυροκόπημα στην καρδιά, ακόμα και αίσθημα αυξημένων παλμών.
Δύσπνοια ή αίσθημα πνιγμού.
Τρόμος που μπορεί να είναι τόσο
έντονος σαν βίαιο τράνταγμα.
Μυρμήγκιασμα ή μούδιασμα στα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών.
Ναυτία, ζάλη και εφίδρωση.
Αίσθηση της απώλειας του ελέγχου της ουροδόχου κύστης ή των εντέρων σας. Αυτό μπορεί να προκαλέσει προσωρινή ακράτεια.
Φόβος οτι είστε έτοιμοι να πεθάνετε.
Αίσθηση πως εσείς ή τα πράγματα γύρω σας δεν είναι πραγματικά.
Αισθάνεστε ότι χάνετε τον έλεγχο του μυαλού σας, ακόμα και ότι είστε τρελός.
Αίσθημα επιθετικό προς όποιον βρεθεί στο δρόμο διαφυγής σας.
Αυτά τα συμπτώματα του υπερβολικού άγχους είναι μια ενστικτώδης αντίδραση ώστε να προετοιμάστει το μυαλό και το σώμα μας για να ξεφύγουν απο έναν κίνδυνο ή προετοιμασία να αγωνιστούμε για τις ζωές μας. Τα συμπτώματα του πανικού συνήθως εξαφανίζονται σταδιακά.
Δυστυχώς οι κρίσεις πανικού συμβαίνουν μερικές φορές όταν δεν υπάρχει άμεση απειλή για τη ζωή. Είναι ένα από τα πιο κοινά ψυχολογικά προβλήματα στο δυτικό κόσμο, που επηρεάζει το 2-3% του πληθυσμού σε ένα χρόνο.
Ένα νεαρό άτομο που βιώνει αυτά τα θλιβερά συναισθήματα δεν έχει πλήρη επίγνωση του γιατί αισθάνεται τόσο φοβισμένο. Αν οι κρίσεις πανικού συμβαίνουν τακτικά μπορεί να αρχίσουν να παρεμβαίνουν στις συνήθεις καθημερινές του δραστηριότητες, όπως το σχολείο και η κοινωνική ζωή. Αυτό μπορεί να αυξήσει την αγωνία του και να οδηγήσει σε αποφυγή απο τους ανάλογους χώρους και καταστάσεις στους οποίους βίωσε τον πανικό. Αυτή η αποφυγή μπορεί να ονομάζεται αγοραφοβία , σχολική φοβία ή κοινωνική φοβία ανάλογα με το ποια περιοχή της ζωής του επηρεάζεται.
Πράγματα που πρέπει να σκεφτείτε
Για να κατανοήσετε γιατί ένα παιδί ή ένα νεαρό άτομο μπορεί να έχει κρίσεις πανικού, πρέπει να αναρωτηθείτε τα εξής:
Ξέρετε αν αυτό το νεαρό άτομο ανησυχεί πολύ ή έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση ;
Ξέρετε αν έχει πρόσφατα βιώσει πένθος ή διαζύγιο μέσα στο σπίτι του ;
Ξέρετε αν έχει βιώσει κανένα τραύμα στο παρελθόν;
Ξέρετε αν είναι κάτω από οποιαδήποτε πίεση στο σχολείο, για παράδειγμα, πλησιάζει ο χρόνος των εξετάσεων, αλλάζει σχολείο ή έχει πέσει θύμα εκφοβισμού ;
Είναι χρήσιμο να κατανοήσουμε τι μπορεί να αισθάνεται το παιδί μας την ώρα της κρίσης.
Οι κρίσεις πανικού, στην νεαρή ηλικία συνδέονται συχνά με το φόβο μια επικείμενης επιθέσης και τα πειράγματα από άλλα παιδιά.
Τα παιδιά και οι νέοι μπορούν προκειμένου να αποφύγουν ορισμένες καταστάσεις,βρίσκουν δικαιολογίες για να τις αποφύγουν και προσπαθούν να δικαιολογήσουν τους παράλογους φόβους και τις συμπεριφορές τους στους γονείς, τους δασκάλους και τα άλλα παιδιά.
Οι κρίσεις πανικού είναι πολύ τρομακτικόές για εκείνους που τις βιώνουν και τους γύρω τους. Από τη φύση τους, τα νεαρά άτομα χάνουνι τον έλεγχο των συναισθημάτων τους και μπορεί να είναι πολύ απρόβλεπτα. Το να μπορέσει να κρατήσει σε έλεγχο τον εαυτό του είναι εξαιρετικά σημαντικό για ένα άτομο που έχει μια κρίση πανικού.
Τι μπορείτε να κάνετε
Να θυμάστε ότι το νεαρό άτομο βιώνει έναν ανεξέλεγκτο και παράλογο τρόμο και δεν μπορεί να κατανοήσει τους λόγους που συμβαίνει αυτό.
Διατηρήστε την ψυχραιμία σας και προσπαθήστε να μεταδώσετε στο παιδί τον χαλαρό τόνο της φωνής σας και την ήρεμη γλώσσα του σώματος σας και να το ηρεμήσετε.
Να είστε σίγουροι και καθησυχαστικοί, χωρίς να φωνάζετε ή να χτυπήσετε το παιδί .
Εξηγήστε ότι καταλαβαίνετε πόσο ανήσυχο είναι.
Ρωτήστε το αν υπάρχει κάτι που το τρομάζει, αλλά μην το ”ανακρίνετε” .Οι πολλές και επίμονες ερωτήσεις θα φέρουν αντίθετο αποτέλεσμα.
Χρησιμοποιήστε φράσεις όπως: «θα είσαι εντάξει”, “εγώ θα σε κρατήσώ ασφαλή”, “δεν έχεις πάθει κάτι πολύ σοβαρό για την υγεία σου “.
Εξηγήστε ότι τα συμπτώματά του δεν είναι ασυνήθιστα και δεν είναι απειλητικά για τη ζωή.
Βοηθήστε του να πάει κάπου ήσυχα και να χαλαρωσει.
Προσπαθήστε να του αποσπάσετε την προσοχή μετο να μιλάτε για άλλα πράγματα.
Ζητήστε του να επικεντρωθεί στην αργή βαθιά αναπνοή του,αναπνέοντας από το στόμα και εκπνέοντας μέσω της μύτης.
Αν αισθανθεί ζάλη βάλτε το να καθίσει ή να ξαπλώσει.
Δώστε τους λίγο νερό ή χυμό.
Μείνετε μαζί του μέχρι να ηρεμήσει γιατί οι άνθρωποι που βιώνουν έναν πανικό, δεν είναι πάντα σε θέση να κρίνουν τον κίνδυνο σωστά, για παράδειγμα, μπορεί να τρέξει στον δρόμους χωρίς να κοιτάξει.
Εξηγήστε την κατάσταση στην δασκάλα και τους συμμαθητές του ζητήστε να μην το αμφισβητούν, πειράζουν ή το αναστάτωνουν.
Oι κύρια επιλογή θεραπείας σε αυτήν την ηλικία ειναι η ψυχοθεραπεία.
Η ψυχοθεραπεία, που ονομάζεται επίσης θεραπεία συμπεριφοράς, θεωρείται μια αποτελεσματική θεραπεία πρώτης επιλογής για τις κρίσεις πανικού. Η ψυχοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει το παιδί να καταλάβει τις κρίσεις πανικού και να μάθει πώς να τις αντιμετωπίζει.
Η γνωστική συμπεριφορική θεραπεία μπορεί να το βοηθήσει να μάθει μέσα από τη δική του εμπειρία ότι τα συμπτώματα πανικού δεν είναι επικίνδυνα. Κατά τη διάρκεια συνεδριών θεραπείας, ο θεραπευτής θα το βοηθήσει σταδιακά να δημιουργήσει εκ νέου τα συμπτώματα μιας κρίσης πανικού σε ένα ασφαλές, υποστηρικτικό περιβάλλον. Μόλις οι φυσικές αισθήσεις του πανικού δεν φαίνονται πλέον απειλητικές, οι κρίσεις αρχίζουν να μειώνονται και σε πολλές περιπτώσεις εξαφανίζονται . Η επιτυχής θεραπεία μπορεί επίσης να βοηθήσει να ξεπεράσει τους φόβους των καταστάσεων που προκαλούν τις κρίσεις πανικού.
Ευτυχώς, επίμονες κρίσεις πανικού συχνά ανταποκρίνονται πολύ καλά στις θεραπείες.
