Παιδιά και όρια: Γιατί τα όρια είναι τόσο σημαντικά στην εξέλιξη των παιδιών. Όλοι οι γονείς αγαπάμε τα παιδιά μας όσο τίποτε άλλο, αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Προσπαθούμε καθημερινά να τους δώσουμε ότι καλύτερο έχουμε από τον εαυτό μας και να τα κάνουμε όσο πιο ευτυχισμένα γίνεται.
Τι γίνεται όμως όταν η υπερβολική αγάπη προς τα παιδιά μας γίνεται εμπόδιο στην πορεία τους και στην μετέπειτα εξέλιξη τους ως ενήλικες;Καλά είναι και τα χατίρια και όλα άλλα με μέτρο.
Αγαπητοί γονείς δεν είναι κακό να βάζουμε όρια στο παιδί μας και δεν μιλάω για την αγάπη μας προς αυτά άλλα προς τα χατίρια και τις απαιτήσεις τους γιατί στην αγάπη για τα παιδιά σου δεν μπορείς να βάλεις όριο κατά τη γνώμη μου.
Στο παρακάτω άρθρο θα δούμε γιατί πρέπει να βάζουμε όρια στα παιδιά, τι γίνεται όταν το παιδί γίνεται αλαζονικό και πως αυτό διαμορφώνει τον χαρακτήρα του .Ένα πολύ χρήσιμο άρθρο από την ειδικό ψυχικής υγείας Αγγελική Μπολουδάκη.
Δείτε ακόμα: Παιδοψυχολόγοι: 9+1 φράσεις που δεν πρέπει να λέμε ποτέ στα παιδιά μας
Όταν οι απαιτήσεις του παιδιού δεν τιθασεύονται, νιώθει θυμό προς τον γονιό του που δεν τον προστατεύει. Αυτός ο θυμός εξωτερικεύεται σε επιθετικότητα κατά των άλλων και νομίζει πως μπορεί να κάνει τα πάντα εις βάρος τους. Σε άλλες περιπτώσεις εσωτερικεύεται και ενώ νιώθει καλός, έχει μέσα του ένα επιθετικό κομμάτι που δεν μπορεί να το διαχειριστεί. Αυτό το επιθετικό κομμάτι τον στρέφει σε επιθετικούς ανθρώπους. Δεν νοιάζεται για ό,τι καλό έχει μέσα του ώστε να το προστατεύσει και για αυτό το εκθέτει σε κίνδυνο.
Ένας γονιός που για να μη χαλάσει το χατήρι του παιδιού του υπακούει σε όλες του τις ανάγκες και τις υπηρετεί, νομίζοντας πως έτσι θα είναι ένας καλός γονιός που θα έχει ένα καλό παιδί, κάνει ένα παιδί που νομίζει πως είναι ένα παντοδύναμο ον που μπορεί να κάνει τα πάντα εις βάρος των άλλων. Δεν νιώθει ταπεινοσύνη, αλλά αλαζονεία. Δεν νιώθει σεβασμό αλλά διάθεση για εξουσία. Τα θέλει όλα δικά του χωρίς να περιορίζεται σε αυτά που μπορεί να κάνει, σε αυτά που έχει το δικαίωμα να κάνει.
Δείτε ακόμα: 10 μαθήματα ζωής που πρέπει να διδάξεις στο παιδί σου μέχρι να γίνει 10
Ένας γονιός που, για να μην έρθει αντιμέτωπος με το μίσος του παιδιού του, υποτάσσεται στην όποια απαίτησή του, κάνει ένα ένα παιδί που φοβάται να εκφράσει το «όχι». Ένα καλό παιδί που μέσα του νιώθει θυμό, τον οποίο κρύβει γιατί μπροστά στην καλοσύνη του γονιού του νιώθει ανίσχυρος να αντιδράσει. Αισθάνεται ενοχές και ντροπή για τον εαυτό του που τολμά να αισθανθεί αρνητικά συναισθήματα για έναν άνθρωπο που είναι τόσο καλός σε εκείνον. Αυτός ο θυμός που σιγοκαίει τον στρέφει σε θυμωμένους ανθρώπους.
Αυτός ο θυμός, αν γινόταν αποδεκτός, αν έμπαιναν όρια, θα εκφραζόταν κατά του γονιού και το παιδί θα λυτρωνόταν. Όταν μπαίνουν όρια, το παιδί προστατεύεται από τη δική του βία, μαθαίνει να διακρίνει τη βία των άλλων. Όταν ο θυμός του εκφράζεται σε ένα προστατευμένο περιβάλλον, σε γονείς που τον αγαπούν, τον καταλαβαίνουν και δέχονται να τον ματαιώσουν, δίνοντάς του να καταλάβει ότι καθετί έχει όριο, μαθαίνει να τον μετουσιώνει σε δημιουργική κίνηση.
Δείτε ακόμα: Παιδική ψυχολογία: Tα στάδια των πρώτων ετών και τι πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς
Αν μεγαλώσατε με γονείς που ήταν καλοί αλλά αδυνατούσαν να σας βάλουν όρια, αν νιώθατε ενοχές και ντροπή για τα συναισθήματα θυμού που νιώθατε και προβαίνετε σε πράξεις παντοδυναμίας, αναπαράγοντας ό,τι μάθατε, χρειάζεται να αλλάξετε κατεύθυνση. Αν δεν λέτε όχι, αν δεν υποστηρίζετε τα συμφέροντά σας, αν αυτό που σας ενδιαφέρει είναι να είστε μοναχά καλός και παραπονιέστε ότι σχετίζεστε με ανθρώπους που λειτουργούν επιθετικά προς εσάς, χρειάζεστε να μάθετε να βάζετε όρια, να σέβεστε τον εαυτό σας, να ενδιαφέρεστε ουσιαστικά για σας.
Χρειάζεται τον θυμό σας να τον μετατρέψετε σε ένα δημιουργικό συναίσθημα, προστατευτικό προς εσάς.
