Βλέπω συχνά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης φωτογραφίες μωρών και παιδιών… ένα χαριτωμένο κοριτσάκι με ένα πολύχρωμο μπικίνι, να παίζει στην παραλία ή ένα αγοράκι στην αυλή του σπιτιού της οικογένειας να κυνηγάει ένα κουτάβι.
Αμέσως αντιλαμβάνομαι την ανάγκη των γονιών να αποτυπώσουν κάθε στιγμή του παιδιού, καθώς η παιδικότητα όπως και η παιδική ηλικία θα παρέλθουν ανεπιστρεπτί. Σκέφτομαι όμως και πως η έκθεση αυτή των παιδιών θα έχει μία κάποια συνέπεια στο μέλλον καθώς τους δημιούργει ένα ψηφιακό παρελθόν.
Το facebook μόλις την περασμένη εβδομάδα αναθεώρησε την πολιτική του σχετικά με την προστασία της ιδιωτικότητας υπογραμμίζοντας ότι είναι σε θέση μετά από την επισήμανση (tag) ενός προσώπου από κάποιο φίλο του σε μία φωτογραφία να σαρώσει και να συγκρίνει τις λοιπές εικόνες αλλά και τις πληροφορίες στις οποίες επισημαίνεται επίσης το ίδιο άτομο. Σε ελεύθερη μετάφραση αυτό σημαίνει πως για κάθε φωτογραφία ανηλίκου τόσο πιο περιοριστικό το κοινωνικό περιβάλλον που δημιουργείται στον ψηφιακό κόσμο αλλά και πιο πιθανή η σύγχυση ψηφιακού και πραγματικού κόσμου. Επιπλέον η έκθεση αυτή περιορίζει τη μελλοντική ανωνυμία ενός παιδιού ενώ του στερεί κάτι από την ελευθερία του. Για παράδειγμα κατά την περίοδο της εφηβείας η πρόσβαση συνομηλίκων σε τέτοιο υλικό (φωτογραφίες και λοιπές πληροφορίες) μπορεί να αποβεί ιδιαίτερα προσβλητική.
Εξίσου σημαντική παράμετρο στο θέμα αποτελεί η αναγνώριση του προσώπου αλλά και της πανταχού φυσικής παρουσίας μέσω εφαρμογών αλλά και διάφορων σελίδων. Το 2011 μία ομάδα χάκερ δημιούργησε μία εφαρμογή που επέτρεπε τη σάρωση των προσώπων και αμέσως εμφάνιζε στην οθόνη του κινητού τα ονόματα και τα βασικά βιογραφικά στοιχεία των εικονιζόμενων. Ήδη πολλοί προγραμματιστές έχουν βρει τρόπους αλλά και βελτιώσεις που αφορούν στην αναγνώριση προσώπου, κάτι που η Google βέβαια απαγορεύει. Ωστόσο οι ανεπίσημες εφαρμογές είναι αδύνατο να κατασταλούν.
Συνεπώς η έκθεση ανηλίκων στο διαδίκτυο χρήζει βαθύτερης σκέψης. Η αγάπη των γονέων και της οικογενείας είναι αδιαμφισβήτητη και δεν θα πρέπει να συνδέεται με την ψηφιακή επικύρωσή της. Ο πιο σίγουρος τρόπος για την αποφυγή δυσάρεστων συνεπειών αλλά και των κινδύνων που ενέχει το διαδίκτυο είναι να μην δημιουργηθεί καν ψηφιακό ιστορικό ενός παιδιού. Η πληθώρα των στοιχείων μειώνει δραματικά και αποδεδειγμένα την ανωνυμία του παιδιού ενώ παρέχει τη δυνατότητα προσέγγισης στον οποιοδήποτε μέσω των προαναφερθέντων εφαρμογών. Θα πρέπει να καταστεί σαφές πως μία φωτογραφία μετά τη δημοσίευσή της στο διαδίκτυο σταματάει να είναι προσωπική, μπορεί να γίνει περιουσία του καθενός.
Και αναρωτιέμαι λοιπόν ποιος θέλει κάτι τέτοιο όταν η παιδική πορνογραφία στο διαδίκτυο είναι σε έξαρση πλανητικά;
πηγη
Πατηστε ΕΔΩ και ελατε στην πιο ομορφη παρεα με συνταγες και κατασκευες
