Τα σχολεία στην Ελλάδα έχουν κλείσει από τις αρχές του Μαρτίου εξαιτίας της έξαρσης του κορονοϊού. Το κλείσιμο των σχολείων, ήταν ένα από τα πολλά έκτακτα μέτρα που πήρε η Κυβέρνηση, με σκοπό να αντιμετωπίσει την νέα πανδημία που δοκιμάζει την ανθρωπότητα.
Η είδηση ότι τα σχολεία θα κλείσουν, χαροποίησε πολύ ορισμένους μαθητές, προβλημάτισε εκείνους που φέτος, δίνουν Πανελλήνιες και δημιούργησε ανάμεικτα συναισθήματα στους φοιτητές της χώρας. Σίγουρα, όμως προβλημάτισε αρκετά και τους γονείς.
Το να κλείσουν τα σχολεία είναι σίγουρα μια πολύ ευχάριστη είδηση για οποιονδήποτε μαθητή διανύει τις τάξεις του Δημοτικού, του Γυμνασίου ή τις πρώτες τάξεις του Λυκείου. Παρόλα αυτά, οι γονείς που αγωνιούν για την πρόοδο των παιδιών τους, από την πρώτη εξαγγελία της απόφασης, αγχώθηκαν αρκετά.
Προσπάθησαν να σκεφτούν τρόπους να κρατήσουν τα παιδιά σε επαφή με τα μαθήματά τους. Να μην χάσουν εκπαιδευτικές ώρες και όταν ανοίξουν και πάλι τα σχολεία, να πέσουν κατακόρυφα οι αποδόσεις τους στο σχολείο! Έτσι, ξεκίνησαν να ενημερώνονται και να ρωτούν δάσκαλους και καθηγητές.
Ένας από τους δασκάλους, που δέχτηκε πολλές ερωτήσεις σχετικά με το πως μπορούν οι γονείς να βοηθήσουν τα παιδιά τους, να μη χάσουν την επαφή τους με το σχολείο για όσο αυτό παραμείνει κλειστό, είναι και ο Τάσος Παπαναστασίου.
Ο εκπαιδευτικός, φαίνεται πως δέχθηκε πολλά μηνύματα με γονείς που τον ρωτούσαν απελπισμένοι, ποιες είναι οι εναλλακτικές λύσεις που έχουν έτσι ώστε τα παιδιά να μην μείνουν πίσω στις μαθησιακές τους υποχρεώσεις, όσο το σχολείο θα παρέμενε κλειστό.
Ο Τάσος Παπαναστασίου λοιπόν, αποφάσισε να προχωρήσει σε μια πολύ αναλυτική δημοσίευση, μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, και να απευθυνθεί σε αυτούς τους γονείς. Απαντάει στο κρίσιμο ερώτημα των γονιών “θα χάσουν τα παιδιά μου την επαφή με το σχολείο, όσο αυτό θα μείνει κλειστό;” .
Ένα πολύ χρήσιμο κείμενο από τον Τάσο Παπαναστασίου που αξίζει να διαβάσουν όλοι οι γονείς! Διαβάστε παρακάτω:
“Θα του κάνω λίγα μαθηματικά για μη χάσει την επαφή. Και λίγες ασκήσεις γλώσσας, ίσως. Τι λέτε;”
Είναι κάτι που άκουσα πάρα πολλές φορές αυτές τις ημέρες. Η αγωνία των γονέων για την εκπαίδευση των παιδιών τους. Απόλυτα δικαιολογημένη στις ημέρες που ζούμε. Το καθημερινό άχθος των ενηλίκων δεν αφορά μόνο στην επιβίωση τις ημέρες της καραντίνας αλλά και στο μέλλον. Σε όποιο μέλλον οδηγούν όλα όσα ζούμε. Και τα παιδιά μας είναι το μέλλον.
Ζούμε μαζί τους τις ημέρες που θα έρθουν. Ίσως και ζούμε για αυτά τις ημέρες που θα έρθουν. Πάρα πολλές φορές, στις συναντήσεις μας με τους εκπαιδευτικούς, αναφέρω πως για να είναι κανείς αποτελεσματικός δάσκαλος πρέπει να μπορεί να ακούει με το μυαλό και την ψυχή του τις αφηγήσεις των γονέων των μαθητών του.
Κάθε γονέας έχει να πει μια ιστορία. Και τα παιδιά είναι μέρος αυτής της ιστορίας. Και για να δουλέψουμε με τα παιδιά πρέπει να λαμβάνουμε πολύ σοβαρά υπόψη τις ιστορίες αυτές. Στην προσπάθειά μου να απαντήσω στα ερωτήματα των γονέων για τα μαθηματικά και τη γλώσσα τις ημέρες της καραντίνας βρέθηκα για άλλη μια φορά αντιμέτωπος με το εσωτερικό ερώτημα τι είναι η εκπαίδευση.
Είναι μια στείρα διαδικασία που όσα γίνονται σε αυτή αποσκοπούν στο να μάθουν στα παιδιά αλγόριθμους και χρονικές αντικαταστάσεις ή είναι μια διαδικασία στην οποία μέσα από όσα περιλαμβάνει ετοιμάζουμε τους αυριανούς ενήλικες; Είναι εύκολη η απάντηση.
Είναι η διαδικασία που καλλιεργεί δεξιότητες χρήσιμες για το μέλλον, όπως η δημιουργικότητα, η κριτική σκέψη, η συνεργασία (η ομαδική δουλειά), η ικανότητα επίλυσης προβλημάτων (όχι μόνο μαθηματικών) η ικανότητα να επικοινωνούν τις σκέψεις τους, να είναι καλοί ομιλητές αλλά και καλοί συγγραφείς κειμένων κλπ κλπ
Άρα, θα μπορούσε κανείς να απαντήσει πως με λίγα μαθηματικά και ασκήσεις γλώσσας δεν προσφέρουμε τίποτα, παρά μόνο μια βαρετή διαδικασία διεκπεραίωσης χωρίς καμία ουσιαστική αξία. Ξέρετε, η επαφή των παιδιών με το σχολείο χάνεται και κατά το καλοκαίρι αλλά και στις μεγάλες διακοπές του Πάσχα και των Χριστουγέννων.
Τα παιδιά “αποκτούν επαφή” με το σχολείο μετά από μεγάλα διαστήματα διακοπών σχεδόν αμέσως. Το ίδιο θα γίνει και τώρα, Ξέρουμε πώς να το κάνουμε αλλά δεν είναι δα και κάτι τρομερό. Άρα, καμία χρεία δεν υπάρχει για ανοργάνωτες και άνευ σκοπού συγκεκριμένου ενασχολήσεις με ασκήσεις.
Όλα όσα γίνονται αυτές τις ημέρες στα σπίτια πρέπει να έχουν στόχο την ενασχόληση των παιδιών με δραστηριότητες που καλλιεργούν τις δεξιότητες που αναφέρθηκαν παραπάνω. (Εμείς στο σχολείο μας φροντίζουμε γι’ αυτό) Ίσως αυτές οι ημέρες μας κάνουν καλύτερους γονείς.
Όχι με τις ασκήσεις αλλά με την ενασχόλησή μας με τα παιδιά κάτι που, ας μη κρυβόμαστε, το έχουμε ξεχάσει οι περισσότεροι και οι περισσότερες. Και δεν είναι ενασχόληση η προτροπή “έλα μην παίζεις άλλο στον υπολογιστή” αλλά ενασχόληση είναι η ερώτηση που υποδεικνύει διαθεσιμότητα και νοιάξιμο “θέλεις να μου δείξεις τι παίζεις; Να παίξω κι εγώ, λίγο, μαζί σου;”
Σίγουρα αυτές οι ημέρες θα μας κάνουν καλύτερους δασκάλους. Γιατί μας σπρώχνουν να σκεφτούμε δράσεις και δραστηριότητες που έχουν περιορισμούς. Την απόσταση. Την έλλειψη επαφής. Τα πρακτικά θέματα της καθημερινότητας. Όμως θα τα καταφέρουμε. Το κάνουμε ήδη.
Είναι εύκολο. Στην αρχή μοιάζει αδύνατο, μέχρι να γίνει.
Θα τα καταφέρουμε.
