"Μην στέλνετε άρρωστα τα παιδιά σας στο σχολείο, κρατήστε τα σπίτι, πριν γίνουν επικίνδυνα για τα υπόλοιπα!"

16 Οκτωβρίου 2018 | 06:54

Η εποχή που οι περισσότεροι από εμάς «ρουφάμε» μύτες, σκούπιζουμε ρουθούνια και καταναλώνουν τις καραμέλες για τον λαιμό με τη σέσουλα έχει φτάσει. Συνάχια, βήχας και αδύναμο ανοσοποιητικό μάς χτυπούν την πόρτα, ακόμα και αν ο οργανισμός μας είναι δυνατός, αφού συχνά μέσα στην ημέρα μας θα έρθουμε σε επαφή με σημεία που έχουν πάνω τους πολλά μικρόβια ή με άτομα που βιώνουν κάποια ίωση.

Και το χειρότερο είναι, ότι πολλές φορές και τα παιδιά μας θα έρθουν σε επαφή με τέτοιου είδους μικρόβια στο σχολείο, αφού πολλοί είναι οι γονείς που θα στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο – αφού, δυστυχώς, δεν έχουν άλλη επιλογή – ενώ εκείνα δεν χαίρουν και άκρας υγείας.

Μία μαμά που έχει βιώσει την παραπάνω κατάσταση – και έχει και η ίδια στείλει το παιδί της στο σχολείο, ενώ δεν είχε αναρρώσει πλήρως – γράφει γιατί θα έπρεπε όλοι μας, και κυρίως τα παιδιά μας, να μένουμε στο σπίτι όταν νιώθουμε αδύναμοι ή είμαστε άρρωστοι.

Με τις συστάσεις του ΚΕΕΛΠΝΟ και του Υπουργείου Υγείας να είναι διαρκείς για τον εμβολιασμό όλων των ευπαθών ομάδων και τη προσοχή που πρέπει να δίνουμε στα συμπτώματα, αλλά και την θεραπεία της γρίπης, ας διαβάσουμε τι έχει να μας πει…

«Σήμερα το μεσημέρι ο γιος μου γύρισε από το σχολείο και γεμάτος ενθουσιασμό – σαν να μου μιλούσε για κάποιο παιχνίδι ή κάποια καινούρια ανακάλυψή του – μου είπε: “Μαμά, ο Μάριος έκανε εμετό σήμερα στην τάξη”. Είμαι σίγουρη ότι επρόκειτο για ένα υπερθέαμα στα μάτια του παιδιού μου, αλλά δεν μπορούσα να μην νιώσω άσχημα για τον άρρωστο συμμαθητή του.

“Το να κάνεις εμετό δεν έχει πλάκα” είπα στο γιο μου. “Ειδικά μπροστά σε όλη σου την τάξη”, συνέχισα.

“Ναι”, απάντησε εκείνος, λιγάκι σκεπτικός. “Έβηξε τόσο δυνατά που έκανε εμετό! Η αδερφή του έχει γρίπη ή κάτι τέτοιο και μάλλον αυτό φταίει”, συμπλήρωσε και εγώ έμεινα με το στόμα ανοιχτό καθώς τον άκουγα. Συγκράτησα τα νεύρα μου μπροστά στο παιδί και ευχήθηκα, απλώς, όλα να πάνε καλά. Μέσα μου, όμως, ήξερα… Λίγες μέρες μετά από αυτό το συμβάν όλο το σπίτι μας ήταν στο κρεβάτι με γρίπη!

Ο γιος μου έμεινε στο σπίτι 11 ολόκληρες μέρες με γρίπη. Ο σύζυγός μου έλειψε μια ολόκληρη εβδομάδα από τη δουλειά – ευτυχώς είχε άδεια γι’ αυτές – και πέντε επιπλέον ημέρες, χωρίς καμία ασφαλιστική κάλυψη ή πληρωμή. Δεν είδα για μία εβδομάδα τα έφηβα παιδιά μου, αφού όλοι ήμασταν σε καραντίνα. Ευτυχώς, εκείνα πέρασαν πιο ελαφριά τη γρίπη, αλλά εγώ ακόμα παλεύω με βουλωμένη μύτη, ξερό λαιμό και εξάντληση.

Και εμείς ήμασταν από τους τυχερούς. Είχαμε κάνει το εμβόλιο, ακολουθούμε τις οδήγίες προφύλαξης και, γενικά, είμαστε υγιής σαν οικογένεια. Οπότε περάσαμε τη γρίπη αρκετά ελαφρά. Βέβαια, πέρα από τις απλήρωτες μέρες εκτός δουλειάς και τα χαμένα μαθήματα των παιδιών, ξοδέψαμε πολλές ώρες και πολλά χρήματα στο γραφείο του γιατρού μας για εξετάσεις, συνταγές φαρμάκων, δικαιολογητικά για το σχολείο και τη δουλειά.

Μία μέρα, καθώς περιμέναμε έξω από γραφείο του γιατρού για τις εξετάσεις μας, πιάσαμε συζήτηση με μία άλλη μαμά που είχε έρθει εκεί για τον ίδιο λόγο. Ο γιος της είχε διαγνωστεί με γρίπη, αλλά επειδή δεν ένιωθε πολύ άσχημα, αποφάσισαν να γυρίσει στο σχολείο. “Η ομάδα ποδοσφαίρου έχει προπόνηση πριν τον μεγάλο αγώνα. Δεν μπορεί να την χάσει”, μου είπε η μαμά υπερήφανα και εγώ έμεινα να την κοιτάζω αποσβολωμένη και να σκέφτομαι την “αλυσίδα της γρίπης”. Ο γιος της θα αγκαλιάσει έναν συμπαίκτη του, ο οποίος θα μολυνθεί – χωρίς να το ξέρει – εκείνος με τη σειρά του την μητέρα του, εκείνη τη συνάδελφό της, εκείνη την αδερφή της, εκείνη το μωράκι της και πάει λέγοντας…

Δεν ξέρω πώς να το γράψω πιο καθαρά: ΑΝ ΕΙΣΤΕ ΑΡΡΩΣΤΟΙ, ΜΕΙΝΕΤΕ ΣΠΙΤΙ! Δεν μιλώ για ένα απλό κρυολόγημα, αλλά για την γρίπη – που μπορεί να σκοτώσει κόσμο που ανήκει σε ευπαθείς ομάδες, όπως είναι τα παιδιά. Μην βάζετε τα παιδιά σας, την υγεία σας, αλλά και την υγεία όλων των άλλων σε κίνδυνο, εκτός αν επικρατούν ειδικές, απαιτητικές και επείγουσες καταστάσεις, .

Αν τα παιδιά σας είναι άρρωστα, αλλά δεν μπορείτε να λείψετε από τη δουλειά και δεν έχετε σε ποιον να τα αφήσετε το καταλαβαίνω. Έχω βρεθεί σε αυτή την θέση και, μάλιστα, έχω χάσει τη δουλειά μου πριν χρόνια, επειδή έμεινα στο σπίτι 3 ημέρες με το άρρωστο παιδί μου. Ξέρω πώς είναι. Αν δεν έχετε επιλογές, το δέχομαι, αλλά το να χάσει το παιδί την προπόνηση του δεν αποτελεί δύσκολη κατάσταση. Κοιτάξτε το άρρωστο παιδί σας και φανταστείτε μια ντουζίνα από άρρωστα παιδιά, τα οποία πηγαίνουν για προπόνηση υποφέροντας από γρίπη. Δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος που δεν τελειώνει ποτέ! Πρέπει να τον σταματήσουμε. Εμείς που ξέρουμε τι συμβαίνει και πώς μπορούμε να προλάβουμε την κατάσταση.

Από την δική μου οπτική, το πρόβλημα εξαπλώνεται και υπάρχουν 3 βασικά βήματα που πρέπει να κάνουμε για ν’ αλλάξουμε αυτή την κατάσταση.

Παρακολούθηση του σχολείου

Το σίγουρο είναι ότι τα παιδιά δεν πρέπει να χάνουν μαθήματα στο σχολείο, αλλά όταν στέλνουμε ένα άρρωστο παιδί για μάθημα τότε καταδικάζουμε και εκείνο και όλα τα υπόλοιπα. Ας αφήσουμε για λίγο το παιδί να αναρρώσει καλά και να γυρίσει πίσω δυνατό, χωρίς να αποτελεί “κίνδυνο” για τους συμμαθητές του. Στο μεταξύ ας ενημερωνόμαστε για την πρόοδο της ύλης στην τάξη του και ας το βοηθάμε με μερικές επαναλήψεις στο σπίτι. Φυσικά, σε αυτή την περίπτωση πρέπει να υπάρξει κατανόηση και από την πλευρά των διδασκόντων και των υπευθύνων.

Ασθένεια και εργασία

Χρειαζόμαστε κάποια στάνταρντ και σε αυτό το κομμάτι. Οι εργαζόμενοι πρέπει να μπορούν να λείπουν από τον χώρο εργασίας τους μέχρι να γίνουν εκείνοι ή τα παιδιά τους πλήρως καλά, χωρίς να φοβούνται την απόλυση ή τις περικοπές.

Ενσυναίσθηση

Εκείνο, όμως, που πραγματικά πρέπει να γίνει είναι να αντιληφθούμε όλοι ότι δεν είμαστε μόνοι σε αυτόν τον κόσμο. Πρέπει να αρχίσουμε να νοιαζόμαστε για τους γύρω μας, αλλά και τον εαυτό μας. Νομίζω, όλοι μας θέλουμε να αποφύγουμε την ταλαιπωρία των γιατρών, τα έξοδα των φαρμάκων και τον κίνδυνο που ενυπάρχει για την υγεία μας. Πολύ περισσότερο, όμως, εγώ προσωπικά, δεν θέλω το παιδί μου να είναι άρρωστο πια. Δεν θέλω τα δικά σας παιδιά να είναι άρρωστα πια. Και περιμένω το ίδιο να κάνετε και εσείς…»

Το παραπάνω άρθρο αποτελεί προσωπική γνώμη μαμάς και δεν καταθέτει άποψη δική μας. Το πώς θα δράσει η κάθε οικογένεια για την υγεία της είναι προσωπική της απόφαση, η οποία λαμβάνεται με βάση τα εκάστοτε γεγονότα, αλλά και τη σύμφωνη γνώμη του οικογενειακού γιατρού της.