Η συγκλονιστική ιστορία μίας μητέρας με το παιδί της, το οποίο είχε ψυχολογικά προβλήματα.
Τα παιδιά με ψυχολογικές παθήσεις είναι πολλά. Παρόλα αυτά τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό δεν υπάρχει ακόμη η κατάλληλη περίθαλψη γι’ αυτά τα παιδιά. Γίνονται κάποιες φιλότιμες προσπάθειες, όμως δεν είναι ακόμη αρκετές.
Ακόμη και το Χαμόγελο του Παιδιού που όλοι ξέρουμε πόσες προσπάθειες κάνει για όλα τα παιδιά της χώρας μας, πέφτει πάνω σε κρατικά εμπόδια, προσπαθώντας να κάνει το αυτονόητο και αυτό είναι γεγονός. Τα παιδιά με ψυχολογικά προβλήματα είναι πολλά δυστυχώς.
Δείτε ακόμα Πως θα καταλάβετε ότι το παιδί σας έχει πέσει θύμα bullying
Μπορεί η παιδική ηλικία να πρέπει να είναι γεμάτη ανεμελιά και χαρά όμως δεν ισχύει για όλα τα παιδιά το ίδιο. Μία μητέρα αποφάσισε να μοιραστεί μέσα από τα social media, την δική της προσωπική ιστορία. Ο γιός της, έπασχε από ψυχολογικά προβλήματα.
Κάποια στιγμή αποπειράθηκε να δώσει τέλος στην ζωή του. Η μητέρα μοιράστηκε την ιστορία της και η σελίδα Love What Matters την έκανε πιο γνωστή. Εμείς μεταφράσαμε το κείμενο και το μοιραζόμαστε μαζί σας, διότι μας άγγιξε πολύ. Διαβάστε παρακάτω:
«Ποτέ δεν είχα ισχυριστεί, ότι είμαι ο τέλειος γονιός, αλλά η αγάπη για τα παιδιά μου ήταν κάτι παραπάνω από αφάνταστη. Και η αγάπη μου για αυτά ήταν το μόνο πράγμα τόσο κοντά στην τελειότητα.
Δείτε ακόμα Γονείς: 13 λάθος φράσεις που δημιουργούν ενήλικες με ψυχολογικά τραύματα
Τις περισσότερες ημέρες έπιανα τον εαυτό μου να ανησυχεί για τα καθημερινά, δηλαδή αν έκαναν μπάνιο, αν έφαγαν σωστά, αν έκαναν τις ασκήσεις τους για το σχολείο, αν είναι άρρωστα, αν έχουν καλούς φίλους κι αν ξέρουν ότι τα αγαπούν.
Δεν ήθελα να βγω να πω τον πόνο μου στα social media, αλλά αυτή τη στιγμή χρειάζεται να μοιραστώ την ιστορία μου για κάποια πράγματα που μπορούν να βοηθήσουν σχετικά με την ψυχική υγεία και τους ανθρώπους που χρειάζονται στήριξη, τόσο από το σύστημα υγείας, όσο και από το σχολείο για αυτά τα ξεχωριστά παιδιά ΚΑΙ τους γονείς τους.
Ένα από τα παιδιά μου για πολύ καιρό χρειαζόταν πολύ περισσότερη στήριξη από μένα σε σχέση με τα αδέλφια του. Θεωρείτο ότι ήταν στο επίπεδο 2 για στήριξη από την πολιτεία, αλλά καθυστερούσε η κατάταξή του ως νέος με αναπηρίες.
Δείτε ακόμα Σύνδρομο Παραίτησης: Οι έφηβοι πρόσφυγες που κοιμούνται για χρόνια
Η διάγνωση για την ψυχική του υγεία δεν ήταν εμφανής με γυμνό μάτι, αλλά αυτά τα παιδιά τείνουν να έχουν ιδιαίτερα προβλήματα και το να είσαι γονιός ενός τέτοιου παιδιού δεν είναι εύκολο.
Για αυτούς που με ξέρουν καλά θα γνωρίζουν τι υπέροχο παιδί ήταν ο γιος μου. Ευγενικός, αξιαγάπητος, αστείος και κοινωνικός σε βαθμό που δεν φαντάζεστε. Και ιδού τι είναι δύσκολο να πιστέψετε:
Δεν μπορούσε να διατηρήσει τις φιλίες του για πολύ καιρό, είχε εναλλαγές συναισθημάτων, έλλειψη συγκέντρωσης στο σχολείο, αλλά και το σπίτι, είχε βίαια επεισόδια σε τακτική βάση, αυτοτραυματιζόταν και χτυπούσε άλλους. Ήταν απρόβλεπτος, είχε συναισθηματικά, λεκτικά και σωματικά επεισόδια, άγχος, ελλειμματική προσοχή κλπ.
Δείτε ακόμα Τι είναι το strangers anxiety στα μωρά και πόσο τα επηρεάζει η καραντίνα
Όλα αυτά είχαν επηρεάσει την ψυχική του υγεία και όλα αυτά ήταν πράγματα για τα οποία έψαχνα να βρω στήριξη. Ελπίζω, ωστόσο, μια μέρα να μπορέσει να «καταλάβει» πόσο πολύ τον αγαπούσα.
Ήταν Τρίτη, 1η Οκτωβρίου, πριν από δύο χρόνια. Θα ήθελα να ξέρετε, πως είναι η πρώτη φορά που μοιράζομαι μία τέτοια λεπτομέρεια. Τόσο καιρό κρυβόμουν για να προστατεύσω τον εαυτό μου από όσα έζησα, ωστόσο το μοιράζομαι γιατί είναι μία καλή ευκαιρία να κάνω τη διαφορά και να γιατρέψω έτσι την καρδιά μου.
Έπειτα από τρεις μήνες, αφότου το παιδί μου δέχθηκε την φροντίδα της πρόνοιας, θα έπρεπε για κάποιο καιρό να φιλοξενηθεί σε ένα ειδικό κέντρο για περισσότερη βοήθεια και θεραπευτική αγωγή, που θα του έδινε τη δυνατότητα να επιστρέψει μετά στο σπίτι και να είναι εντελώς καλά.
Δείτε ακόμα Χαρακιές στα χέρια και αυτοτραυματισμός στην εφηβεία
Ως μαμά του αυτή η απόφαση έπεσε σε μένα. ήταν δύσκολο να τον αποχωριστώ. Οι επισκέψεις μου εκεί ήταν πολύ δύσκολες… Έβλεπα ότι ήταν δύσκολο να το διαχειριστεί. Ήταν θυμωμένος, αγχωμένος, παρά το γεγονός, ότι το προσωπικό της κλινικής ήταν εξαιρετικό.
Το πρώτο μισό της διαδρομής μέχρι εκεί έκλαιγα, όμως μπορούσα να καταλάβω και τα δάκρυα του παιδιού μου στο πρόσωπό του και να νιώσω την ψυχρή γλώσσα του σώματος. Ήταν πληγωμένος και μπερδεμένος για το τι θα συνέβαινε τις επόμενες ημέρες.
Βρήκαμε λίγο χρόνο να μιλήσουμε, να χαμογελάσουμε λίγο. Λίγο αργότερα άκουσα έναν μεγάλο αναστεναγμό, όταν με κοίταξε και έκλεισε την πόρτα κατεβαίνοντας και μου είπε πως με αγαπάει. Θα πήγαινα να μετά από μία ώρα. Ή τουλάχιστον, έτσι ήταν το πλάνο.
Δείτε ακόμα 7 λάθη γονιών που προκαλούν ψυχολογικά τραύματα στα παιδιά
Σαράντα λεπτά μετά, ήμουν έτοιμη να πάω στο κέντρο να τον πάρω. Δέχθηκα μία κλήση με απόκρυψη και δεν απάντησα. Συνέχισα τον δρόμο μου, αλλά και τα τηλεφωνήματα δεν σταμάτησαν μέχρι που ανησύχησα και απάντησα τελικά.
Ήταν ο γιος μου. Με δυσκολία μπορούσα να τον ακούσω από τη φασαρία που είχε στο βάθος. Δεν ήταν εκεί που τον άφησα. Ακούγονταν αέρας και κίνηση. «Πού είσαι;» τον ρώτησα.
«Μαμά θέλω να μου υποσχεθείς ότι θα γυρίσω σπίτι», μού απάντησε. Ακόμη και μέσα σε όλον αυτόν τον πόνο δεν μπορούσα να του υποσχεθώ κάτι τέτοιο. Δεν μπορούσα να πω ψέματα στο παιδί μου και να του πω ότι θα έρθει σπίτι. Πέρασα λίγα λεπτά μέχρι να τον κάνω να μου πει πού ήταν, αλλά μου το έκλεισε.
Δείτε ακόμα Υπάρχουν γονείς που κρύβουν την διαφορετικότητα του παιδιού τους – Το κείμενο ξέσπασμα
Μετά με πήρε ξανά και μου είπε: Μαμά, θέλω να ξέρεις πόσο σε αγαπάω. Αλλά δεν αντέχω άλλο όλο αυτό. Είμαι σε μία γέφυρα κι ετοιμάζομαι να πηδήξω. Σ’ αγαπώ». Ο λυγμός στη φωνή του σπάραξε την καρδιά μου.
Ακόμη και τώρα που γράφω αυτές τις λέξεις νιώθω να καταρρέω και τον ίδιο φόβο να διαπερνά τα κόκκαλά μου. Δεν είχα ιδέα πού ήταν. Όμως, δεν είχα χρόνο να κλάψω, έπρεπε να βρω πού ήταν.
Πήρα την αστυνομία. Πάρκαρα το αυτοκίνητο στη μέση μίας γέφυρας και βγήκα έξω. Ετοιμαζόμουν να δω το παιδί μου. Πώς θα εξηγούσα στην αστυνομία τι συνέβαινε και την ίδια ώρα να κοιτάξω κάτω από τη γέφυρα για να δω το παιδί μου.
Δείτε ακόμα Προδοσία του εαυτού στα παιδιά: Τι είναι και πως την αντιμετωπίζουμε.
Είχα αργήσει; Μήπως θα έπρεπε να του πω ψέματα ότι θα γυρίσει σπίτι; θα μπορούσε να γυρίσει αν τον έβρισκα; Μου έκανε ακόμη μία κλήση. Η φωνή του έτρεμε. Δεν μου έλεγε όμως πού ακριβώς ήταν. Μου είπε ότι με αγαπά και ότι έπρεπε να το κάνει, να πηδήξει. Και το έκλεισε.
Ήρθε η αστυνομία, τους έδωσα τις περιγραφές, τι φορούσε, τα πάντα. Εκείνοι προσπάθησαν να τον βρουν από το στίγμα του κινητού. Κατάλαβαν σε ποια ακριβώς γέφυρα βρισκόταν. Θα ήταν πάνω στη γέφυρα ή θα είχε πηδήξει στο κενό;
Μετά από μία αγωνιώδη προσπάθεια και ένα ανελέητο τρέξιμο, η αστυνομία τον βρήκε. Ήταν καλά! Δεν είχε κάνει τίποτα. Πήγε η καρδιά μου στη θέση της. Μπήκα στη θέση του για να δω πώς ένιωσε.
Δείτε ακόμα Τα παιδιά με την ταμπέλα : Εκείνα τα παιδιά που σκέφτονται διαφορετικά.
Και ένιωσα πόσο πολύ με χρειάζεται. Ήμουν δίπλα του για τους επόμενους μήνες στο κέντρο ψυχοθεραπείας. Τελικά, όλα πήγαν κατ’ ευχήν και ξαναγύρισε στο σπίτι.
Γιατί μοιράστηκα την ιστορία μου; Απλά για να ευαισθητοποιήσω σχετικά με την ψυχική υγεία που επηρεάζει πολλούς ανθρώπους καθημερινά. Γιατί θα πρέπει να εξαλειφθεί το στίγμα σχετικά με την ψυχική υγεία.
Ο γιος μου μπορεί να λαμβάνει στήριξη για χρόνια ακόμη, όμως αυτό δεν είναι το ζήτημα. Το ζήτημα είναι το σύστημα υγείας και τα σχολεία να σκύψουν πάνω από αυτούς τους ανθρώπους, και πολύ περισσότερο τα παιδιά»
Διαβάστε όλα τα άρθρα για την παιδική ψυχολογία στο Daddy-Cool.gr
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την γραπτή άδεια από τον εκδότη.
Photo cover via: efiveia.gr
