Οι κακοί βαθμοί δεν βοηθούν το παιδί να βελτιωθεί

Έλενα Τριανταφύλλου

Γενιές και γενιές έχουμε μεγαλώσει σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που ήταν πιο σημαντικός ο καλός βαθμός από την αγάπη για την μόρφωση.

Γενιές και γενιές έχουμε μεγαλώσει σε ένα σύστημα παιδείας που δημιουργεί αγχωμένα και ανταγωνιστικά παιδιά για μερικούς βαθμούς. Που όμως δεν δημιουργεί παιδιά που να μην παπαγαλίζουν και να μαθαίνουν ουσιαστικά, αυτά που διαβάζουν.

Υπάρχουν μερικοί εκπαιδευτικοί που προσπαθούν να κάνουν την διαφορά. Δυστυχώς όμως ακόμη δεν είναι τόσοι πολλοί. Ο παιδίατρος Στέλιος Παπαβέντσης προσπάθησε μέσα από ένα κείμενό του, να αφυπνίσει τους εκπαιδευτικούς.

Δείτε ακόμα Η παράνοια της τηλεκπαίδευσης μέσα από τα μάτια εκπαιδευτικού

Σύμφωνα με τον ίδιο τόσο μετά την καραντίνα όσο και γενικότερα, τα παιδιά δεν έχουν ανάγκη τους βαθμούς. Ειδικά οι μαθητές που είναι “μέτριοι” ή “κακοί” δεν χρειάζονται τις επιπλήξεις των εκπαιδευτικών για να γίνουν καλύτεροι. Χρειάζονται περισσότερη σημασία από τους εκπαιδευτικούς τους.

Σύμφωνα με τον ίδιο και πάλι, μετά την καραντίνα αυτή η ανάγκη γίνεται ακόμη πιο επιτακτική. Τα παιδιά πέρασαν πολλούς μήνες κλεισμένα μέσα στο σπίτι και όλη αυτή η κατάσταση είναι πιθανό να τα έχει επηρεάσει και στις αποδόσεις τους. Τι πρέπει να κάνουν οι εκπαιδευτικοί γι’ αυτό; Διαβάστε παρακάτω:

Στην μαθητική μου ζωή ήμουν στην πλευρά των “καλών” μαθητών. Χρειάστηκε να περάσουν χρόνια για να αρχίσω να ξεφεύγω από τα του εαυτού μου – ανταγωνισμός, ο καλύτερος, άσε τους άλλους να κουρεύονται κλπ – και να συνειδητοποιώ τι πραγματικά συνέβαινε στις τάξεις που έζησα.

Δείτε ακόμα 9 τροποι για να βοηθήσετε το παιδί σας να διαβάζει τα μαθήματά του στο σπίτι με ευκολία

Το τυπικό ήταν ένας καθηγητής/ μια καθηγήτρια που, αφού δοκιμάσει διάφορους μαθητές μέσα στην τάξη κατά τους πρώτους μήνες, να καταλαβαίνει ποιοι είναι οι καλοί μαθητές και μέχρι το τέλος της χρονιάς να αλληλοεπιδρά αποκλειστικά ή κυρίως με τα πρώτα θρανία, με όσους σήκωναν χέρι.

Οι υπόλοιποι ήταν πίσω πίσω συνήθως αφημένοι στην τύχη τους, γελούσαν μιλούσαν έπαιζαν βελάκια έστελναν ραβασάκια. Οι καλοί μαθητές στην πορεία του χρόνου έπαιρναν μπράβο, θετική ενίσχυση, θετικό κύκλο, με αποτέλεσμα να γίνονται ακόμα πιο καλοί.

Oι κακοί μαθητές πήγαιναν τιμωρίες, στον διευθυντή, επιπλήξεις,. ειρωνείες, με αποτέλεσμα αρνητικό φαύλο κύκλο, αρνητική ρύθμιση, να τα παρατούν, να μένουν πίσω, να μην μπορούν να συμβαδίσουν με τις απαιτήσεις του μαθήματος.

Δείτε ακόμα “Πες το παιδί μου! Αφού το ξέρεις” : Μία φράση που πιέζει τα παιδιά

Εκ των υστέρων ως ενήλικας σιχάθηκα αυτό το εκπαιδευτικό “μοντέλο”. Καταρχήν έβλαπτε και εμένα, γιατί κοιτούσα μόνο τον εαυτό μου, δεν μάθαινα να δουλεύω σε ομάδα, μάθαινα μόνο πως να είμαι ανταγωνιστικός, δεν υπήρχε προτροπή να βοηθήσω ενεργά πιο αδύναμους μαθητές, να δω την τάξη ως σύνολο.

Έπειτα έβλαπτε φυσικά και τους λεγόμενους “κακούς” μαθητές. Που σιγά σιγά κατάλαβα ότι δεν ήταν μόνο όσοι αδιαφορούσαν για την μάθηση λόγω ατομικού χαρακτήρα, αλλά ήταν κυρίως παιδιά που δεν είχαν την ηρεμία στο σπίτι που είχα εγώ.

Που δεν είχαν την υποστήριξη από τους γονείς τους στην μαθησιακή διαδικασία που είχα εγώ, που δεν είχαν τα εξτρά ερεθίσματα που είχα εγώ, ή παιδιά που έπρεπε να βοηθάνε τα αδέρφια τους ή παιδιά με δύσκολο οικογενειακό περιβάλλον χωρισμένους γονείς σε φιλονικίες έλλειψη χώρου για συγκέντρωση έλλειψη ρουτίνας.

Δείτε ακόμα Τηλεκπαίδευση: Οι γονείς δεν πρέπει να επεμβαίνουν στα μαθήματα – Το κείμενο που πρέπει να διαβαστεί

Ή παιδιά που είχαν την ατυχία να τους συμβεί κάτι έντονο που τους πήγε πίσω στο σχολείο, όπως κακοποίηση, παραμέληση, ένα πρόβλημα υγείας, ένα ατύχημα προσωπικό ή οικογενειακό, κρίση εφηβείας, απογοήτευση σε φιλία ή διαπροσωπικές σχέσεις, αμφισβήτηση του εκπαιδευτικού μοντέλου της παπαγαλίας και της καταπίεσης, bulling, αλλαγές περιβάλλοντος και μετακομίσεις…

Χίλια δυο, για κανένα από τα οποία δεν “έφταιγε” κανένας “κακός” μαθητής. Και ποια ήταν η αντίδραση του εκπαιδευτικού συστήματος σε αυτά τα παιδιά που για χίλιους δυο λόγους έτεινα να μείνουν πίσω; Τιμωρίες, επιπλήξεις, απειλές, στερήσεις, αποβολές, αδιαφορία του καθηγητή μέσα στην τάξη για το τι κάνουν και αν ζουν.

Με αποτέλεσμα φυσικά ακόμα και καλός μαθητής με κάποια ατυχές συμβάν σε μια τάξη να δυσκολεύεται να αναπληρώσει και να δημιουργούνται αρνητικοί φαύλοι κύκλοι που οδηγούν τέτοιους μαθητές σε αδιαφορία για το σχολείο, να τους “ξερνάει” το εκπαιδευτικό σύστημα με αδύνατη την επανασύνδεσή τους.

Δείτε ακόμα Κι όμως συνέβη – Στην Φιλανδία καταργήθηκαν ΟΛΑ τα σχολικά μαθήματα

Φέρνοντάς τους πιο κοντά στην παρέκκλιση και σε άλλους, σκοτεινούς εξωτερικούς δρόμους. Ο Ιταλός φιλόσοφος Galimberti λέει ότι όταν ένας μαθητής παραβατεί ή έχει αρνητική αξιολόγηση οποιουδήποτε είδους, η αντίδραση του συστήματος θα έπρεπε να είναι το αντίθετο από αυτό που γίνεται.

Όχι αποβολή αλλά να κάνει εξτρά ώρες διδασκαλίας εξατομικευμένης, όχι αρνητικές βαθμολογίες και εξοστρακισμός αλλά να μπει παραπάνω στο σχολείο να βοηθήσει τον εαυτό του συμμαθητές του, να κάνει ακόμα πιο δικό του το σχολείο με πρακτικά ζητήματα και τις διαδικασίες του.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Η φετινή χρονιά πάνω κάτω σε δημοτικό και γυμνάσιο έχει κυλίσει με 2 1/2 μήνες από κοντά στα σχολεία και με 4 1/2 μήνες τηλεκπαίδευσης. Γνωρίζουμε όλοι ποια είναι η ψυχολογία των μαθητών αυτήν την στιγμή μετά από μήνες τηλεκπαίδευσης, και επίσης διαπιστώνουμε καθημερινά πόσο προβληματικά λειτουργεί.

Δείτε ακόμα Μη φοβάστε: 8 λόγοι που οι κακοί μαθητές θα πετύχουν στην ζωή τους

Υπάρχουν πίσω θρανία τηλεκπαίδευσης που δεν μπήκαν ποτέ ή μπήκαν ελάχιστα γιατί δεν είχαν συσκευές, δεν είχαν ίντερνετ ή δεν λειτουργούσε καλά, δεν είχαν δωμάτια στο σπίτι, ήταν πολλά τα αδέρφια στο σπίτι ή δούλευαν και οι γονείς από το σπίτι.

Υπάρχουν πίσω θρανία που ανοίγουν την εφαρμογή αλλά για ώρες δεν ακούν ούτε ακούγονται στέλνοντας μηνύματα μεταξύ τους στα κοινωνικά δίκτυα ή παίζοντας ηλεκτρονικά παιχνίδια και χίλια δυο άλλα.

Υπάρχουν πίσω θρανία που επί μήνες πλέον έχουν αποκοπεί από την εκπαιδευτική διαδικασία, συχνά με γονείς εκτός σπιτιού λόγω αναγκών και δουλειάς, που είναι ως ει παρόντες στην τηλεκπαίδευση, που έχουν εθιστεί στις οθόνες.

Δείτε ακόμα Ένα νηπιαγωγείο ξεχωριστό από όλα τ’ άλλα! Το πιο φωτεινό & το πιο πολύχρωμο νηπιαγωγείο του κόσμου

Που έχουν διαλύσει τις ρουτίνες τους, δεν αθλούνται δεν κινούνται δεν τρώνε σωστά δεν κοιμούνται δεν μιλάνε με συνομήλικους τους, από κοντά τουλάχιστον.

Υπάρχουν και μεσαία θρανία που η φετινή χρονιά τα κούρασε, τα απομάκρυνε, έκανε πιο δύσκολη την μάθησή τους, χωρίς αλληλεπίδραση από κοντά χωρίς ζύμωση χωρίς συναισθηματική εμπλοκή.

Που είναι απαραίτητη για οποιαδήποτε εκπαιδευτική διαδικασία και τα μετακινεί κάθε μέρα και περισσότερο στα πίσω θρανία, σε αρνητικούς φαύλους κύκλους, στην παραίτηση και την αδιαφορία.

Δείτε ακόμα Πρόγραμμα RULER: Η διαχείριση των συναισθημάτων σαν βασικό μάθημα σε σχολεία του εξωτερικού

Μετά το Πάσχα αργά ή γρήγορα θα ανοίξουν πάλι τα σχολεία. Οι μαθητές θα βρεθούν στις τάξεις με τους καθηγητές τους για τις υπόλοιπες 4, 5,6 ή 7 εβδομάδες του εκπαιδευτικού έτους, ανάλογα με το αν θα υπάρξει παράταση τον Ιούνιο ή όχι και πόση.

Και πάλι δεν θα είναι τίποτα, θα είναι μια χρονιά με 5 μήνες εκπαίδευση από την οθόνη και 3-4 μήνες διακεκομμένα από κοντά στο σχολείο. Αν αποφασιστεί να γίνουν κανονικά οι εξετάσεις στο τέλος του χρόνου στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, αυτό θα είναι το κερασάκι σε μια πλήρως αποτυχημένη εκπαιδευτική χρονιά.

Αν θέλουμε η εκπαίδευση να μην αφορά μόνο 2-3 από μια τάξη 25 ατόμων, με το που μπαίνουν στα σχολεία οι καθηγητές οφείλουν να εργαστούν στοχευμένα για αυτά τα παιδιά στα πίσω θρανία και στα μεσαία θρανία που οπισθοχωρούν.

Δείτε ακόμα Κανένας μαθητής δεν καταλαβαίνει το λάθος του αν τον ταπεινώσεις – Ένας καθηγητής “ρίχνει” το Facebook!

Τα παιδιά φέτος – και γενικά – δεν έχουν ανάγκη από αξιολογήσεις, βαθμούς και κρίσεις που για πολλά θα ενισχύσουν τα αρνητικά συναισθήματα και θα επιβεβαιώσουν αδυναμία και αποτυχία.

Να μπουν για τις λίγες βδομάδες που μένουν σαν ομάδα, να ανασυνταχθούν, να μιλήσουν, να συνδεθούν με τους συμμαθητές τους και με τους δασκάλους τους, να χαμογελάσουν πάλι να τρέξουν και να χαρούν, να νιώσουν πάλι δικό τους το σχολείο.

Να επαναλάβουν αυτά που δεν άκουσαν κατά την τηλεκπαίδευση, να φτάσουν σε ένα καλό γενικό επίπεδο όσο γίνεται περισσότεροι μαθητές, να μην μείνει για πολλούς αυτή η χρονιά 2020-2021 ως η χρονιά χωρίς μάθηση.

Δείτε ακόμα Είναι πιο σημαντικό το παιδί να είναι ευτυχισμένο από το να είναι καλός μαθητής

Χωρίς αποτέλεσμα, ή η χρονιά που πήραν την κάτω βόλτα. ‘Έτσι θα καταλάβουν και οι καλοί μαθητές όπως ήμουν εγώ ότι σημασία έχει η κοινωνία και οι δεσμοί με διαφορετικούς ανθρώπους, περισσότερο από την βαθμοθηρία τον ανταγωνισμό τον ελιτισμό και την αριστεία.

Διαβάστε όλα τα άρθρα για το σχολείο στο Daddy-Cool.gr

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την γραπτή άδεια από τον εκδότη. 

Photo cover via: meygeia.gr

• Εκπαίδευση - Ψυχολογία
• σχολειο