Δυσφαγία στα βρέφη: Τί είναι & πως την αντιμετωπίζουμε;

Έλενα Τριανταφύλλου

Δυσφαγία στα βρέφη: Τί είναι & πως την αντιμετωπίζουμε; Όλοι γνωρίζουμε ότι η σωστή σίτιση των παιδιών και των βρεφών είναι ιδιαίτερα σημαντική για την εξασφάλιση της καλής τους υγείας. Τα βρέφη και τα παιδιά χρειάζεται να καλύψουν συγκεκριμένα επίπεδα διατροφικών αναγκών μέσω της σίτισης και της πόσης για να είναι υγιή.

Η σωστή τους ανάπτυξη βασίζεται στην σωστή σίτιση και πόση άλλωστε. Δεν είναι λίγες οι έρευνες που έχουν δείξει ότι η φτωχή διατροφή σε παιδιά νεαρής ηλικίας και ιδιαίτερα από την ηλικία των 0-3 ετών, μπορεί να επηρεάσει την εγκεφαλική λειτουργία και την νευρολογική τους ανάπτυξη.

Γι’ αυτόν τον λόγο, παιδιά τα οποία δεν τρέφονται σωστά έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να μην αναπτυχθούν επαρκώς. Σήμερα θα αναφερθούμε στην δυσφαγία στα βρέφη. Θα μάθουμε τί είναι ακριβώς και πως την αντιμετωπίζουμε. Διαβάστε παρακάτω:

Δυσφαγία στα βρέφη: Ποια παιδιά ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου για προβλήματα στην εγκεφαλική και νευρολογική τους ανάπτυξη;

Στην εισαγωγή μιλήσαμε για τις έρευνες που αποδεικνύουν ότι τα παιδιά που δεν τρέφονται σωστά έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να μην αναπτυχθούν σωστά εγκεφαλικά και νευρολογικά. Θα αναφερθούμε αναλυτικά στο ποια είναι τα παιδιά που έχουν αυτόν τον κίνδυνο.

Δείτε ακόμα 10 κανόνες ενίσχυσης της άμυνας των βρεφών στους ιούς

Τα παιδιά αυτά λοιπόν είναι τα πρόωρα λιποβαρή νεογνά, τα παιδιά που έχουν διαταραχή στην συνεργεία του θηλασμού, της κατάποσης και της αναπνοής, τα παιδιά που σιτίζονται με καθετήρα για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Επίσης τα παιδιά που έχουν ιστορικό διασωλήνωσης ή τραχειοστομίας και τα παιδιά με ποικίλα νευρογενή, καρδιοαναπνευστικά, γαστρεντερικά και ανατομικά – δομικά προβλήματα. Επίσης, είναι τα παιδιά με αναπτυξιακά προβλήματα και λιγότερο συχνά τα παιδιά με κακή υγιεινή στόματος και σοβαρά προβλήματα οδοντοφυΐας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η αξιολόγηση της φυσιολογίας του θηλασμού, μάσησης – κατάποσης, από τον ειδικό λογοθεραπευτή – δυσφαγιολόγο γίνεται με σκοπό να απαντήσει σε μερικές βασικές ερωτήσεις. Αυτές οι ερωτήσεις είναι οι εξής: είναι ασφαλής, είναι επαρκής, είναι αναπτυξιακά αντίστοιχη, είναι ευχάριστη και χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση;

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι η δυσφαγία κατά την παιδική ηλικία αποτελεί μία πολυσυστημική διαταραχή και μπορεί να παρουσιαστεί σε ένα ή και σε περισσότερα στάδια της κατάποσης. Δηλαδή στο στοματικό στάδιο, στο φαρυγγικό στάδιο και στο οισοφαγικό στάδιο.

Γι’ αυτόν τον λόγο εμπλέκονται διαφορετικές ειδικότητες όσων αφορά την αξιολόγηση και την αντιμετώπιση της δυσφαγίας. Οι βασικές ειδικότητες είναι ο παιδονευρολόγος, ο παιδογαστρεντερολόγος, ο παιδοωτορινολαρυγγολόγος, ο παιδοπνευμονολόγος, ο παιδοακτινολόγος και φυσικά ο παιδίατρος του παιδιού.

Επίσης στην διεπιστημονική ομάδα συμμετέχουν και οι φυσιοθεραπευτές, οι εργοθεραπευτές και οι κλινικοί διατροφολόγοι. Σημαντικό ρόλο βέβαια παίζει και ο γονιός. Ο γονιός είναι αυτός που θα βοηθήσει στην ουσία το παιδί να σιτιστεί σωστά και με ασφάλεια, καλύπτοντας τις ανάγκες του.

Τα σημαντικότερα μέλη της επιστημονικής ομάδας είναι ο λογοθεραπευτής δυσφαγιολόγος. Είναι εκείνος που είναι στην ουσία υπεύθυνος για την αξιολόγηση της λειτουργικής ικανότητας του παιδιού, στο να σιτισθεί σωστά  και με ασφάλεια.

Επίσης είναι εκείνος που σχεδιάζει το πρόγραμμα της παρέμβασης. Τα αποτελέσματα της υποκειμενικής και αντικειμενικής αξιολόγησης θα είναι αυτά που θα βοηθήσουν στον σχηματισμού του κατάλληλου εξατομικευμένου προγράμματος παρέμβασης.

Το 1993 η Arvedson ανέφερε τα πιο συνηθισμένα κριτήρια παραπομπής βρεφών και παιδιών για διεπιστημονική αξιολόγηση. Αυτά είναι η έλλειψη συντονισμού μεταξύ θηλαστικών κινήσεων και κατάποσης, οι αδύναμες θηλαστικές κινήσεις και η αναπνευστική δυσχέρεια ή άπνοια κατά την διάρκεια της σίτισης.

Επίσης, η αυξημένη έμεση ή ο επαναλαμβανόμενος βήχας κατά την σίτιση, η έναρξη μιας νέας δυσκολίας στην σίτιση και στην κατάποση, η διάγνωση διαταραχών που τυπικά συνδέονται με δυσφαγία ή αποτυχία ανάπτυξης. Επιπλέον η σοβαρή ευερεθιστότητα και συμπεριφορικά προβλήματα κατά τη σίτιση.

Το ιστορικό επαναλαμβανόμενων περιστατικών λοιμώξεων του αναπνευστικού και δυσκολιών σίτισης, οι ενδείξεις εισρόφησης κατά τη σίτιση, ο λήθαργος ή μειωμένη εγρήγορση κατά τη σίτιση, η διάρκεια γεύματος μεγαλύτερη από 30’-40’, η απρόσμενη άρνηση τροφής και αποτυχία ανάπτυξης.

Τέλος, οι εμετοί, η ρινική ανάρροια και η αυξημένη σιελόρροια.

Δυσφαγία στα βρέφη: Γιατί πρέπει να την αντιμετωπίσουμε άμεσα;

Η πρόωρη εκτίμηση και η παρέμβαση έτσι ώστε να αντιμετωπιστεί η δυσφαγία στα βρέφη είναι σημαντική διότι οι οι μυολειτουργικές κινήσεις κατά τη σίτιση είναι στενά συσχετιζόμενες με τις στοματοκινητικές λειτουργίες κατά την πρώιμη εξέλιξη της ομιλίας.

Έτσι, οι ικανότητες και δεξιότητες σίτισης απαιτούν υψηλό επίπεδο αισθητηριακής οργάνωσης και ολοκλήρωσης, που εάν υπολείπεται μπορεί να οδηγήσει σε φαινόμενα άρνησης τροφής. Η σίτιση συμβαίνει σε διάφορες κοινωνικές καταστάσεις.

Πιθανά προβλήματα αυτής μπορεί να οδηγήσουν σε κοινωνική απομόνωση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το παιδί δεν αποτελεί την ανατομική μινιατούρα ενός ενήλικα, και δεν είναι σε θέση να ικανοποιήσει τις ανάγκες του αυτόνομα.

Γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και σωστά ενημερωμένοι όσων αφορά την δυσφαγία στα παιδιά. Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε τους προσωπικούς μας περιορισμούς και να επιδιώξουμε την κάλυψη αυτών μέσα από εποπτικές μεθόδους και μεθόδους συνεχούς εκπαίδευσης.

Αυτονόητο είναι ότι οι γονείς και οι ειδικοί θα πρέπει να έχουν άριστη συνεργασία. Με αυτόν τον τρόπο θα επιτύχουν την ομαλή ανάπτυξη του παιδιού. Σίγουρα η ασφαλής σίτιση ενός βρέφους ή ενός παιδιού δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πρέπει να έχεις γνώση και εμπειρία, υπομονή, ενσυναίσθηση, μεθοδικότητα και να προνοείς καταστάσεις.

Πάνω από όλα όμως πρέπει να έχεις πολύ αγάπη να δώσεις αφού η σίτιση ενός παιδιού ή ενός βρέφους είναι συναισθηματικά φορτισμένη. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις γονέων που αντιμετωπίζουν με δυσπιστία τον λογοθεραπευτή – δυσφαγιολόγο ή έχουν αυξημένες προσδοκίες.

Ο συγκεκριμένος επιστήμονας, πρέπει να αναγνωρίσει και να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις ικανότητες και τις δεξιότητες του παιδιού αλλά και της οικογένειας. Με αυτόν τον τρόπο θα αναλύσει με σαφήνεια και ειλικρίνεια τα βήματα της αξιολόγησης και τους θεραπευτικούς στόχους του προγράμματος παρέμβασης.

Photo cover via: mothersblog.gr

Δείτε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο στο Daddy-Cool.gr 

• παιδική υγεία