Σήμερα θα ήταν 25 χρονών αν τον άφηνε να ζήσει η γραφειοκρατία: Η αληθινή ιστορία του μικρού Παναγιώτη Bασιλέλη που συντάραξε την Ελλάδα

nikol peters

5 Μαρτίου 2001, ξημερώματα Κυριακής. Ένα μικρό παιδί, μεταφέρεται με συμπτώματα υποθερμίας στην Παιδιατρική Κλινική τού Νοσοκομείου Μυτιλήνης. Μετά από λίγο, με όση δύναμη τού απομένει, λέει στην μάνα του, «να κάνω νάνι…». Στο επόμενο δευτερόλεπτο ξεψυχά… H συγκλονιστική ιστορία του Παναγιώτη Βασιβέλλη που συγκλόνισε το πανελλήνιο.

Μέχρι την μοιραία 5η Μαρτίου του 2001, είχαν προηγηθεί γεγονότα, που φανέρωναν σε όλο τους το μεγαλείο, απ’ τη μια, το αίσθημα αλληλεγγύης και την ευαισθησία των απλών Ελλήνων πολιτών κι απ’ την άλλη, την αναλγησία τού κράτους, την γραφειοκρατία και την αργοπορία στο να παρακαμφτούν νόμοι που αντί να υπάρχουν για διευκόλυνση των πολιτών λειτούργησαν ώστε να χαθεί μια αθώα ζωή..

Ιστορία Ζωής: Ο Παναγιώτης Βασιλλέλης μπορεί να ήταν σήμερα είκοσι δύο ετών. Αυτό φυσικά θα συνέβαινε, αν δεν τον είχε «σκοτώσει» η γραφειοκτρατία. Ο Παναγιώτης διαγνώσθηκε το 1999 με λευχαιμία. Ήταν μόλις δεκαοκτώ μηνών. Η μόνη σωτηρία του ήταν να πάει στις ΗΠΑ. Πιο συγκεκριμένα στο νοσοκομείο «Μεμόριαλ». Για να συμβεί αυτό, όμως, απαιτούνταν περισσότερες από εκατό εκατομμύρια δραχμές…

Ιστορία Ζωής: Η ευαισθητοποίηση του κόσμου

Χιλιάδες Έλληνες πολίτες ευαισθητοποιήθηκαν. Εκείνοι συγκέντρωσαν το ποσό των περίπου εκατό εκατομμυρίων δραχμών, που απαιτούνταν για την θεραπεία του μικρού Παναγιώτη. Ωστόσο, η «Εθνική Τράπεζα», πάτησε τον νόμο 5101 τού 1931. Σύμφωνα με αυτό, δεν επιτρέπεται η άμεση αποδέσμευση χρημάτων που προέρχονται από ερανικό λογαριασμό. Μάλιστα, δεν έχει δηλωθεί ο σκοπός του, δεσμεύοντας το ποσό.

Αποδεσμεύθηκαν μόλις δώδεκα εκατομμύρια δραχμές, με αποτέλεσμα ο Παναγιώτης να κλείσει για πάντα τα μάτια του στις 5 Μαρτίου 2001.

Η τράπεζα, μετά από κρατική παρέμβαση, αποδέσμευσε το ποσό, διαθέτοντάς το «σε κοινωνικά ιδρύματα για το παιδί»», δύο ημέρες μετά τον θάνατο τού Παναγιώτη Βασιλέλλη, προφανώς λόγω τής δημόσιας κατακραυγής και τής καταδίκης τής ελληνικής κοινωνίας. Η κυβέρνηση εκδήλωσε την «θλίψη» της για τον θάνατο τού παιδιού και την «συμπαράστασή της στην οικογένεια», αρνούμενη ωστόσο τις ευθύνες της.

Ιστορία Ζωής: Οι δηλώσεις του τότε υπουργού Υγείας και Πρόνειας

Ο Αλέκος Παπαδόπουλος, στις επίμονες ερωτήσεις των δημοσιογράφων για το τραγικό αυτό περιστατικό, περιορίστηκε στην λακωνική απάντηση: «Έκλεισε το θέμα. Άλλη ερώτηση». Στην πραγματικότητα, κυβερνητικά και τραπεζικά στελέχη, προσπαθούσαν να δικαιολογηθούν, κατά τρόπον ανήθικο, αφήνοντας ακόμη και υπονοούμενα για κατάχρηση από την οικογένεια Βασιλέλλη, ή χρυσώνοντας το χάπι, με το επιχείρημα, ότι έτσι κι αλλιώς το παιδί δεν είχε ουσιαστική ελπίδα επιβίωσης.

Τι έγινε τον Δεκέμβριο του 2008

Τον Δεκέμβριο τού 2008, η Δικαιοσύνη αποφάνθηκε πώς ουδείς είχε ευθύνη για τον θάνατο τού παιδιού σύμφωνα με το enimerotiko.gr , ενώ το 2009 η αίτηση αναίρεσης τής αποφάσεως αυτής από τον αντεισαγγελέα τού Αρείου Πάγου, Δημήτριο Λεκκό, απορρίφθηκε από το Ποινικό Τμήμα τού Αρείου Πάγου. Τόσο απλά…

[Η άσχημη τροπή αυτή τής υπόθεσης, τελικά ωφέλησε ένα άλλο τετράχρονο παιδί από τον Βόλο, με παρόμοιο πρόβλημα, τον Κώστα Χάνο. Λόγω τής διάστασης που είχε λάβει η περίπτωση τού Παναγιώτη Βασιλέλλη, οι μηχανισμοί στην περίπτωσή του, κινήθηκαν πιο γρήγορα και το παιδί μετέβη στο «Μεμόριαλ» τών Η.Π.Α. όπου και σώθηκε, παρ’ ότι είχε κι αυτός, όπως κι ο μικρός Παναγιώτης, «ελάχιστες ελπίδες».

Παναγιώτης Βασιλέλλης – «Να κάνω νάνι…»

• αληθινές ιστορίες