Ένας ψυχοεκπαιδευτής συμβουλεύει: “Να μεγαλώσουμε ανθρώπους που ξέρουν να αγαπούν και νοιάζονται.”

Έλενα Τριανταφύλλου

Ο κόσμος μας είναι ένα δύσκολο και πολύ άδικο μέρος για να ζήσει κανείς. Οι δικές μας γενιές απέτυχαν στο να τον αλλάξουν προς το καλύτερο. Παρόλα αυτά, τα πaιδια συνεχίζουν να είναι η ελπίδα αυτού του κόσμου. Είναι οι μελλοντικοί ενήλικες που αν εμείς δώσουμε τις σωστές βάσεις, θα μπορέσουν να κάνουν έναν πλανήτη ονειρικά πλασμένο.

Ο ψυχοεκπαιδευτής Δημήτριος Ι. Πετρούνιας με αφορμή τις πυρκαγιές στην Αυστραλία και την τεράστια οικολογική καταστροφή, κοινοποίησε ένα πολύ συγκινητικό κείμενο στην προσωπική του σελίδα στο Facebook που απευθύνεται στους γονείς που σήμερα μεγαλώνουν τα πaιδια τους! Ένα κείμενο που κάθε γονιός πρέπει να διαβάσει!

“Υπερασπίσου το παιδί γιατί αν γλυτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα.”

Διαβάστε παρακάτω:

“Δεν χρειάζεται να μεγαλώνουμε άλλους στρατιώτες. Ανθρώπους με αγάπη στην καρδιά χρειαζομαστε.
Εμείς αποτύχαμε.
Η Αυστραλία καίγεται. Ο Αμαζόνιος κάηκε. Οι γείτονες μας πολεμούν. Εμείς βουτάμε όλο και περισσότερο στην εγκληματικότητα.
Μοιάζει σαν ο πλανήτης να καταστρέφεται. Βασικά ο πλανήτης Γη καταστρέφεται.
Εμείς αποτύχαμε.
Η μόνη ελπίδα μας είναι τα παιδιά. Να μεγαλώσουμε παιδιά με ενσυναίσθηση, να μεγαλώσουμε ανθρώπους που ξέρουν να αγαπούν και νοιάζονται.

Για αυτό μπαμπάδες και μαμάδες του κόσμου δεν έχει καμία σημασία με τι ρούχα ντύνεται τα μωρά σας, αν τους μαθαίνεται να νιώθουν ζεστασιά στην αγκαλιά σας ώστε να μπορέσουν να την προσφέρουν στον κόσμο, έπειτα.
Δεν έχει σημασία αν θηλάζετε η δίνετε ξένο γάλα, αν το μωρό τρέφεται για να μπορεί να δίνει απλόχερα φαγητό σε όποιον το έχει ανάγκη έπειτα.
Δεν έχει σημασία αν πρέπει να επιστρέψετε στη δουλειά… Αν όταν γυρνάτε σπίτι αφοσιώνεστε στο παιχνίδι μαζί του. Έτσι θα του μάθετε να αφιερώνει χρόνο και προσοχή σε ότι αγαπάει.
Δεν έχει σημασία αν το κοιμήσετε στο κρεβάτι του η στο κρεβάτι σας… Αρκεί να του μάθετε να αγκαλιάζει όσα τον- την έχουν ανάγκη.

Τίποτα δεν έχει σημασία από όσα κάθε μέρα μας βασανίζουν το μυαλό… Αν δεν έχουμε πλανήτη για να ζήσουν τα παιδιά μας.
Γυρίστε σπίτι και χορέψτε μαζί του… Χρειαζόμαστε χαρούμενους ανθρώπους.
Γυρίστε και φιλήστε το, αγκάλιαστε το…
Χρειαζόμαστε τρυφερούς ανθρώπους.
Γυρίστε και μιλήστε ΣΕ αυτό, ΟΧΙ για αυτό, όσο ημερών, μηνών η χρόνων και να είναι…
Χρειαζόμαστε ανθρώπους που θα νοιάζονται να ακούσουν.
Γυρίστε σπίτι, πάρτε το αγκαλιά και βγάλτε το έξω… Να γνωρίσει τον κόσμο.
Χρειαζόμαστε ανθρώπους που θα επιθυμούν να προστατεύσουν το “σπίτι” τους.

Είστε ο πλανήτης τους… Ότι τους δώσετε απλόχερα… Θα το μοιράσουν αβίαστα στο μέλλον.
Και να ξέρατε πόσο το χρειαζόμαστε στο παρόν.” (Via: Ψυχικές καταδύσεις)

Δημήτριος Ι. Πετρούνιας – Ψυχοεκπαιδευτής MSc