Πώς καταλήγουμε και αναθρέφουμε λάθος τα παιδιά μας; Πώς μερικοί γονείς που είναι αξιοπρεπείς και καλόκαρδοι άνθρωποι καταλήγουν να αναθρέφουν λάθος τα παιδιά τους; Τι ισχυρίζονται οι ψυχολόγοι;
Σίγουρα έχετε γνωρίσει γονείς οι οποίοι είναι οι πιο καλοκάγαθοι άνθρωποι. Έχουν παιδεία, συμπεριφέρονται με ευγένεια στους άλλους, έχουν αξίες και γενικότερα είναι καλόκαρδοι. Και όταν γνωρίζεις τα παιδιά τους συνειδητοποιείς ότι δεν έχουν καμία σχέση.
Παιδιά με αγένεια, που δεν σέβονται τους συνανθρώπους τους και που γενικότερα δεν θα ήθελες να κάνεις παρέα μαζί τους. Και αναρωτιέσαι “πώς γίνεται αυτοί οι δύο άνθρωποι να έχουν αναθρέψει το παιδί τους, τόσο λάθος;“.
Δείτε ακόμα Τοξική οικογένεια: Όταν το παιδί παίρνει τον ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου
Αυτή η ερώτηση δεν απασχολεί μόνο τον κοινό κόσμο αλλά και την επιστημονική κοινότητα. Ψυχολόγοι λοιπόν μοιράζονται με το κοινό τις δικές τους θεωρίες σχετικά με το πως γίνεται δύο καλοκάγαθοι γονείς να αναθρέφουν τα παιδιά τους, τόσο λάθος. Διαβάστε παρακάτω:
Πώς καταλήγουμε και αναθρέφουμε λάθος τα παιδιά μας;
Πως γίνεται μερικοί γονείς ενώ σε άλλους τομείς της ζωής τους είναι αξιοπρεπείς και καλόκαρδοι, όσων αφορά την ανατροφή των παιδιών τους αποτυγχάνουν;
Αφού είναι σημαντικό να αγαπηθεί κανείς σωστά από τους γονείς του για να έχει μία συναισθηματικά υγιής ενήλικη ζωή, δημιουργείται η έντονη απορία γιατί η διαδικασία ανατροφής μπορεί να εξελιχθεί τόσο λάθος, ενώ και οι δύο γονείς είναι τόσο καλοί άνθρωποι.
Ανάμεσα σε πολλά ενδεχόμενα δύο είναι αυτά που ξεχωρίζουν ιδιαίτερα. Το πρώτο προκύπτει από ένα από τα πιο προφανή και αναπόφευκτα χαρακτηριστικά της πρώιμης παιδικής ηλικίας. Ένα βρέφος φτάνει στον κόσμο σε μία εντελώς σχεδόν συγκλονιστικά ευάλωτη κατάσταση.
Δείτε ακόμα Η ανοχή στο bullying μπορεί να δημιουργήσει τον αυριανό γυναικοκτόνο ή δολοφόνο
Δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί, οπότε είναι παντελώς εξαρτημένο από τους άλλους. Έτσι ένα βρέφος βλέπει τον κόσμο από χαμηλά και νιώθει πως θέλει βοήθεια σε οτιδήποτε. Θέλει αγκαλιά, θέλει χάδια, θέλει κάποιον να του αλλάξει την πάνα, να τον ταΐσει και γενικότερα νιώθει στο “έλεος” του οποιουδήποτε.
Photo via: lunatots.com
Αυτό δεν σταματάει να ισχύει μέχρι και τα τρία χρόνια του παιδιού. Διότι μπορεί όταν φτάνει 3 χρονών περίπου το παιδί να ξεκινάει να μιλάει και να περπατάει και ακόμη και να παίζει με άλλους φίλους του, αλλά συνεχίζει να νιώθει απροστάτευτο.
Συνεχίζει να βλέπει τον κόσμο από χαμηλά και έχει όρεξη να πλάσει πολλές φανταστικές ιστορίες για να τον κατανοήσει. Ο Άγιος Βασίλης, τα δέντρα που μπορεί το βράδυ να ζωντανεύουν, η ανάγκη να του να κάνει έναν μεγάλο κύκλο με όλα τα παιδιά της γης με σκοπό να πουν μαζί τραγούδια αγάπης.
Δείτε ακόμα Τι είναι η αυτοδιεκδίκηση στα παιδιά
Και μέσα σε όλα αυτά ο θαυμασμός του παιδιού προς τους γονείς του είναι αυτονόητος. Μπορεί αυτή η ηλικία να φαίνεται πολύ γλυκιά σε όλους όμως οι γονείς για να καταφέρουν να καταλάβουν το παιδί τους και να κάνουν το σωστό χρειάζεται να κάνουν συναισθηματικούς ελιγμούς.
Μάλιστα από μερικούς γονείς αυτός ο συναισθηματικός ελιγμός είναι τόσο απότομος και ενστικτώδης που δεν τον καταλαβαίνουν καν. Οι γονείς αναγκάζονται να ανατρέξουν στα δικά τους παιδικά χρόνια έτσι ώστε να μπουν στην θέση του παιδιού τους και να του δώσουν όλα αυτά που χρειάζεται.
Για έναν άνθρωπο που δεν ξέρει, η εικόνα είναι πολύ απλή. Ένας γονιός απλά χρειάζεται να γονατίσει για να παίξει το άλογο της πριγκίπισσας ή να εξηγήσει σε ένα παιδί για ποιον λόγο πρέπει να παίρνουμε ομπρέλα όταν βρέχει. Όμως όταν είσαι γονιός αυτό είναι πιο δύσκολο από όσο φαίνεται.
Δείτε ακόμα Γιατί τα παιδιά σας τσακώνονται τόσο πολύ και τι να κάνετε γι’ αυτό
Διότι για να καταφέρει ο γονιός να πάρει μέρος στα παραμύθια του παιδιού και να είναι συνεπής όσων αφορά τις συναισθηματικές αλλά και πρακτικές υποχρεώσεις του απέναντι στο παιδί, όπως για παράδειγμα να του κουμπώσει το μπουφάν ή να του διαλέξει παπούτσια, χρειάζεται να ψάξει βαθύτερα μέσα του.
Photo via: Pinterest
Ο γονιός χρειάζεται να ανατρέξει στην δική του παιδική ηλικία. Να θυμηθεί τις δικές του ανάγκες. Τον δικό του τρόπο που αντιλαμβανόταν τον κόσμο. Με αυτόν τον τρόπο, νιώθει ότι μπορεί να μπει στη θέση του παιδιού και να του προσφέρει ακριβώς αυτό που χρειάζεται.
Το να γυρίσεις πίσω στην παιδική σου ηλικία και να μην φοβηθείς να γίνεις κι εσύ ανά διαστήματα 2 ετών για χάρη του 2χρονου παιδιού σου δεν είναι μία ικανότητα που βγαίνει με φυσικότητα σε όλους τους γονείς. Υπάρχουν γονείς που ανατρέχουν πανεύκολα στην παιδική τους ηλικία και γονείς που δυσκολεύονται.
Δείτε ακόμα Οι 5 αξίες που κάθε γονιός πρέπει να μάθει στο παιδί του
Υπάρχουν και γονείς που δεν καταφέρνουν ποτέ να γυρίσουν πίσω τον χρόνο. Που μέσα τους, για τους δικούς τους λόγους, έχουν χτίσει ένα τοίχος που τους χωρίζει από τα χρόνια που ήταν οι ίδιοι 2 ετών. Οπότε σε αυτή την περίπτωση ο γονιός απλά προσφέρει αυτά που είναι να δώσει στο παιδί αλλά ποτέ δεν καταφέρνει να μπει στην θέση του.
Κάτι στην παιδική ηλικία αυτών των γονιών ήταν τραυματικό. Ίσως κάποιος ενήλικος τους κακοποίησε ή ένιωθαν παραμελημένοι. Το θέμα είναι ότι για κάποιον λόγο αυτοί οι γονείς έχουν γαντζωθεί στην ενηλικίωσή τους και δεν θέλουν με τίποτα να γυρίσουν στα χρόνια που ήταν ανήμποροι.
Έτσι, προσφέρουν στο παιδί τους αγκαλιές, χάδια, φαγητό και νερό. Όμως ποτέ δε θα μπουν στη διαδικασία να του διαβάσουν ένα παραμύθι με “πειραγμένη” φωνή για να το κάνουν πιο παιχνιδιάρικο. Ποτέ δε θα ντυθούν βάτραχοι και πρίγκιπες για να παίξουν ένα θεατρικό παιχνίδι με τα παιδιά τους.
Δείτε ακόμα 8 μέθοδοι διαπαιδαγώγησης των γονιών μας που τώρα φαίνονται εξωφρενικές
Ποτέ δε θα μπουν στη διαδικασία να δουν τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός 2χρονου ανθρώπου. Αυτοί οι ενήλικες είναι ιδιαίτερα επιτυχημένοι στον επαγγελματικό τομέα, η συμπεριφορά τους είναι δυναμική και αποφασιστικοί και οι γνώμες τους πολύ σίγουρες.
Photo via: Pinterest
Σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να γίνουν κάπως ειρωνικοί και να είναι σαν άνθρωποι στωικοί και κυνικοί. Τα προβλήματά τους τα αντιμετωπίζουν με δυναμισμό και συνηθίζουν να λένε ότι δεν μετανιώνουν για τίποτα. Αυτού του είδους οι γονείς θέλουν να γίνουν γονείς και δεν έχουν πρόβλημα στο να μεγαλώσουν το παιδί τους.
Όμως δεν καταφέρνουν να το μεγαλώσουν σωστά γιατί ξεχνούν ότι εκτός από το φαγητό, το νερό, την καθαριότητα και τα όρια μέσα σε ένα σπίτι, ένα παιδί έχει ανάγκη και από την παιδικότητα. Και αυτού του είδους οι γονείς αρνούνται να έρθουν σε επαφή με την παιδικότητα που κάθε ενήλικας κρύβει μέσα του.
Δείτε ακόμα Τα 12 είναι η πιο δύσκολη ηλικία και δείτε γιατί
Έτσι δεν θα είναι υπομονετικοί με το παιδί τους, δε θα δείξουν ενδιαφέρουν να παίξουν με τις κούκλες του, σε μερικές περιπτώσεις θα θεωρούν ότι το παιδί είναι υπερβολικό που στεναχωρήθηκε τόσο για ένα παγωτό.
Μάλιστα μερικές φορές μπορεί να καταλήξει ο γονιός να γίνει απότομος και αγενής με το παιδί του, όταν το παιδί κλάψει επειδή το αγαπημένο του βιβλίο έχει ένα σκίσιμο. “Μην είσαι ανόητο”, “κάνεις σαν παιδί τώρα”, είναι μερικές εκφράσεις που μπορεί να χρησιμοποιήσει πάνω στα νεύρα του.
Αυτή είναι μία πρώτη εκδοχή του προβλήματος. Η δεύτερη εκδοχή όπως σας αναφέραμε και πιο πάνω είναι η ανεπίλυτη ζήλια του γονέα. Μπορεί να φαίνεται παράξενο όμως ένας γονιός μπορεί να ζηλεύει το παιδί, ειδικά αν θεωρεί πως η παιδική ηλικία του παιδιού του είναι καλύτερη από την παιδική ηλικία που ο γονιός έζησε.
Δείτε ακόμα 9 τεχνικές διαπαιδαγώγησης που δεν έχουν αλλάξει από την εποχή των σπηλαίων
Μπορεί φαινομενικά αυτού του είδους οι γονείς να είναι αφοσιωμένοι στην φροντίδα του παιδιού τους, όμως μέσα του παλεύει με την παρόρμηση, να φέρει στο παιδί του τα εμπόδια που και ο ίδιος αντιμετώπισε στην ίδια ηλικία.
Αυτά τα εμπόδια μπορεί να είναι η παραμέληση και η έλλειψη βοήθειας σε μερικά πράγματα που αφορούν την ανάπτυξή του. Οι εξωτερικές λεπτομέρειες μπορεί να έχουν αλλάξει αλλά τα ψυχικά τραύματα της παιδικής ηλικίας του γονέα παραμένουν.
Για να είμαστε σε θέση να μεγαλώσουμε σωστά τα παιδιά δεν πρέπει μόνο να αποκτήσουμε πρόσβαση στις παιδικές μας αναμνήσεις. Πρέπει να είμαστε σε θέση να αποδεχτούμε τις απώλειές μας, να μην ζηλεύουμε εκείνους που είχαν την τύχη να γεννηθούν σε μία όμορφη οικογένεια.
Δείτε ακόμα Σύγχρονοι γονείς : Γιατί δεν πιστεύουν στις ανταμοιβές και τις τιμωρίες
Αυτού του τύπου ο γονέας όμως δεν είναι σε θέση να τα σκεφτεί όλα αυτά γιατί ένα μέρος του εαυτού παραμένει ένα τραυματισμένο και πληγωμένο παιδί. Έτσι από αντίδραση ή ζήλεια προσπαθεί να κάνει και το παιδί του να νιώσει με αυτόν τον τρόπο.
Δεν μπορούμε να βοηθήσουμε έχοντας τις παιδικές ηλικίες που είχαμε. Όμως είμαστε σε θέση να αποκτήσουμε ένα παιδί να έχουμε την ωριμότητα και την συνειδητότητα να διασφαλίζουμε ότι θα έχουμε μία φυσιολογική σχέση με το παιδί μας που δε θα του λείψει τίποτα όσων αφορά τα συναισθήματα αλλά και τα πρακτικά ζητήματα.
Ένα παιδί δεν μεγαλώνει σωστά επειδή έμαθε Γαλλικά και πιάνο από μικρή ηλικία, επειδή οι γονείς του, του έβαλαν σωστά όρια και τα τήρησαν με τον σωστό τρόπο. Επειδή έζησε με όλες τις ανέσεις και δεν του έλειψε ποτέ το παγωτό και το λούνα παρκ.
Δείτε ακόμα 10 πράγματα που κάθε παιδί πρέπει να ακούει από τους γονείς του για να ενισχύσει την αυτοεκτίμησή του
Σίγουρα το να θέτεις όρια στο παιδί σου είναι αναγκαίο. Το να μην του λείψει το φαγητό, το νερό και το χάδι είναι αναγκαίο. Όμως εξίσου αναγκαίο είναι να μπούμε στην θέση του. Να γίνουμε συνομήλικοι με αυτό σε μερικές περιπτώσεις. Να γίνουμε εκτός από γονείς και αδέρφια ή φίλοι.
Να γίνουμε καθοδηγητές, που θα του μάθουμε την ζωή μέσα από τα δικά μας μάτια αλλά με τον τρόπο που έχει ανάγκη εκείνο. Που θα κάνουμε την βασίλισσα και το πριγκιπόπουλο και θα φοράμε μαξιλαροθήκες στο κεφάλι για να το παίζουμε πειρατές.
Photo cover via: choratouaxoritou.gr
Διαβάστε όλα τα άρθρα για την ψυχολογία και την διαπαιδαγώγηση στο Daddy-Cool.gr
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την γραπτή άδεια από τον εκδότη.
