Μην δίνεται προσοχή στα παιδία μόνο όταν παρακαλάνε -Δεν θα ικανοποιηθούν ποτέ. Αυτό το κείμενο μας τονίζει μερικά λάθη που κάνουμε σαν γονείς αλλά δεν μπορούμε να τα καταλάβουμε.
Το άγχος της καθημερινότητας, τα προβλήματα και οι ανησυχίες μας, μερικές φορές μας φέρνουν σε σημείο να παραμελούμε τα παιδιά μας.
Δεν καταλαβαίνουμε ότι τα παραμελούμε, αλλά κάθε φορά που ένα παιδί ζητάει να παίξει μαζί μας, κι εμείς το απορρίπτουμε για να πλύνουμε τα πιάτα ή για να βολέψουμε τα ρούχα, το παιδί αυτό στεναχωριέται. Φυσικά και ξέρουμε την δύσκολη καθημερινότητα που βιώνεται. Κι εμείς την ίδια καθημερινότητα βιώνουμε.
Δείτε ακόμα Πως η σχέση πατέρα -γιου επηρεάζει την μετέπειτα εξέλιξη του παιδιού
Φυσικά και γνωρίζουμε, ότι δεν γίνεται όλο το 24ωρο να ασχολείσαι μόνο με τα παιδιά σου. Έχεις δουλειές στο σπίτι που πρέπει να γίνουν, έχεις την εργασία σου να σκεφτείς, έχεις ανάγκη να περάσεις λίγο χρόνο μόνο με τον εαυτό σου. Όμως μέσα στην μέρα, πρέπει να αφιερώνεις χρόνο και στο παιδί.
Σήμερα, οι περισσότεροι γονείς δεν αφιερώνουν χρόνο στα παιδιά τους. Τα παιδιά έρχονται και ουσιαστικά ζητιανεύουν λίγη από την προσοχή μας. Κάτσε και σκέψου πόσες φορές έχεις προτείνει εσύ πρώτη ή πρώτος στο παιδί να παίξετε. Σκέψου πόσες φορές πήγες εσύ να το πάρεις μία αγκαλιά.
Τα παιδιά έρχονται και μας ζητούν να παίξουμε. Τα παιδιά έρχονται και μας ζητούν να πιάσουμε κουβέντα. Εμείς είμαστε αφοσιωμένοι και πνιγμένοι, μέσα στα προβλήματά μας. Και αυτό οδηγεί σε πολλές περιπτώσεις στην αποξένωση.
Κι όταν ένα παιδί νιώθει αποξενωμένο είναι πολύ πιθανό να γίνει και πιο “σκληρό” . Θα ξεκινήσει να μην σε ακούει, θα ξεκινήσει να είναι ατίθασο. Θα σου αντιμιλάει και θα κάνει οτιδήποτε για να σου τραβήξει ενδόμυχα την προσοχή.
Η Χριστίνα Γκίκα μέσα από την σελίδα της στο Facebook Parent Coaching – Christina Gika μας εξηγεί με πολύ απλά λόγια πως εμείς οι γονείς, καταλήγουμε μέσα από απλές καθημερινές κινήσεις, να παραμελούμε τα παιδιά μας. Ένα κείμενο που σίγουρα αξίζει να διαβαστεί. Διαβάστε παρακάτω:
“Σε λίγο αγάπη μου, κάτσε να πλύνω λίγο τα πιάτα”
“Ναι ναι θα έρθω, κάτσε να βάλω λίγο το φαΐ στη φωτιά”
“Ναι ναι να παίξουμε πέντε λεπτάκια όμως ε; Γιατί μετά πρέπει να μαζέψω”
“Καλώς τον, βγάλε ρούχα, πλύνε χέρια, βγάλε να δούμε τι έχεις για εργασίες, πότε θα τα κάνεις, δεν έχουμε χρόνο, έχεις Αγγλικά μετά”
“Έλα κάτσε να δεις λίγο τα παιδικά σου, να κάνω εγώ κάτι δουλίτσες και μετά πάμε Αγγλικά”
“Ναι, ναι, σε ακούω, αλλά κάνε και την τσάντα σου ταυτόχρονα, θα αργήσουμε να φύγουμε”
Πόσες φορές μέσα στην ημέρα μπορούμε να προσφέρουμε τη σύνδεση στα παιδιά μας πριν την ζητήσουν;
“Καλώς την, πόσο χαίρομαι που σε βλέπω! Κοριτσάρα μου έλα μια αγκαλιά. Μου έλειψες. Βγάλε κούκλες, να κάνουμε σήμερα αυτό το παιχνίδι που σου αρέσει πολύ;”
“Πες μου τι κάνεις εδώ; Θέλω να μάθω γι’ αυτό που παίζεις. Είμαι όλη αυτιά”
“Σου αρέσει κάποιες φορές να σου βάζω εγώ τα ρούχα ε; Έλα σήμερα θα σε ντύσω εγώ, ολόκληρο!! Ούτε παπούτσια δεν θα βάλεις μόνο σου, όχι όχι”
Αν συχνά το παιδί μας ζητάει σύνδεση με όλους τους αρνητικούς ή θετικούς τρόπους που μπορεί, ίσως το κάνει γιατί την παίρνει μόνο όταν παρακαλάει για αυτήν.
Και αυτό δεν πρόκειται ποτέ να το ικανοποιήσει.
Ας φροντίσουμε τον εαυτό μας για να καταφέρουμε, όση ώρα μπορούμε, να προσφέρουμε στο παιδί μας αυτό που ζητάει, πριν το ζητήσει. Να νιώσει ασφάλεια μέσα στην σταθερή πρόσκληση μας για σύνδεση.
Να νιώσει ότι εμείς την φροντίζουμε και όχι το ίδιο.
Να το ακούσουμε για το παιχνίδι του;
Να δούμε μαζί του παιδικά;
Να το ντύσουμε;
Να παίξουμε το παιχνίδι που του αρέσει τόσο πολύ;
Δύο εβδομάδες αν καταφέρουμε να προσφέρουμε τη σύνδεση πριν το παιδί τη ζητήσει, όσο επιβαρυμένη και αν είναι αυτή, θα μαλακώσει πολύ το παιδί.
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο στο Daddy-Cool.gr
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την γραπτή άδεια από τον εκδότη.
