Χαμηλό ανάστημα: Πότε χρειάζεται ο παιδοενδοκρινολόγος και πώς το αντιμετωπίζουμε! Αυτό είναι το θέμα που θα ασχοληθούμε στο σημερινό μας άρθρο. Σίγουρα δεν είναι όλα τα παιδιά ψηλά. Δεν είναι πάντα κάτι που πρέπει να μας προβληματίζει, το γεγονός ότι το παιδί μας έχει χαμηλό ανάστημα.
Μπορεί όμως το χαμηλό ανάστημα στα παιδιά να είναι κάτι παραπάνω από κληρονομικό. Στο σημερινό μας άρθρο λοιπόν θα δούμε πότε το χαμηλό ανάστημα στα παιδιά πρέπει να μας ανησυχήσει. Πότε είναι χρήσιμο να κλείσουμε ένα ραντεβού με τον παιδοενδοκρινολόγο;
Ποια είναι τα παθολογικά αίτια, πως το αντιμετωπίζουμε και τι εξετάσεις κάνουμε; Ερωτήματα που βασανίζουν πολλούς γονείς και στο σημερινό άρθρο καλούμαστε να δώσουμε μία απάντηση.
Δείτε ακόμα Οι λόγοι που μπορεί να κάνουν ένα παιδί να λιποθυμήσει & οι πρώτες βοήθειες που μπορούμε να δώσουμε
Φυσικά δεν είμαστε γιατροί. Το άρθρο έχει ενημερωτικό χαρακτήρα. Αν θεωρείται ότι το παιδί έχει κάποιο πρόβλημα στην υγεία του, θα πρέπει να επικοινωνήσετε με τον παιδίατρό του. Διαβάστε παρακάτω:
Λίγα λόγια για το χαμηλό ανάστημα στα παιδιά
Μία από τις πιο συχνές αιτίες για να επισκεφθεί ένα παιδί τον παιδοενδοκρινολόγο είναι το χαμηλό ανάστημα. Φυσικά τα αίτια διαφέρουν, ακριβώς όπως και η αντιμετώπισή του. Η σωστή διάγνωση βασίζεται στις καμπύλες ανάπτυξης του ύψους που υπάρχουν στα βιβλιάρια υγείας των παιδιών.
Κάθε παιδί θα πρέπει τουλάχιστον δύο φορές τον χρόνο να καταγράφει το σωματικό του βάρος και ύψος στις καμπύλες ανάπτυξης. Με αυτόν τον τρόπο θα υπολογίζεται ο ετήσιος ρυθμός ανάπτυξής του. Ο υπολογισμός είναι χρήσιμος στην διαγνωστική προσέγγιση ενός παιδιού με χαμηλό ανάστημα.
Θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας ότι τα τα παιδιά μετά την ηλικία των 2 ετών, ψηλώνουν περίπου 5 εκατοστά τον χρόνο. Έχοντας αυτό στο μυαλό μας μπορούμε με ευκολία μέσα από τις μετρήσεις μας να αναγνωρίσουμε αν το παιδί μας, αργεί να ψηλώσει συγκριτικά με τα άλλα παιδιά.
Σύμφωνα με αυτές τις μετρήσεις θα καταλάβουμε κι αν πρέπει ή όχι να επισκεφθούμε τον παιδίατρό μας.
Ο κληρονομικός παράγοντας
Η αλήθεια είναι ότι τις περισσότερες φορές που ένα παιδί έχει χαμηλό ανάστημα, προέρχεται από οικογένεια, που οι γονείς ή οι παππούδες και οι γιαγιάδες έχουν και οι ίδιοι χαμηλό ανάστημα. Μέσα από έναν απλό μαθηματικό τύπο ο παιδοενδοκρινολόγος, μπορεί να υπολογίσει, με βάση το ύψος των γονέων το γενετικό ύψος-στόχο του παιδιού.
Με λίγα λόγια το γενετικά χαμηλό ανάστημα χαρακτηρίζεται από το ανάστημα που είναι ναι μεν χαμηλό αλλά μέσα στο αναμενόμενο για το γενετικό ύψος – στόχο και με φυσιολογική ταχύτητα ανάπτυξης. Δεν χρειάζεται σε αυτές τις περιπτώσεις να το ερευνήσουμε παραπάνω ούτε χρήζει φαρμακευτικής αγωγής.
Συχνή αιτία χαμηλού αναστήματος αποτελεί και η ιδιοσυστασιακή καθυστέρηση ανάπτυξης και ενήβωσης. Πρόκειται για παιδιά με φυσιολογική και πάλι ταχύτητα ανάπτυξης, τα οποία όμως ψηλώνουν χαμηλότερα του “γενετικού τους ύψους -στόχου”.
Η κατηγορία αυτή των παιδιών θα ξεκινήσει στην εφηβεία και θα ολοκληρώσει την ανάπτυξή της αργότερα. Πρόκειται για παράδειγμα για κoρίτσια που θα έχουν πρώτη έμμηνο ρύση μετά τα 14 έτη. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε φυσιολογικά επίπεδα η πρώτη περίοδος των κoριτσιών έρχεται σε ηλικία 12 – 12μιση ετών.
Επίσης θα ψηλώνουν μέχρι τα 16 με 17 τους χρόνια. Τα αγόρια από την άλλη θα ψηλώνουν και μετά το τέλος των μαθητικών τους χρόνων, στο πανεπιστήμιο ή στον στρατό.
Ο τρόπος αυτός ανάπτυξης είναι έντονα κληρονομικός και για αυτόν τον λόγο θεωρούμε απαραίτητη την λήψη σωστού οικογενειακού ιστορικού ως προς στον τρόπο ανάπτυξης και των γονέων.
Χαμηλό ανάστημα: Ποια είναι τα παθολογικά αίτια;
Ξεκινάμε να ερευνούμε τα παθολογικά αίτια όταν η ανάπτυξη του παιδιού δεν είναι φυσιολογική. Τα πιο πιθανά ενδοκρινολογικά αίτια που θέλουμε και να αποκλείσουμε είναι η δυσλειτουργία του θυροειδούς αδένα (υποθυρεοδεισμός) , η ανεπάρκεια αυξητικής ορμόνης και η υπερέκκριση κορτιζόλης (σύνδρομο Cushing).
Επίσης θα πρέπει να αποκλειστούν οι παθήσεις του γαστρεντερικού συστήματος που μέσα από την κακή απορρόφηση, εμποδίζουν την ομαλή ανάπτυξη του παιδιού. Τέτοιες παθήσεις μπορεί να είναι η κοιλιοκάκη – αλλεργία στην γλουτένη, φλεγμονώδης νόσος του εντέρου κλπ.
Επίσης σημαντικό είναι να αποκλειστεί το ενδεχόμενο το παιδί να έχει παθήσεις των νεφρών, συστηματικά νοσήματα όπως και ορισμένα γενετικά σύνδρομα που σχετίζονται με χαμηλό ύψος. Τέτοια σύνδρομα είναι το Turner, το Noonan, το σύνδρομο Prader – Willi και άλλα.
Χαμηλό ανάστημα: Ποιες εξετάσεις πρέπει να κάνουμε και πως το αντιμετωπίζουμε;
Η διάγνωση και ο ενδοκρινολογικός ο εργαστηριακός και απεικονιστικός έλεγχος γίνεται από τον παιδοενδοκρινολόγο. Συνήθως αποτελείται από αιματολογικές εξετάσεις και ακτινογραφία άκρας χειρός. Με αυτόν τον τρόπο προσδιορίζουν την οστική ηλικία του παιδιού. Είναι μία ιδιαίτερα χρήσιμη εξέταση για να υπολογιστεί το τελικό ύψος του παιδιού.
Στην συνέχεια θα γίνουν κάποιες ειδικότερες εξετάσεις για να προσδιοριστεί το επίπεδο της αυξητικής ορμόνες (καμπύλες αυξητικής ορμόνης. Δεν αποτελούν δοκιμασίες πρώτης γραμμή και γίνονται μετά από μακροχρόνια ενδοκρινολογική παρακολούθηση.
Με λίγα λόγια τα αίτια του χαμηλού αναστήματος διαφέρουν και τις περισσότερες φορές δεν υπάρχουν παθολογικά αίτια. Είναι όμως απαραίτητες οι σωστές μετρήσεις ύψους και βάρους από τον παιδίατρο και ο υπολογισμός της ταχύτητας της ανάπτυξης με βάση τις ειδικές για την ηλικία καμπύλες.
Ένας εξειδικευμένος ενδοκρινολογικός έλεγχος γίνεται μετά από παραπομπή των παιδιών με χαμηλό ανάστημα και ανεπαρκή ταχύτητα ανάπτυξης. Η αντιμετώπιση και η καταλληλότερη αγωγή διαφέρει ανάλογα το παιδί και την περίπτωση.
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο στο Daddy-Cool.gr
Photo cover via: paidodiavitologos.gr
