Στις μέρες μας δύσκολα κοιτώντας το συγκεκριμένο κτίσμα μπορείς να αντιληφθείς τις μέρες «δόξας» που κάποτε έζησε. Με παραπάνω από μισό αιώνα να έχει περάσει από πάνω του και τις καταστροφικές πυρκαγιές της Πάρνηθας να έχουν αλλάξει τον κάποτε μαγευτικό περιβάλλοντα χώρο, η βίλα του δικτάτορα Γεωργίου Παπαδόπουλου είναι από τα λίγα πράγματα (μαζί με τους αμετανόητους υμνητές της) που να θυμίζουν την επταετία της Χούντας.
Ο άνθρωπος που ηγήθηκε του πραξικοπήματος που έβαλε την Ελλάδα στον γύψο είχε ήδη στην κατοχή του την γνωστή μονοκατοικία επί της οδού Αδριανού στο Ψυχικό, ενώ όλοι στη συνέχεια έμαθαν για την ύπαρξη και μιας παραθαλάσσιας εξοχικής έπαυλης στο Λαγονήσι. Θέλοντας, όμως, να αντιγράψει άλλους δυνάστες πριν από αυτόν, θέλησε να αποκτήσει κι εκείνος το δικό του απομακρυσμένο κρησφύγετο.
Την «αετοφωλιά του δικού μας Φύρερ», όπως έγραφε ο Τύπος της εποχής, κάνοντας ευθεία σύγκριση με το αντίστοιχο του Αδόλφου Χίτλερ, μετά την αποκάλυψη της ύπαρξής του όταν κατέρρευσε το καθεστώς υπό το βάρος της κυπριακής τραγωδίας που το ίδιο προκάλεσε.
Όσο, λοιπόν, ο ίδιος ο Παπαδόπουλος και οι συνεργάτες του μιλούσαν για νομιμότητες, για πατρίδες, θρησκείες και οικογένειες, ο εκ των ηγετών της Χούντας και πρώτο βιολί εκείνη την εποχή, φρόντιζε να καταπατήσει στο πλαίσιο του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» την συγκεκριμένη έκταση που βρίσκεται στην καρδιά του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας, παρά την απαγόρευση οποιασδήποτε οικοδομικής δραστηριότητας…
Για τον δικτάτορα , όμως, δεν ίσχυαν νόμοι και περιορισμοί. Και από την στιγμή που είχε πρόσβαση στα κρατικά ταμεία, περιορισμοί δεν υπήρχαν ούτε στο χρήμα που απαιτήθηκε για να χτιστεί σε αυτό το απομακρυσμένο σημείο το έκτασης 400 τετραγωνικών μέτρων «φτωχικό» του. Τα μηχανήματα και οι μπουλντόζες του στρατού έπιασαν δουλειά, αποψίλωσαν από δέντρα την περιοχή και σε χρόνο ρεκόρ χτίστηκε η καλά κρυμμένη από κάθε βλέμμα βίλα η οποία κόστισε περίπου 100.000.000 δραχμές. Δηλαδή ένα ποσό τρομακτικό για τα δεδομένα της δεκαετίας του 1960…
Για την ύπαρξή της η πρώτη αναφορά γίνεται στην εφημερίδα «Βραδυνή» που δημοσίευσε ένα σχετικό άρθρο την 1η Δεκεμβρίου 1973, εντοπίζοντας το οίκημα, ενώ αργότερα ρεπορτάζ με περισσότερες λεπτομέρειες διαβάζουμε στο περιοδικό «Ταχυδρόμος». Ο δημοσιογράφος Βασίλης Καβαθάς περιγράφει πώς κατάφερε να φτάσει μέχρι εκεί και να πιάσει κυριολεκτικά στον ύπνο τον μοναδικό φρουρό και να καταγράψει ό,τι πρόλαβε, πριν τον αντιληφθούν τα σκυλιά, τα οποία ευτυχώς για εκείνον ήταν δεμένα. Ακόμη κι από αυτό το γεγονός φαίνεται το πόσο… καλά εκπαιδευμένο και… αξιόμαχο ήταν το στράτευμα, όπως αρέσκονταν να περηφανεύονται οι χουντικοί…
Φυσικά το κτίσμα δεν ήταν απλά μια βίλα εξοπλισμένη με πολυτέλειες που ο μέσος Έλληνας ούτε να φανταστεί δεν μπορούσε, όπως για παράδειγμα τα έπιπλα πολύ γνωστού οίκου, όπως διαβάζουμε στα ρεπορτάζ. Ο Παπαδόπουλος είχε φροντίσει να την μετατρέψει αρχικά σε φρούριο, φτιάχνοντας υπόγειες σήραγγες που συνδέονταν μεταξύ τους, φοβούμενος για την ασφάλειά του. Επιπλέον εκεί κοντά χτίστηκε και στρατώνας ικανός να καλύπτει τις ανάγκες διαβίωσης της φρουράς του και παράλληλα είχε εγκατασταθεί και σύστημα παρακολούθησης που «σάρωνε» την περιοχή σε απόσταση 300 μέτρων αλλά και ραντάρ.
Προκειμένου να έχει εύκολη πρόσβαση σε αυτήν, ο Παπαδόπουλος είχε φτιάξει και ελικοδρόμιο το οποίο είναι εμφανές στις λήψεις από drone που σήμερα έχουμε στην διάθεσή μας για να φανταστούμε πώς μπορεί να ήταν την περίοδο της ακμής της που χρονικά συμπίπτει με το διάστημα της απόλυτης παρακμής της Ελλάδας…
Σήμερα ελάχιστα θυμίζουν αυτά τα χρόνια, ενώ το χεράκι τους εκτός από τον χρόνο και την λήθη, έβαλαν και οι καταστροφικές πυρκαγιές του 2007,οι οποίες απογύμνωσαν την γύρω περιοχή αφήνοντας την «αετοφωλιά» του δικτάτορα ως… ενθύμιο αυτών των «μαύρων» χρόνων, που πλέον μόνο πεζοπόροι και ποδηλάτες με όρεξη και τσαγανό μπορούν να πλησιάσουν.
