Είναι πιο σημαντικό το παιδί να είναι ευτυχισμένο από το να είναι καλός μαθητής

Έλενα Τριανταφύλλου

Όταν το παιδί ξεκινάει τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, κάθε γονιός ανησυχεί για την πρόοδό του. Το να είσαι καλός μαθητής και να αριστεύεις καθ’ όλη τη διάρκεια του σχολείου κακά τα ψέματα, σου ανοίγει δρόμους στην μετέπειτα επαγγελματική σου ζωή. Κάθε γονιός θέλει το παιδί του, να έχει κάθε επιτυχία στη ζωή του και να είναι θέση να πραγματοποιήσει κάθε του όνειρο!

Το σημερινό άρθρο δεν γράφτηκε με σκοπό να μειώσει την αξία της μελέτης, του διαβάσματος και το να φέρνει εις πέρας το παιδί τις σχολικές του υποχρεώσεις. Γράφτηκε, διότι πολλοί γονείς λανθασμένα πιστεύουν ότι ένας καλός μαθητής μπορεί να είναι κι ένα πολύ ευτυχισμένο παιδί. Σύμφωνα με ορισμένες θεωρίες – οι οποίες δεν είναι λάθος – ένα παιδί όταν κάτι το προβληματίζει, τείνει να πέφτει στις σχολικές του επιδόσεις.

Παρόλα αυτά, κάτι τέτοιο δεν είναι δεδομένο. Όπως και οι ενήλικες έτσι και τα παιδιά, πολλές φορές όταν δεν είναι καλά ψυχολογικά, κάνουν την δική τους εργασιοθεραπεία. Πάμε να δούμε όμως, γιατί ένα παιδί πρέπει να είναι πρώτα από όλα ευτυχισμένο και στη συνέχεια καλός μαθητής.

Θέλουμε πρώτα από όλα, να υπογραμμίσουμε ότι ένας καλός μαθητής δεν είναι πάντα ο αριστούχος. Κάθε παιδί έχει τις δικές του δυνατότητες και είναι πολύ όμορφο να τις αφουγκραζόμαστε. Ένα παιδί που μπορεί να είναι “κακός μαθητής” στα μαθηματικά, μπορεί να είναι άριστος στη Γλώσσα. Επίσης, ένα παιδί που μπορεί να είναι “κακός μαθητής” στα περισσότερα μαθήματα, μπορεί να είναι καλός μαθητής στη Γυμναστική ή στις Τέχνες. Κάθε παιδί έχει το του ταλέντο, την δική του κλίση, την δική του ειδικότητα.

Παρακάτω θα ακολουθήσουν 2 μαρτυρίες γονέων που άνοιξαν την καρδιά τους στην ψυχολόγο Λουίζα Βογιατζή κι εκείνη τις μοιράστηκε μέσα από το προσωπικό της ιστολόγιο το οποίο μπορείτε να το διαβάσετε ΕΔΩ.

Οι γονείς της Έφης, 19 ετών τώρα, μιλούν γι’ αυτό που έζησαν με την κόρη τους που ήταν πάντα υποδειγματική μαθήτρια:
«οι καλοί της βαθμοί μας επιβεβαίωναν ότι της αρέσει αυτό που κάνει και πιστεύαμε ότι όλες της οι προσπάθειες ήταν φυσιολογικές εφόσον ήθελε και ή ίδια από μικρή να γίνει γιατρός σαν εμάς. Έτσι δεν ανησυχήσαμε όταν σταμάτησε στην πρώτη λυκείου το πιάνο που το αγαπούσε τόσο πολύ για να διαβάζει περισσότερο. Παραπονιόταν συχνά ότι είναι κουρασμένη κι εμείς φροντίζαμε απλώς να κοιμάται αρκετά, σαν να μην ήταν μια έφηβη που χρειάζεται κι άλλα πράγματα, φίλους, παρέα, ανεμελιά, γέλιο. Όταν αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε ότι έχει μείνει η μισή κι αυτό δεν είναι από κοκεταρία μόνο, ήταν ήδη αρκετά αργά, είχε νευρική ανορεξία κι έπρεπε να νοσηλευτεί. Αν ξέραμε τότε θα είχαμε σταθεί πολύ πιο κοντά της, θα την είχαμε στηρίξει για να μην είναι τόσο καλή μαθήτρια».

Η μητέρα του Γιώργου που είναι 14 ετών μιλάει για κάτι παρόμοιο:
«Το ότι ήταν καλός μαθητής ήταν για μας απόδειξη ότι όλα πάνε καλά. Είχαμε μπερδέψει το παιδί Γιώργο με το μαθητή. Το ότι δεν πήγαινε σινεμά ή βόλτα με τους φίλους του, ότι είχε απομονωθεί, δεν μας απασχολούσε ιδιαίτερα γιατί λέγαμε ότι αν είχε προβλήματα θα έπεφταν και οι σχολικές του επιδόσεις. Πόσο έξω μπορεί να πέφτει κανείς σαν γονιός. Όταν άρχισαν οι εφιάλτες και ο παιδοψυχολόγος μας μίλησε για κατάθλιψη τότε δυστυχώς το καταλάβαμε.»

Οι παραπάνω μαρτυρίες μας αποκαλύπτουν πόσο σημαντικό είναι ένα παιδί να μπορεί να συνδυάσει και τα δυο. Να μπορεί δηλαδή να αριστεύει σε όλα ή σε μερικά μαθήματα αλλά συγχρόνως να έχει προσωπική ζωή, ελεύθερο χρόνο, φιλίες και προσωπικούς στόχους. Μην ξεχνάμε ότι όσο μικρά κι αν είναι τα παιδιά, πάντα έχουν προσωπικούς στόχους. Γι’ αυτό ο ελεύθερος χρόνος είναι πολύ σημαντικός. Μέσα από αυτόν τα παιδιά έρχονται σε επαφή με τον εαυτό τους χωρίς άγχος.

Σύμφωνα με έρευνες που πραγματοποιήθηκαν πάνω σε εφήβους μόνο το 25% θεωρεί ότι χρειάζονται οι καλοί βαθμοί για να καταφέρουν κάτι πολύ μεγάλο στη ζωή τους. Το άλλο 25% θεωρεί ότι οι βαθμοί είναι σημαντικοί άλλα δεν είναι το Α και το Ω για τη ζωή ενός ανθρώπου. Το υπόλοιπο 50% θεωρεί ότι οι βαθμοί δεν χρειάζονται καθόλου έτσι ώστε να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους και να έχουν επιτυχία στην επαγγελματική τους σταδιοδρομία στο μέλλον.

Ένα παιδί για να είναι καλός μαθητής, χρειάζεται την στήριξη των γονιών του. Αρχικά πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι τα μαθήματα είναι οι δικές του υποχρεώσεις, που καλείται να φέρει εις πέρας όσο καλύτερα μπορεί. Όσο περνούν τα χρόνια πρέπει να μάθετε στο αγγελούδι σας να είναι αυτόνομο. Η βοήθεια στη σχολική ύλη είναι φυσικά αναγκαία αλλά πρέπει να περιορίζεται όσο μεγαλώνει το παιδί. Στη πρώτη δημοτικού παραδείγματος χάρη, θα είστε σχετικά “πάνω από το κεφάλι του” . Στη τετάρτη δημοτικού όμως θα πρέπει να έχετε καταφέρει να σας χρειάζεται μόνο όταν πρέπει να απαγγείλει κάποιο απόσπασμα που πρέπει να μάθει απέξω.

Αξίζει επίσης να αφήνετε πάντα το περιθώριο στο παιδί, για ελεύθερο χρόνο. Δεν πρέπει να το αφήνετε να διαβάζει μέχρι πολύ αργά – ειδικά αν είναι μικρό σε ηλικία – . Με τη δίκη σας βοήθεια θα μάθει να ξεκινάει νωρίς και να τελειώνει νωρίς έτσι ώστε να έχει το χρόνο για παιχνίδι και δημιουργική απασχόληση. Τέλος, πολύ σημαντικό είναι τα παιδιά να έχουν τη δική σας ψυχολογική υποστήριξη.

Όπως και οι ενήλικες έτσι και οι μαθητές, σε πολλές περιπτώσεις από το άγχος και τη ρουτίνα φτάνουν στα όριά τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να είστε δίπλα του και να του δίνετε αγάπη, προσοχή, συμπαράσταση και κατανόηση. Προσπαθήστε να μπείτε στη θέση του και κάντε εκείνη τη μέρα την ψυχολογία του να ανεβεί, βοηθώντας το να τελειώσει πιο νωρίς.

• back to school
• μαθητης
• παιδι