“Πες το παιδί μου! Αφού το ξέρεις” : Μία φράση που πιέζει τα παιδιά

nikol peters

“Πες το παιδί μου! Αφού το ξέρεις” : Μία φράση που πιέζει τα παιδιά & οι πραγματικοί λόγοι που ένας γονιός θα την πει. Όλοι το έχουμε πει κάποια στιγμή όσο το παιδί μας κάνει τηλεκπαίδευση. Γιατί ξέρουμε πόσο καλά ξέρει το παιδί μας τα μαθήματά του και μερικές φορές μας βγαίνει αυθόρμητα να επέμβουμε.

Γιατί ζώντας τόσες ώρες τα μαθήματα των παιδιών μας live, νιώθουμε και πάλι παιδιά έστω και υποσυνείδητα. Και θέλουμε να βοηθήσουμε το παιδί μας να δείξει τις γνώσεις του. Όχι όμως για τους λόγους που νομίζουμε. Μέσα από την τηλεκπαίδευση που βιώνουμε κι εμείς σαν γονείς, νιώθουμε και πάλι μαθητές.

Φέρνουμε στη θέση των παιδιών την δική μας. Νιώθουμε πάλι μαθητές και αγχωνόμαστε σαν να ήμασταν εμείς στη θέση τους. Τι θα πει η δασκάλα αν νομίζει ότι το παιδί είναι αδιάβαστο; Πρέπει να κάνω κάτι να ξεκολλήσω το μυαλό του. Αυτό σκεφτόμαστε.

Η Χριστίνα Γκίκα είναι και αυτή μανούλα και ξέρει. Και μέσα από τις γνώσεις της σαν σύμβουλος γονέων, αποφάσισε να γράψει ένα κείμενο που εξηγεί αναλυτικά γιατί εμείς οι γονείς έχουμε την ανάγκη να επεμβαίνουμε στην τηλεκπαίδευση.

Επίσης μας προτείνει και μερικές λύσεις για να το λύσουμε. Πως μπορούμε την ώρα της τηλεκπαίδευσης να μείνουμε αμέτοχοι; Να μας φύγει το άγχος; Να μην πιέζουμε τα παιδιά; Διαβάστε το παρακάτω κείμενο και πιστεύουμε ότι θα σας βοηθήσει πολύ: 

Χθες έπιασα τον εαυτό μου να λέω αυτήν ακριβώς την ατάκα. Δεν ήμουν καν στο ίδιο δωμάτιο. Ήμουν στον καναπέ, για τη σιέστα μου, έβλεπα τη σειρά μου, ενώ το παιδί μου ήταν στο webex κι εγώ απλά άκουγα.
Βγήκε αυθόρμητα, αυτόματα, και μόλις το είπα, γέλασα με μένα (παλιά θα με έκρινα πολύ).

Δείτε ακόμα Τηλεκπαίδευση: Οι γονείς δεν πρέπει να επεμβαίνουν στα μαθήματα – Το κείμενο που πρέπει να διαβαστεί

Αυτή η εμπειρία, της τηλεκπαίδευσης, για πολλούς γονείς είναι δύσκολη. Ξυπνάει το εσωτερικό παιδί που είτε ήταν επιμελές, η καλή μαθήτρια (φυτό Γκίκα), η φωνή της μαμάς ή του μπαμπά, οι πεποιθήσεις να είμαστε αρκετοί και καλοί για να μας αγαπήσουν, ο φόβος του δασκάλου, η ανάγκη για αποδοχή, αξία,…μια λίστα.

Ξυπνάει το παιδί μέσα μας, πυροδοτείται.
Και αν δεν το φροντίσουμε, αρχίζει να ζητάει προσοχή από το παιδί μας, το πιέζει.

Θέλει φροντίδα, συνειδητοποίηση.
Αν μπορείτε απομακρυνθείτε από το γραφείο του παιδιού, αφήστε το.

Πάρτε ανάσες και βγείτε λίγο έξω.
Διαβάστε ή σκρολάρετε στο κινητό σας, έχετε χρόνο για εσάς εκείνη την ώρα.
Αφήστε τη δασκάλα να το διαχειριστεί.

Φέρτε το στη θεραπεία σας, στο διαλογισμό σας, στην προσευχή σας, για να ακουστεί και το παιδί μέσα σας.
Με φροντίδα όμως για εσάς και το παιδί σας όχι κριτική.
Η προτεραιότητα είναι η σχέση μας παιδιά, πάντα, με εμάς και με το παιδί μας.

Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο στο Daddy-Cool.gr

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την γραπτή άδεια από τον εκδότη. 

• Τηλεκπαίδευση