Οι γονείς που τρομοκρατούν τα παιδιά με το στόμα...κλειστό

οι-γονείς-που-τρομοκρατούν-το-παιδί-χωρίς φωνές-

10 Δεκεμβρίου 2022 | 10:37

Μπορεί να μην φωνάζετε με το στόμα, μπορεί να μην ασκείτε σωματική βία στα παιδιά, όμως μερικές φορές τρομοκρατείται τα παιδιά, ακόμη και με το στόμα κλειστό.

Όσο η παιδική διαπαιδαγώγηση εξελίσσεται, τακτικές που παλιότερα θεωρούνταν λογικές και αποτελεσματικές…όπως το ξύλο, πλέον όχι απλά απορρίπτονται αλλά είναι κατακριτέες. Οι γονείς που αγαπούν τα παιδιά τους και πραγματικά θέλουν να τα μεγαλώσουν σωστά, προσπαθούν να μην τα τρομοκρατούν.

Θέλουν να έχουν συνέπειες οι πράξεις τους και όχι τιμωρίες και φυσικά δεν φωνάζουν. Όμως, μερικές φορές οι φωνές μπορούν να υπάρξουν και με το στόμα κλειστό. Διαβάσαμε ένα κείμενο από την ομάδα Συμμαχίες Ζωής και τον Vangelis Kosmatos που μας έβαλε σε σκέψεις. Διαβάστε παρακάτω:

Δείτε ακόμα Τα νεύρα στην εφηβεία και πως να βοηθήσετε τα παιδιά να τα ελέγξουν

Πέρα από τις βασικές διαφορές, ανάμεσα στην τιμωρία και τις λογικές συνέπειες, υπάρχουν και άλλες σημαντικές διαφορές, πού δεν φαίνονται με την πρώτη ματιά. Με το θυμό, τις προειδοποιήσεις, τις απειλές και τις υπενθυμίσεις, μια συνέπεια μπορεί να μετατραπεί σε τιμωρία.

Μερικοί γονείς συγκρατούν τον εχθρικό τόνο στην κουβέντα τους, εξακολουθούν όμως να δίνουν το μήνυμα αυτό με όλη την άλλη στάση τους. Αυτοί οι γονείς «φωνάζουν με το στόμα κλειστό».

Photo via: mothersblog.gr

Στέλνουν καλυμμένα μηνύματα πού υπονοούν ότι το παιδί έχει διαπράξει ένα έγκλημα και πρέπει να τιμωρηθεί. Η στάση αυτή τού τιμωρού, πού παίρνουν μερικοί γονείς, μειώνει την ωφέλεια πού θα είχε το παιδί από την εμπειρία, δηλαδή από τη συνέπεια μιας δικής του αρνητικής απόφασης.

Δείτε ακόμα “Αυτό που κάνεις είναι σωστό! Αυτό λάθος!”: Μεγαλώνουμε όντως ένα ελεύθερο παιδί;

Όταν αφήνουμε να συμβούν οι φυσικές συνέπειες, και όταν οργανώνουμε τις λογικές συνέπειες, έχουμε σκοπό να ενθαρρύνουμε τα παιδιά να παίρνουν υπεύθυνες αποφάσεις.

Photo via: infokids.gr

Όχι να τα υποχρεώνουμε να υποταχθούν. Αυτή η μέθοδος πειθαρχίας επιτρέπει σ’ ένα παιδί να διαλέξει και μετά να έχει την ευθύνη και τις συνέπειες για την απόφαση του, είτε βγει σε καλό είτε όχι. Τα περισσότερα παιδιά, όταν αφεθούν να πάρουν ατυχείς αποφάσεις, μαθαίνουν από τις συνέπειες αυτών των αποφάσεων τους.