Τα βρέφη κουβαλούν τις αναμνήσεις τους σχετικά με τον πόνο της γέννας στο σώμα τους ως βιωμένη εμπειρία, γεγονός που μπορεί να ενεργοποιηθεί ξανά μετά την γέννα αλλά και στην διάρκεια της ζωής τους μετέπειτα.
Οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε ότι τα βρέφη δεν είναι σε θέση να θυμηθούν πράγματα από τον τοκετό. Και η αλήθεια είναι πως αυτό το ασκούμε από το δικό μας βίωμα που δεν έχουμε εικόνες από τον τοκετό ή μέχρι τουλάχιστον να πάμε 5-6 χρονών.
Σύμφωνα με την ψυχαναλύτρια Alice Miller «Δεν είναι το τραύμα το οποίο μας κάνει να υποφέρουμε συναισθηματικά αλλά η ανικανότητα μας να μιλήσουμε για αυτό». Η Kalliopi Kremastioti προχώρησε σε μία πολλή ενδιαφέρουσα δημοσίευση και την μοιραζόμαστε μαζί σας. Διαβάστε παρακάτω:
“Είμαι εδώ, είμαι ζωντανός”
Σύμφωνα με την ψυχαναλύτρια Alice Miller «Δεν είναι το τραύμα το οποίο μας κάνει να υποφέρουμε συναισθηματικά αλλά η ανικανότητα μας να μιλήσουμε για αυτό»(Miller,1984).
Στην περίπτωση των βρεφών δεν πρόκειται για την μη επικοινωνία του τραύματος αλλά για την μη ικανότητα μας ως φροντιστές να αφουγκραστούμε και να απαντήσουμε συναισθητικά σε αυτό που συμβαίνει.
Τα βρέφη κουβαλούν τις αναμνήσεις τους σχετικά με τον πόνο της γέννας στο σώμα τους ως βιωμένη εμπειρία, γεγονός που μπορεί να ενεργοποιηθεί ξανά μετά την γέννα αλλά και στην διάρκεια της ζωής τους μετέπειτα.
Δείτε ακόμα Σαρώνει η γρίπη στα παιδιά: Ποια συμπτώματα πρέπει να ανησυχήσουν τους γονείς
Μας μιλάνε για αυτό όχι με λέξεις αλλά με το «αναμνησιακό κλάμα» και τη «βρεφική σωματική γλώσσα». Οι περισσότεροι από εμάς είμαστε εξοικειωμένοι με το κλάμα που φέρει την εκπλήρωση μια ανάγκης όπως η πείνα, το κρύο, η κούραση ή δυσφορία αλλά όχι το κλάμα που φέρει μνήμη.
Photo via: iatropedia.gr
Δεν πρόκειται βέβαια για ένα είδος μνήμης όπως π.χ τι φαγητό είχαμε χθες αλλά μια μνήμη ως βιωμένη σωματική εμπειρία του ,πως δηλαδή βίωσε την γέννα του.
Τα βρέφη θυμούνται ακριβώς σε ποιο σημείο της γέννας του εγκαταλήφθηκαν τα όρια της αντοχής τους. Σε σωματικό επίπεδο αυτό το τραύμα υποδηλώνεται μέσω της διέγερσης του νευρό-ενδοκρινικού συστήματος.
Δείτε ακόμα Πρώτα Χριστούγεννα με το μωρό: Δες ιδέες για Χριστουγεννιάτικα outfits
Σε ψυχικό επίπεδο εκφράζεται μέσω δυνατών συναισθημάτων ταυτόχρονα με βαθιές υπαρξιακές αγωνίες για τη ζωή αλλά και τον φόβο του αφανισμού.
Το αναμνησιακό κλάμα τείνει να υποδηλώσει τρία βασικά συναισθήματα: θυμό/μένος,άγχος και θλίψη/πένθος. Είναι αλήθεια ότι μπορούμε να διακρίνουμε αυτούς τους συναισθηματικούς τόνους που συνοδεύουν το κλάμα αυτό αν παρατηρήσουμε προσεκτικά τα βρέφη μας.
Photo via: mommy.com
Όταν ένα βρέφος έχει αναμνησιακό κλάμα που δεν μπορεί να ανακουφιστεί προκαλεί έντονη δυσφορία και ματαίωση στους γονείς που προσπαθούν να κάνουν ότι καλύτερο μπορούν.
Δείτε ακόμα Σύνδρομο ανατάραξης μωρού: Τι είναι, τα συμπτώματα και οι σοβαρές βλάβες
Επειδή όμως αντιδρούν στο συγκεκριμένο κλάμα σαν να είναι κλάμα ανάγκης το επίπεδο δυσφορίας ανεβαίνει καθώς το μωρό δεν ανακουφίζεται. Αυτό με την σειρά του προκαλεί μεγάλη δυσφορία και ματαίωση και στους γονείς ενεργοποιώντας ένα φαύλο κύκλο συναισθηματικών αντιδράσεων, αντιστάσεων και ματαιώσεων.
Όταν όμως οι γονείς μπορέσουν να αντιληφθούν το ψυχικό αίτημα του αναμνησιακου κλάματος που δεν είναι άλλο από την ακρόαση, την αποδοχή και την ενσυναίσθηση, τα βρέφη τους νιώθουν ότι οι αισθήσεις τους είναι ένα πεδίο που μπορούν να εμπιστεύονται από εδώ και πέρα εφόσον το περιβάλλον τους τις πλαισιώνει και ανταποκρίνεται σε αυτές.
Για πολλούς γονείς το μνημονικό κλάμα και η βρεφική σωματική επικοινωνία είναι νέες πληροφορίες και επομένως είναι εύλογα σκεπτικοί ως προς αυτά.
Δείτε ακόμα Μπανάκι, ενυδάτωση και αλλαγή πάνας – όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζει κάθε γονιός
Το προσωπικό τους άλυτο τραύμα γέννας και η περιγεννητική ιστορία τους που δεν έχει ακουστεί ποτέ θα ενεργοποιηθεί ασυνείδητα και επομένως η ψυχική τους αντοχή στο συγκεκριμένο κλάμα θα είναι πιθανώς περιορισμένη.
Photo via: lovecare.com
Το να εκπαιδεύσουμε τους γονείς να κατανοούν την σπουδαιότητα του μνημονικού κλάματος τους βοηθά να εμπιστευτούν την διαδικασία και να εμβαθύνουν την ενσυναίσθηση μεταξύ εκείνων και του μωρού τους.
Τα βρέφη είναι πολύ πιο συναισθηματικά εναρμονισμένα με εμάς από ότι αρχικά εμείς με αυτά. Αυτό συμβαίνει γιατί είμαστε ως επί το πλήστον εκπαιδευμένοι να παρακάμπτουμε τα ενστικτώδη και διαίσθητικα ψυχικά στοιχεία μας, καθοδηγούμενοι κυρίως από τις θεωρητικές επιγνώσεις μας.
Δείτε ακόμα Το μωρό σας έχει λιώσει στο ξενύχτι; Πώς να το κάνετε να κοιμάται σαν πουλάκι τα βράδια
Με αυτόν τον τρόπο εμποδίζουμε τις αισθήσεις μας αντίθετα με τα βρέφη που οι αισθήσεις τους είναι διαρκώς ενεργοποιημένες και σε διάδραση με το περιβάλλον τους.
Όσο πιο πολύ ανασύρουμε και επιλύουμε το δικό μας τραύμα γέννησης, γινόμαστε ολοένα και πιο ενσυναισθητικοί και παρόντες στο τραύμα γέννησης των μωρών μας. Δυστυχώς δεν μπορούμε να βοηθήσουμε ουσιαστικά τα βρέφη μας μόνο από μια θεωρητική βάση.
Μέσω αυτού οι γονείς μπορούν να αντέξουν την ένταση της μνήμης του βρέφους του που έρχεται μέσω από το κλάμα δημιουργώντας ένα ασφαλές περιβάλλον όπου μπορούν οι ιστορίες των βρεφών να «ακουστούν» και το τραύμα να επουλωθεί.
Δείτε ακόμα Αυτές είναι οι πιο συχνές ιώσεις που κολλάνε τα παιδιά στους παιδικούς σταθμούς
Μόλις η ιστορία έχει ενσυναισθητικά πλαισιωθεί και εισακουστεί η βρεφική σωματική επικοινωνία και το μνημονικό κλάμα τραύματος σταδιακά αποσύρονται και σχεδόν εξαφανίζονται αφού πια το αίσθημα εγκλωβισμού του βρέφους έχει επικοινωνηθεί και επιλυθεί. Η διαδικασία αυτή οδηγεί το βρέφος να μετακινηθεί από μία θέση τραυματισμού σε μια θέση ψυχικής αντοχής.
Appleton, M. (2017). The Influence of Birth Trauma on the Physical and Emotional Well-Being of the Baby. Journal of Prenatal & Perinatal Psychology & Health, 31(3), 165.
Miller, A. (1984). Thou shalt not be aware. New York: Farrar, Straus & Giroux.
Photograph by Monet Nicole-Birthing Stories
Διαβάστε όλα τα άρθρα για το μωρό – νήπιο στο Daddy-Cool.gr
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την γραπτή άδεια από τον εκδότη.
