Μαθαίνουμε στα παιδιά να σκέφτονται θετικά μέσα σε έναν κόσμο που επικρατεί η αρνητική σκέψη;

nikol peters

Οι κατευθυνθείς που δίνουμε στα παιδιά από μικρή κόλας ηλικία είναι αυτές που θα τα καθοδηγούν και στην μετέπειτα ζωή τους. Σίγουρα μεγαλώνοντας τα παιδιά  θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουν καταστάσεις δύσκολες και  πρωτόγνωρες για εκείνα και εκεί θα πρέπει εμείς οι γονείς να δώσουμε μεγάλη έμφαση στο να μάθουμε στα παιδιά μας να σκέφτονται θετικά έτσι ώστε να  τα έχουμε θωρακίσει από πριν.

Πώς όμως θα μάθουν τα παιδιά να σκέφτονται θετικά σε έναν κόσμο όπου επικρατεί η αρνητική σκέψη;

Για πολλούς φαντάζει πιο ώριμο ή έξυπνο να βλέπεις παντού δυσκολίες και αδιέξοδα, αλλά μια αρνητική προσέγγιση δεν είναι κατ’ ανάγκην ρεαλιστική. Τραβά πιο εύκολα την προσοχή, αλλά κατευθύνει και τα συναισθήματα. Πώς θα μάθουμε στα παιδιά να κινητοποιούνται προς τη λύση των προβλημάτων τους, αν δεν τα ενθαρρύνουμε να σκέφτονται θετικά;

Με τη λογική:

Αν ένα παιδί τείνει να πιστέψει ότι δεν το συμπαθούν ή δεν αξίζει, μπορούμε να το ρωτήσουμε πού βασίζει αυτό το συμπέρασμα. Μπορεί να διαβάζει τη σκέψη των άλλων; Πώς είναι σίγουρο ότι προηγούμενες αρνητικές εμπειρίες θα επαναληφθούν; Αν δεν τα καταφέρνει καλά, σημαίνει ότι δεν τα καταφέρνει καθόλου;

Με το συναίσθημα:

Το «είμαι χαζός» μπορεί να αλλάξει διατύπωση σε «νιώθω σαν χαζός» και αυτό από μόνο του σημαίνει ότι είναι απλώς μια δική μας υποκειμενική ερμηνεία.

Με το παράδειγμα:

Πώς σκεφτόμαστε και μιλάμε συνήθως; Πώς αντιμετωπίζουμε τις καθημερινές αναποδιές; Ποια είναι η συνηθισμένη μας ατάκα όταν κάτι πάει στραβά; Πώς αντιδρούμε σε έναν κακό βαθμό στα Μαθηματικά;

Με διορθώσεις:

Αν ύστερα από κάθε λάθος ακολουθεί το «τι χρειάζεται να διορθώσουμε», η αποτυχία παύει να είναι κάτι τελεσίδικο και υπολογίζεται σαν ένα προσωρινό στάδιο μιας διαδικασίας.

Το μήνυμα έτσι είναι «συνεχίζω την προσπάθεια, μαθαίνω από τα λάθη μου» και το «δεν τα καταφέρνω στα μαθηματικά» αντικαθίσταται από το «τι χρειάζεται να κάνω για να βελτιωθώ».

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία

• γονείς - παιδί