Στο τέλος της βασιλείας του, ο πρώτος αυτοκράτορας της ενωμένης Κίνας, Τσιν Σι Χουάνγκ, φοβόταν υπερβολικά τον θάνατο. Αναζητούσε απελπισμένα το θρυλικό ελιξίριο της ζωής, διοργανώνοντας ειδικές αποστολές για την ανεύρεσή του και επισκεπτόμενος ο ίδιος υποτιθέμενους μαγικούς τόπους. Στα ανάκτορά του, εκατοντάδες αλχημιστές παρασκεύαζαν νυχθημερόν διάφορα φάρμακα, υποσχόμενοι να κάνουν τον ηγεμόνα τους αθάνατο. Ο Τσιν Σι Χουάνγκ είχε γίνει ένα ανθρώπινο πειραματόζωο, καταναλώνοντας χωρίς δεύτερη σκέψη οποιοδήποτε παρασκεύασμα του έδιναν. Το ερώτημα πλέον δεν ήταν αν ο αυτοκράτορας θα γινόταν αθάνατος αλλά ποιο νέο φάρμακο θα τον ξέκανε και πότε. Η απάντηση δόθηκε το 210 π.Χ, όταν ο Τσιν Σι Χουάνγκ πέθανε, έχοντας καταπιεί χάπια υδραργύρου.
Ο Κάρολος Β΄, βασιλιάς του μεσαιωνικού κρατιδίου της Ναβάρας, πέθανε από το πολύ αλκοόλ αλλά όχι επειδή το έπινε. Όταν το 1387 αρρώστησε βαριά, οι γιατροί του θεώρησαν σωστό να τον τυλίξουν και να τον ράψουν από τον λαιμό ως τα πόδια, μέσα σε πανιά εμποτισμένα με μπράντι. Έτσι, ο βασιλιάς παρέμενε αναγκαστικά ακίνητος στο κρεβάτι του, βουτηγμένος στο αλκοόλ. Από ένα ατύχημα όμως η άκρη των εμποτισμένων πανιών έπιασε φωτιά η οποία, λόγω του εύφλεκτού οινοπνεύματος, μεταδόθηκε αμέσως σε όλο το σώμα του Καρόλου. Ο άτυχος ηγεμόνας μπόρεσε να αντέξει δύο εβδομάδες, πριν υποκύψει τελικά στα σοβαρά του εγκαύματα.
Ο βασιλιάς Κάρολος Η΄ της Γαλλίας έμεινε στην ιστορία για την αιματηρή του εκστρατεία στην Ιταλία, όπου έλαβε μέρος σε πολλές μάχες. Παρόλα αυτά δεν έμελλε να πεθάνει από τα σπαθιά των εχθρών του αλλά από τα κουφώματα του σπιτιού του. Το 1498, ο βασιλιάς βρισκόταν στον πύργο της Αμπουάζ και ετοιμαζόταν να παρακολουθήσει έναν αγώνα τένις. Περπατώντας γρήγορα και απρόσεκτα μέσα στα δωμάτια του δαιδαλώδους οικοδομήματος, χτύπησε κατά λάθος το κεφάλι του με δύναμη πάνω στο υπέρθυρο μιας χαμηλής πόρτας. Αρχικά ένιωθε μια χαρά. Μετά τον αγώνα τένις όμως, επιστρέφοντας στα διαμερίσματά του, έπεσε σε κώμα και πέθανε λίγες ώρες αργότερα, από εσωτερική αιμορραγία στο κεφάλι.
Ο Αδόλφος Φρειδερίκος, βασιλιάς της Σουηδίας, ήταν κυριολεκτικά ένας αφοσιωμένος μέχρι θανάτου καλοφαγάς. Οι γαστριμαργικές απολαύσεις τον ενθουσίαζαν ανέκαθεν, αλλά μια μέρα του 1771 μάλλον το παράκανε. Παρασυρόμενος από το πάθος του, καταβρόχθισε σε ένα μόνο γεύμα αστακό, καπνιστές ρέγκες και μεγάλες ποσότητες χαβιάρι και ξινού λάχανου, πίνοντας παράλληλα άφθονη σαμπάνια. Για επιδόρπιο έφαγε 14 μερίδες μιας παραδοσιακής Σουηδικής λιχουδιάς που ονομάζεται «σέμλα». Πρόκειται για γλυκά ψωμάκια, παραγεμισμένα με αμυγδαλόπαστα και σερβιρισμένα σε μπολ με καυτή κρέμα. Όσο απολαυστικό όμως και να ήταν το γεύμα του Φρειδερίκου Αδόλφου, σύντομα θα του έβγαινε ξινό, καθώς λίγη ώρα μετά έχασε την ζωή του από δυσπεψία βαριάς μορφής.
Τον Σεπτέμβριο του 1920, ο βασιλιάς της Ελλάδας Αλέξανδρος Α΄ έκανε βόλτα στα κτήματα της οικογένειάς του, στο Τατόι. Μαζί του είχε το αγαπημένο του Αλσατικό λυκόσκυλο, τον Φριτς. Κάποια στιγμή ο Αλέξανδρος έφτασε έξω από το σπίτι του Στουρμ, ενός Βερολινέζου που εκτελούσε χρέη αγρονόμου και επόπτη στα βασιλικά κτήματα. Εκεί υπήρχαν τα δύο του κατοικίδια, ένα ζεύγος πιθήκων του είδους μακάκος. Το λυκόσκυλο, βλέποντας αυτά τα εξωτικά ζώα, αγρίεψε και όρμησε καταπάνω τους, αρπάζοντας το θηλυκό με τα δόντια του. Ο βασιλιάς προσπάθησε να σώσει την μαϊμού από τον Φριτς, αλλά δέχτηκε την επίθεση του αρσενικού μακάκου, ο οποίος άκουγε στο όνομα Μόριτς. Ο εξαγριωμένος πίθηκος δάγκωσε πάνω από εφτά φορές τον Αλέξανδρο στην αριστερή κνήμη ενώ του προκάλεσε και μερικές επιπόλαιες πληγές στα χέρια. Αρχικά το περιστατικό δεν θεωρήθηκε σοβαρό. Το τραύμα στο πόδι του βασιλιά όμως είχε μολυνθεί άσχημα και σύντομα η κατάστασή του άρχισε να χειροτερεύει ραγδαία. Οι γιατροί πραγματοποίησαν εφτά εγχειρήσεις για να σώσουν τον ασθενή αλλά μάταια. Ο Αλέξανδρος πέθανε από σηψαιμία 25 μέρες μετά το δάγκωμα του πιθήκου, ο οποίος θανατώθηκε μαζί με το ταίρι του.
