Γιατί τα παιδιά μου είναι τόσο πολύ διαφορετικά; Αυτός είναι ο λόγος

daddy cool team

Μπορεί να είναι αδερφια, να μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό, μπορεί να είναι και δίδυμα, αλλά ωστόσο είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους…

Πως όμως γίνεται αυτό; Πως μπορούν δύο αδέρφια που μεγάλωσαν με τον ίδιο τρόπο, με τα ίδια πρότυπα και τις ίδιες αξίες, να διαφέρουν σαν προσωπικότητες τόσο πολύ; Μία καθημερινότητα κοινή, με τους ίδιους γονείς να τα αγαπούν το ίδιο, και με κοινές εμπειρίες;

Φαντάζομαι, ότι δεν είμαι η μόνη που μεγαλώνει δύο παιδιά, και μάλιστα του ίδιου φύλου, τα οποία έχουν εντελώς -μα εντελώς- διαφορετικό χαρακτήρα! Η μία μου κόρη είναι δυναμική, ανεξάρτητη, αθλητική, συχνά αντιδραστική και ασυμβίβαστη, αλλά ασυναγώνιστη βιβλιοφάγος και σινεφίλ, ενώ η άλλη είναι ήρεμη, σταθερή, συνεργάσιμη, μισεί την σωματική κούραση (εκτός κι αν πρόκειται να χορέψει), και βαριέται τα βιβλία και τις ταινίες –προτιμά να παίζει μόνη της. Διαφέρουν ακόμα και στο ποιο είναι το αγαπημένο τους φρούτο και αν έχουν ένα κοινό, αυτό είναι ότι λατρεύουν να ξαπλώνουν πού και πού η μία δίπλα στην άλλη, να μιλάνε και να αποκοιμιούνται στο ίδιο κρεβάτι. Α! Λατρεύουν και οι δύο τα σκυλάκια!

Παρ’όλα αυτά, το γεγονός, ότι διαφέρουν τόσο μεταξύ τους, με κάνει να νιώθω, ότι πρέπει και να λειτουργώ διαφορετικά στην ανατροφή της κάθε μιας. Δηλαδή, με τη μία μου κόρη χρειάζεται να πω κάτι αμέτρητες φορές, με κάθε πιθανό τρόπο, μέχρι να με ακούσει, ενώ πρέπει να «απειλήσω» ότι θα χάσει κάτι (π.χ. μία βόλτα) για να αποτρέψω μια κακή συμπεριφορά. Το να της πω «περιμένω από εσένα καλή συμπεριφορά» δεν αρκεί, όπως συμβαίνει με την άλλη μου κόρη, η οποία θα κάνει πάντα μια προσπάθεια να μας ευχαριστήσει όλους.

Αν έπρεπε να απαντήσω εγώ, στο γιατί είναι τόσο διαφορετικά τα παιδιά μου, θα έλεγα ότι έχει να κάνει με το ότι από μια ηλικία και μετά, εγώ τα μεγαλώνω διαφορετικά. Είμαι πολύ πιο «μαλθακή» με τη μία (με την οποία κατά κανόνα συνεργαζόμαστε καλά) και πολύ πιο σκληρή με την άλλη (που δύσκολα θα αποδεχτεί κάτι με την πρώτη).

Ωστόσο, μια πιο τεκμηριωμένη απάντηση έχουν να δώσουν οι ψυχολόγοι, οι οποίοι ανατρέχουν στην θεωρία του «μη κοινού περιβάλλοντος», αναφερόμενοι σε παιδιά που ενώ έχουν μεγαλώσει στο ίδιο σπίτι, είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους.

Δείτε ακόμη:Εκμάθηση της εγκεφαλικής εξέλιξης στα παιδιά: Τα εκπληκτικά οφέλη που προσφέρει και 6 τρόποι μάθησή της.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, μπορεί το σπίτι και οι γονείς να είναι ίδια, όμως τα παιδιά αυτά δεν μοιράζονται την ίδια εμπειρία στο περιβάλλον που μεγαλώνουν.

Η σειρά γέννησης έχει εδώ και καιρό βρεθεί, ότι επηρεάζει την προσωπικότητα, με το πρώτο παιδί να είναι γενικά πιο συγκεντρωτικό, πιο υποχωρητικό, με υψηλότερα επιτεύγματα, ενώ το δεύτερο να έχει την τάση να είναι πιο «άγριο». Τα χαρακτηριστικά αυτά, πιθανώς να έχουν να κάνουν με το μη-κοινό περιβάλλον. Το πρώτο παιδί γεννιέται σε μία κατάσταση που οι γονείς ρίχνουν πάνω του όλη τους την προσοχή και του αφοσιώνονται πλήρως, με την εμμονή να τα κάνουν όλα σωστά. Ο πήχης ανεβαίνει πολύ ψηλά με το πρώτο παιδί, και αυτό το νιώθει και προσπαθεί να συμπεριφερθεί αναλόγως.

Το δεύτερο παιδί γεννιέται σε μια οικογένεια με διασπασμένη προσοχή. Υπάρχει ένα μεγαλύτερο αδερφάκι, το οποίο πρέπει να συναγωνιστεί. Και επειδή βλέπει ότι σε κάποια πράγματα δεν θα μπορέσει ποτέ να το φτάσει, σκόπιμα επιλέγει έναν διαφορετικό δρόμο. Μπορεί, δηλαδή, να αντιδρά ή να ξεσπά έντονα ως εναλλακτική στην αδυναμία του να συναγωνιστεί ή να θεωρηθεί «λιγότερο ικανό» σε κάτι. Οι γονείς, από την άλλη, είναι λιγότερο αυστηροί στο πρόγραμμα, πιο χαλαροί ως προς τους κανόνες. Και έτσι το δεύτερο παιδί -συνήθως- γίνεται πιο «άγριο».

Έτσι, όπως λέει και η θεωρία, παρόλο που τα ίδια δύο παιδιά μεγαλώνουν στο ίδιο περιβάλλον, η εμπειρία που βιώνουν σε αυτό δεν είναι κοινή.

Αξίζει, βέβαια, να σημειωθεί, ότι τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότεροι είναι οι ψυχολόγοι που αρχίζουν να αναρωτιούνται, μήπως η διαφοροποίηση στις προσωπικότητες των αδελφών έχει απλά να κάνει με τα διαφορετικά τους γονίδια. Είναι ταυτόχρονα αποθαρρυντικό αλλά και ανακουφιστικό, όμως όσο η επιστήμη εξελίσσεται, οι ειδικοί αρχίζουν να διαπιστώνουν, ότι στην διαμάχη φύση vs ανατροφή, ίσως τελικά η φύση να παίζει μεγαλύτερο ρόλο από όσο φανταζόμαστε.

Δείτε ακόμη:Αφράτα πεινιρλάκια για το σχολείο και το παιδικό πάρτι!

Ενώ, δηλαδή, πιστεύαμε, ότι τα αδέρφια συμπεριφέρονται διαφορετικά επειδή οι γονείς τους φέρονται διαφορετικά, πλέον αρχίζουμε να βλέπουμε, ότι δεν είναι η ανατροφή που αλλάζει την προσωπικότητα του παιδιού. Είναι η προσωπικότητά του που καθορίζει πώς θα το αναθρέψει ο γονιός. Αυτό θα το συνειδητοποιήσετε καλύτερα, αν θυμηθείτε, ότι τα παιδιά σας ήταν εντελώς διαφορετικά ήδη από μωρά μωρά: Το ένα ήταν πιο κλαψιάρικο, το άλλο κοιμόταν περισσότερο…

Αυτό φυσικά δεν σημαίνει, ότι η ανατροφή δεν παίζει ρόλο. Φυσικά και παίζει. Είναι σημαντικό τα παιδιά να νιώθουν δεμένα με τους φροντιστές τους και να καλύπτονται οι συναισθηματικές και σωματικές τους ανάγκες. Όμως όλα αυτά, στην πραγματικότητα, είναι που επιτρέπουν στις προσωπικότητές τους να αναδειχθούν. Και σε αυτό το ζήτημα, ίσως να μη μπορούμε να κάνουμε και πολλά για να παρέμβουμε.

*Με πληροφορίες από το scarymommy.com

• αδελφικη αγαπη
• αδέρφια
• παιδια