Άμεσες συμβουλές :Πόσο σωστές είναι για τα παιδιά!
Μπορεί πολλοί γονείς να μην το είχαμε σκεφτεί όμως όταν δίνουμε άμεσες συμβουλές και άμεσες λύσεις στα προβλήματα των παιδιών μας αυτά νιώθουν άσχημα. Και ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που είτε δεν μας ακούν, είτε αντιδρούν, κυρίως στην εφηβεία.
Τα παιδιά τις περισσότερες φορές ζητούν την δική μας άποψη και την δική μας συμβουλή πάνω σε προβλήματα που τα απασχολούν. Ακόμη και στην εφηβεία, μπορεί να χρειαστούν αποκλειστικά την δική μας συμβουλή, διότι μερικά θέματα δεν μπορούν να τα συζητήσουν με τους φίλους τους.
Πολλές φορές λοιπόν οι γονείς απλά λέμε απευθείας τι πρέπει να κάνουν. Με αυτόν τον τρόπο όμως τα παιδιά νιώθουν ανεπαρκή και χαζά. Ο σωστός τρόπος είναι μέσα από την δική μας καθοδήγηση, τα παιδιά να βρουν μόνα τους τι είναι το σωστό και τι το λάθος σε μερικές περιπτώσεις.
Δείτε ακόμα Ιζαμπέλ Φιλιοζά: Οι συνέπειες βοηθούν το παιδί να μάθει
Οι συγγραφείς Αντέλ Φιμπέρ & Ιλέιν Μάζλις έγραψαν μαζί ένα βιβλίο με τίτλο “Πώς να μιλάτε στα παιδιά ώστε να σας ακούν”. Μέσα σε αυτό το βιβλίο λοιπόν υπάρχει ένα απόσπασμα που εξηγεί για ποιον λόγο τα παιδιά στις άμεσες συμβουλές νιώθουν χαζά και πως μπορούμε να τα συμβουλεύσουμε και να τα κατευθύνουμε εναλλακτικά.
Το απόσπασμα το βρήκαμε στο themamagers.gr και το βρήκαμε αρκετά χρήσιμο. Αποφασίσαμε λοιπόν να το μοιραστούμε μαζί σας και περιμένουμε τις δικές σας γνώμες και τις δικές σας εμπειρίες στα σχόλια. Διαβάστε παρακάτω:
Όταν αναφέρουμε σε μια ομάδα ότι το να δίνουμε συμβουλές στα παιδιά μπορεί να επηρεάσει την αυτονομία τους, πολλοί γονείς αμέσως εξεγείρονται. Αισθάνονται ότι αυτό παραπάει! Δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί θα πρέπει να στερηθούν το δικαίωμα να μοιραστούν τη γονική τους σοφία.
Ακολουθούν οι ερωτήσεις μιας επίμονης μαμάς και μια περίληψη απαντήσεων που της δώσαμε γύρω από το θέμα.
Γιατί να μην έχει το παιδί μου το πλεονέκτημα των συμβουλών μου όταν αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα; Για παράδειγμα, η κòρη μου η Τζούλια, δεν ήταν σίγουρη αν θα έπρεπε να πάει στο πάρτι γενεθλίων της φίλης της, επειδή δεν της άρεσαν κάποια από τα άλλα κòρίτσια που ήταν καλεσμένα. Αυτές “πάντα ψιθυρίζουν και λένε προσβολές”.
Τι πρόβλημα υπάρχει να πω στην Τζούλια ότι θα πρέπει να πάει όπως και να ‘χει, γιατί αλλιώς θα απογοητεύσει τη φίλη της;
Όταν δίνετε άμεσες συμβουλές στα παιδιά, αυτά είτε νιώθουν ηλίθια
(“Γιατί δεν το είχα σκεφτεί από μόνος μου;”), είτε πικραίνονται. (“Μην μου λες τι θα κάνω στη ζωή μου”) ή ενοχλούνται (“Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν το είχα σκεφτεί ήδη;”).
Όταν ένα παιδί βρίσκει μόνο του τι θέλει να κάνει, μεγαλώνει η αυτοπεποίθησή του και είναι πρόθυμο να αναλάβει την ευθύνη των αποφάσεών του.
Λέτε, επομένως ότι δεν πρέπει να κάνω τίποτα όταν το παιδί μου έχει πρόβλημα; Τις ελάχιστες φορές που είπα στην Τζούλια: “Είναι δικό σου πρόβλημα, βγάλτα πέρα μόνη σου”, μου φάνηκε πολύ αναστατωμένη.
Τα παιδιά αισθάνονται πράγματι πληγωμένα και παραμελημένα όταν οι γονείς αγνοούν τα προβλήματά τους. Αλλά μεταξύ των δύο άκρων, του να αγνοείς πλήρως ή να παρεμβαίνεις συνέχεια με άμεσες συμβουλές, υπάρχουν πολλά που μπορεί να κάνει ένας γονιός.
α) Βοηθήστε τη να βάλει σε μια τάξη τις μπερδεμένες σκέψεις και τα συναισθήματά της.
“Τζούλια, από αυτά που ακούω μοιάζει να έχεις δυο διαφορετικά συναισθήματα γι’ αυτό το πάρτι. Από τη μια θέλεις να είσαι μαζί με τη φίλη σου στα γενέθλιά της, αλλά από την άλλη δεν θέλεις να υποχρεωθείς να βρεθείς αντιμέτωπη με τα κορίτσια που δεν συμπαθείς”.
β) Επαναδιατυπώστε το πρόβλημα ως ερώτηση.
“Οπότε το ερώτημα μοιάζει να είναι: “Πώς μπορείς να βρεις έναν τρόπο να πας στο πάρτι και ταυτόχρονα να διαχειριστείς τις προσβολές ορισμένων από τα κòρίτσια;”.
Είναι καλή ιδέα να μην κάνετε κανένα σχόλιο ύστερα από μια τέτοια ερώτηση. Η σιωπή σας παρέχει το γόνιμο έδαφος στο οποίο μπορεί να αναπτυχθούν οι λύσεις του παιδιού.
Ας υποθέσουμε ότι τα κάνω όλα αυτά και στη συνέχεια σκέφτομαι μια λύση που είμαι σίγουρη ότι δεν την έχει σκεφτεί η Τζούλια. Μπορώ να την αναφέρω;
Αφού έχει χρόνο η ίδια να ξεκαθαρίσει περισσότερο τι σκέφτεται και τι αισθάνεται, θα είναι σε θέση να ακούσει την ιδέα σας με αρκετή προσοχή – ιδιαίτερα αν η εισαγωγή σας γίνει με τρόπο που να φανερώνει σεβασμό στην αυτονομία της.
“Πώς θα αισθανόσουν αν έπαιρνες μαζί σου το πάρτι μια ταινία, όπως αυτή με τον νέο κωμικό; Ίσως να παρασυρθούν τα κòρίτσια από τα γέλια και να μην αρχίσουν να ψιθυρίζουν διάφορα”.
Όταν προλογίζουμε την πρότασή μας με την φράση: “Πώς θα αισθανόσουν…” ή “Θα εξέταζες άραγε την περίπτωση…” αναγνωρίζουμε το γεγονός ότι μια συμβουλή που φαίνεται τόσο “λογική” για εμάς, μπορεί να “μην είναι και τόσο λογική” για το παιδί.
Αλλά ας υποθέσουμε ότι πιστεύω ακράδαντα πως η Τζούλια θα πρέπει να πάει στο πάρτι. Πρέπει να παραμείνω σιωπηλή;
Αφού έχει διερευνήσει το παιδί το πρόβλημά του, μετά μπορεί να του είναι χρήσιμο να ακούσει τις σκέψεις ή τις πεποιθήσεις των γονιών του:
“Βρίσκω ιδιαίτερα ενοχλητική τη σκέψη ότι θα πρέπει να χάσεις ένα διασκεδαστικό πάρτι εξαιτίας του τρόπου που συμπεριφέρονται τα άλλα κορίτσια”.
“Νομίζω ότι είναι σημαντικό να μην απογοητεύσεις μια καλή φίλη τη μέρα των γενεθλίων της, ακόμη κι αν αυτό συνεπάγεται κάποια θυσία από μέρους σου”.
Ένα νεαρό κòρίτσι έχει το δικαίωμα να γνωρίζει τις αξίες των γονιών του. Ακόμα κι αν επιλέξει να μην ενεργήσει σύμφωνα με αυτές σε δεδομένη περίσταση, μπορείτε να είστε βέβαιοι ότι του έχετε προσφέρει κάτι που θα απασχολήσει τη σκέψη του.
Διαβάστε όλα τα άρθρα για την παιδική ψυχολογία στο Daddy-Cool.gr
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την γραπτή άδεια από τον εκδότη.
Photo cover via: madamelefo.com
