Τι είναι η μέθοδος «Λογικές Συνέπειες»;
Σε ένα θετικό, συναισθηματικό κλίμα, δίνουμε στο παιδί επιλογές για να αποφασίσει, προειδοποιώντας το για τις λογικές συνέπειες που θα ακολουθήσουν, και το αφήνουμε να υποστεί τις συνέπειες της επιλογής του για τη συγκεκριμένη μέρα.Την επόμενη φορά, το παιδί έχει τη δυνατότητα να ξαναποφασίσει… Το παιδί μαθαίνει να γίνεται υπεύθυνο, αφού μαθαίνει να επιλέγει και να δέχεται τη σχέση πράξης και συνέπειας. Η μέθοδος αυτή προϋποθέτει λιγότερα λόγια και περισσότερες πράξεις, θετική πρόθεση και όχι εκδικητικότητα, συνέπεια και σταθερότητα. Οι συνέπειες θα πρέπει να σχετίζονται λογικά με τις πράξεις του παιδιού και κατά την εφαρμογή τους θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε και τη μέθοδο του καθρεφτίσματος που αναφέραμε πιο πάνω. Για παράδειγμα:
«Μπορείς να έρθεις μέχρι τις 4.00 στο σπίτι, ή μπορείς να αργήσεις…εσύ αποφασίζεις! Αν έρθεις στην ώρα σου, θα μπορείς και αύριο να βγεις να παίξεις με τους φίλους σου. Αν αργήσεις, σημαίνει ότι διαλέγεις να μην παίξεις αύριο με τους φίλους σου…» Αν το παιδί επιλέξει να αργήσει, το αφήνουμε να υποστεί τις συνέπειες της επιλογής του την επομένη:
«Ξέρω ότι θέλεις να πας να παίξεις… Καταλαβαίνω ότι είσαι θυμωμένος μαζί μου, αλλά εσύ το διάλεξες αυτό… Αύριο θα έχεις τη ευκαιρία να ξαναεπιλέξεις…»
Τι άλλο πρέπει να γνωρίζουμε για τη οριοθέτηση της συμπεριφοράς του παιδιού μας; Στη θέσπιση ορίων στο παιδί, αναγνωρίζουμε το συναίσθημα πίσω από την αρνητική του συμπεριφορά, βοηθούμε το παιδί να το κατονομάσει και εξηγούμε γιατί ορισμένες συμπεριφορές είναι ανάρμοστες. Στη συνέχεια το καθοδηγούμε, ώστε να βρει πιο κατάλληλους τρόπους να χειριστεί τα συναισθήματά του και να ελέγξει τη συμπεριφορά του.
Πού εφαρμόζεται η μέθοδος αυτή; Σχεδόν παντού! Στη συμπεριφορά του παιδιού στην υπεραγορά ή σε μια επίσκεψη, στις άσχημες λέξεις ή στην επιθετικότητα, στις ιδιοτροπίες και τα πείσματα κ.λ.π. Σίγουρα δε θα εφαρμοστεί σε περιπτώσεις όπου υπάρχουν άλλα σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα στο παιδί, όπως π.χ. φοβίες ή άλλες καταστάσεις εκτός του ελέγχου του παιδιού. Σε αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να ζητηθεί η βοήθεια του Ειδικού για την αντιμετώπισή τους.
Υπάρχει κάποια «μαγική συνταγή» διαπαιδαγώγησης; Θα πρέπει να θυμόμαστε πως το παιδί μαθαίνει από αυτό που κάνουμε και όχι από αυτό που τού λέμε. Το προσωπικό μας παράδειγμα αποτελεί «μοντέλο» προς μίμηση για το παιδί. Για παράδειγμα, τι κάνουμε εμείς οι γονείς όταν είμαστε θυμωμένοι, αγχωμένοι, απογοητευμένοι, όταν δε γίνεται το δικό μας κ.λ.π., κ.λ.π.
Καλή αυτοκριτική και καλή εξάσκηση! Τέλειοι γονείς δεν υπάρχουν, όπως δεν υπάρχουν και τέλεια παιδιά…
πηγή:boro.gr
