Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα.. Ένα υπέροχο τραγούδι του 1938 σε στίχους Σπυρόπουλου Παπαδούκα, από την επιθεώρηση «Βιολέττα» την μεγάλη επιτυχία του θιάσου Μηλιάδη Κυριακού στο θέατρο Σαμαρτζή. Ένα υπέροχο βαλς που απογείωσε με την ερμηνεία της η μεγάλη Σοφία Βέμπο.
Ένα αληθινό διαμάντι που σε συγκινεί και σε ταξιδεύει σε άλλες εποχές, με ανθρώπους διαφορετικούς…
Η θεσπέσια μουσική του φέρει τη σφραγίδα του μεγάλου ταλέντου του Κώστα Γιαννίδη, ο οποίος για την Σοφία Βέμπο και μόνο έκανε την υπέρβαση να μην γράφει μόνο Τανγκό όπως απαιτούσαν τότε οι περιστάσεις.
Το Πόσο λυπάμαι είναι από εκείνα τα τραγούδια που δεν παλιώνουν ποτέ. Που θα σιγοψιθυρίζουν τους στίχους τους και οι επόμενες γενιές..
Οι στίχοι
Πολλές αγάπες γνώρισα
αγάπησα και χώρισα
μα όπου κι αν γυρνούσα
εσένα ζητούσα
Στα όνειρα τα χίλια μου
σε γύρευαν τα χείλια μου
σε γύρευ’ η ψυχή μου
κι οι πόθοι οι κρυφοί μου
Πόσο λυπάμαι
τα χρόνια που πήγαν χαμένα
πριν να γνωρίσω εσένα
που πρόσμενα καιρό
Μα πώς φοβάμαι
πως ίσως μιά μέρα σε χάσω
γιατί να σε ξεχάσω
ποτέ δεν θα μπορώ
Γύρε κοντά μου αγάπη γλυκειά μου
θέλω ακόμα ξανά να σου πω
