Η Κατερίνα Διδασκάλου μετά το Μαύρο Ρόδο ξανά σε τηλεοπτική σειρά

Μαρία Αποστόλου

Η Κατερίνα Διδασκάλου η αγαπημένη ηθοποιός  που βλέπουμε φέτος στην σειρά Μαύρο Ρόδο ανοίγει την καρδιά της και μιλάει για τα επόμενα  επαγγελματικά της βήματα  ,την σχέση με τα παιδία της αλλά και για το Μαύρο Ρόδο που πρωταγωνιστεί φέτος με μεγάλη επιτυχία. 

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις η Κατερίνα Διδασκάλου… Η λαμπερή πρωταγωνίστρια από την επιτυχημένη σειρά του Mega “Μαύρο Ρόδο” λίγο πριν ξεκινήσει μια μεγάλη θεατρική περιοδεία, ήδη sold out παραστάσεων με το “Πόρνη από πάνω”, και λίγο πριν από το τέλος της τηλεοπτικής σεζόν, πετάει τα ράσα της “Ηγουμένης Φιλαρέτης” και φωτογραφίζεται για το YOU, αποκαλύπτοντας άγνωστα “θέλω” και “πρέπει” της προσωπικής της ζωής και της μεγάλης καριέρας της.

Σε ό,τι κάνει δίνεται με πάθος, βλέπει το φως και δεν αφήνει τίποτα στην τύχη… Ότι προκειμένου να μπει στο πετσί του ρόλου της ως ηγουμένη έμεινε για μία εβδομάδα σε μοναστήρι, λέει πολλά… Να αφήσει τη ζωή να την πάει όπως θέλει εκείνη; Όχι βέβαια… Η Κατερίνα έχει αρπάξει τη ζωή από τα μαλλιά από γεννησιμιού της…

Από την Τζώρτζια Συρίχα

Όλα όσα εξομολογήθηκε η Κατερίνα Διδασκάλου στο YOU

Δείτε επίσης : Ο Πέτρος από το Μαύρο Ρόδο είναι full in love με την Τζένη του Σασμού και δεν το κρύβει καθόλου

Ακόμα μια υπέροχη παραγωγή φέτος, το καθημερινό σίριαλ του Mega, «Μαύρο Ρόδο», που τελειώνει με μεγάλη επιτυχία. Είναι αλήθεια ότι ο Γιάννης Καραγιάννης έστησε ένα ολόκληρο μοναστήρι από την αρχή για χάρη της σειράς;

Ο Γιάννης Καραγιάννης κάνει πραγματικά θαύματα, επανέφερε την αισθητική ξανά στις σειρές, αρχίζοντας με τις «Άγριες Μέλισσες» και συνεχίζει πολύ καλά. Δεν είναι μόνο ότι έχει τόσος κόσμος δουλειά και ότι τα κανάλια έδειξαν εμπιστοσύνη σε καλές σειρές εποχής, αλλά και ότι ανεβαίνει η αισθητική του κοινού και της τηλεόρασης, κάτι που είναι πολύ σημαντικό για τη γενικότερη αισθητική μιας χώρας και, φυσικά, κύρια αποστολή της τηλεόρασης.

Πώς σου φάνηκε ο εαυτός σου με ράσο, όταν σε έχουμε συνηθίσει με την εικόνα μιας γυναίκας κοκέτας; Γέλασες όταν κοιτάχτηκες για πρώτη φορά στον καθρέφτη;

Δεν γέλασα καθόλου, αντίθετα μου άρεσε πολύ η εικόνα μου, που ήταν εντελώς διαφορετική. Μου έδωσε μια ελευθερία, που δεν έχω όταν υποδύομαι κοσμικούς ρόλους. Το ότι βγαίνω άβαφη, δεν φτιάχνω τα μαλλιά μου, όλα καλύπτονται κάτω από το ράσο και μπορώ να παίξω μόνο με τα μάτια, είναι ένα πολύ ωραίο ερέθισμα και ένας σημαντικός λόγος για να ξανακάνω τηλεόραση μετά τη Μυρσίνη.

Φαντάζομαι πόσα αστεία θα ανταλλάσσατε μεταξύ σας με τον Λεωνίδα Κακούρη, που βρεθήκατε ξανά σε τελείως διαφορετικούς ρόλους από της Μυρσίνης και του Δούκα Σεβαστού…

Ναι, ο Λεωνίδας μού έκανε πλάκα και στο τέλος μιας σκηνής που είχαμε μαζί μού είπε: «Νομίζω ότι κάπου σε έχω ξαναδεί εσένα»! (γέλια) Επίσης οι Ατίθασες Μουχρίτσες στο Instagram έχουν κάνει υπέροχα σκετσάκια με Φιλαρέτη και Μυρσίνη!

Από όσο θυμάμαι είχες πει ότι πήγες και έμεινες σε μοναστήρι για να έχεις ακόμα πιο πειστική ερμηνεία στον ρόλου της ηγουμένης Φιλαρέτης…
Ναι το έκανα. Η παραμονή μου στο μοναστήρι της Αγίας Ειρήνης στο Ρέθυμνο ήταν μαγική, ξεχωριστή, με μια φωτισμένη ηγουμένη, η οποία με δέχτηκε με αγάπη και με μια ανοιχτή αγκαλιά, όπως και οι υπόλοιπες μοναχές.

Έμαθα πολλά από αυτά τα «ήσυχα» βλέμματα, το «ήσυχο» περπάτημα, αυτή την ηρεμία που βγαίνει και στο πρόσωπό τους παρότι υπάρχουν πολλές περιπτώσεις γυναικών που καταφεύγουν στο μοναστήρι μετά από ταραγμένες ζωές. Βρέθηκα με υπέροχες κοπέλες, που γελάσαμε, κλάψαμε μαζί, κάναμε μέχρι και πρόβα, μου κρατούσαν τα λόγια για το «Χελιδόνι». Άκουσαν τη συγκινητική ιστορία της μητέρας που έχει χάσει το παιδί της και δεν έχει παραδεχτεί την ομοφυλοφιλία του και δεν σοκαρίστηκαν, αντίθετα συγκινήθηκαν.

Εσύ με τη σειρά σου τι αναθεώρησες εκεί μέσα, άλλαξες την κοσμοθεωρία σου;

Δείτε επίσης : Μαύρο Ρόδο επόμενα επεισόδια: 118 , 119 , 120 , 121 , 122

Η κοσμοθεωρία δεν αλλάζει μέσα σε μία εβδομάδα, αλλά εννοείται ότι κάθε τέτοια εμπειρία σε μαθαίνει κάτι. Εκτός του ότι με καθοδήγησε σε μεγάλο βαθμό και πολύ καθοριστικά για την ερμηνεία του ρόλου της ηγουμένης Φιλαρέτης, είδα διαφορετικά τι σημαίνει «ταπεινότητα» στα λόγια και τι στην πράξη.

Ακολούθησες κανονικά το πρόγραμμά τους;

Φυσικά, απλά δεν με άφησαν να κάνω τα πιο βαριά διακονήματα. Οι μοναχές δουλεύουν πολύ σκληρά. Έχουν τα δικά τους ζαρζαβατικά, που σημαίνει ότι έφαγα ωραία και υγιεινά πράγματα. Για μένα, που δεν τρώω κρέας, ήταν τα ιδανικά γεύματα. Πέρασα τόσο όμορφα που σκέφτομαι ότι μάλλον θα ξαναπάω κάποιες μέρες για να ηρεμήσω, αφού έχω ανοιχτή πρόσκληση και από εκείνες.

Εγώ αυτό το μεταφράζω ως “επαγγελματική διαστροφή”. Εσύ πώς αλλιώς θα μπορούσες να το χαρακτηρίσεις;

Θα το έλεγα πολύ μεγάλη αγάπη, ενθουσιασμό και ζήλο γι’ αυτό που κάνω. Ενθουσιάζομαι πολύ για τους ρόλους που υποδύομαι και θέλω να τους προσεγγίζω όσο το δυνατόν καλύτερα.

Στη ζωή σου γενικότερα θέλεις να προσεύχεσαι;

Πολύ. Όταν συναντώ σκηνοθέτες που με κάνουν να νιώθω άνθρωπος και καλλιτέχνης μαζί, όπως φέτος τον Κώστα Αναγνωστόπουλο, πρόπερσι τον Λευτέρη Χαρίτο και πιο πριν τον Σωτήρη Τσαφούλια, τον Ερίκ Ρομέρ… Αυτή είναι η απάντηση στις προσευχές μου.

Νιώθω ότι τον τελευταίο καιρό έχεις κάνει πολλά και σημαντικά πράγματα, δουλεύεις ασταμάτητα…

Είμαι βαθιά ευγνώμων γι’ αυτό… Είναι μεγάλη υπόθεση να ζεις από αυτήν τη δουλειά, που είναι το όνειρο από τα 14 μου, όπως είναι εξίσου σημαντικό να περνάς καλά και να νιώθεις δημιουργικός.

Αναρωτιέμαι καμιά φορά αν έχεις περάσει άσχημα σε δουλειά;

Ναι, εννοείται, γι’ αυτό και οι πολλές προσευχές! (γέλια)

Πώς αντιδράς σε τέτοιες περιπτώσεις, γιατί δεν σε έχω για άνθρωπο που κατευνάζει τον θυμό του;

Απλώς έχω συνηθίσει να λέω αυτά που με πειράζουν μπροστά στον άλλον, δεν κρύβομαι. Και εννοείται ότι αυτό μου έχει κοστίσει, αλλά δεν με πειράζει, γιατί βλέπω τα πράγματα σε βάθος χρόνου.

Η παράσταση «Η πόρνη από πάνω» έσκισε, όπως και το «Χελιδόνι»…

Δείτε επίσης : Kατερίνα Διδασκάλου: Με έσωσε που έγινα μητέρα στα 22 μου

Συνεχίζω με την «πόρνη», έχω παράσταση στις 4 Ιουλίου στη Νίκαια, στις 24 Ιουλίου στου Παπάγου, στις 27 Ιουλίου στην Ηλιούπολη, από τις 31 Ιουλίου ως τις 3 Αυγούστου στην Κρήτη και στις 6-7 Σεπτεμβρίου στη Θεσσαλονίκη. Το «Χελιδόνι», από τον Καταλανό ομοφυλόφιλο συγγραφέα Γκιλιέμ Κλούα, είναι ένας ύμνος στην αγάπη και στον θρίαμβο της ζωής απέναντι στο μίσος και στον θάνατο, με αφορμή την τρομοκρατική επίθεση της 12ης Ιουνίου 2016 στο gay bar «Pulse» στην Φλόριντα, όπου μέσα σε 5 λεπτά ένας τύπος σκότωσε 50 άτομα. “

173 πυροβολισμοί μέσα σε 5 λεπτά, τους μέτρησα”, λέει η τραγική ηρωίδα Αμέλια, βλέποντας το βίντεο που υπάρχει από εκείνη την τραγική στιγμή και το οποίο τραβήχτηκε από τον γιο της λίγο πριν σκοτωθεί κι αυτός! Δυστυχώς φέτος συνέβησαν πολλά τέτοια τραγικά περιστατικά.

Έρχονταν 20χρονα παιδιά στην παράσταση που με ευχαριστούσαν για το συγκεκριμένο ανέβασμα και κάποια από αυτά μου έλεγαν πόσο πικραίνονται όταν ο πατέρας τους, βλέποντας τηλεόραση μαζί τους, λέει:

«Προτιμώ να σε φέρουν τέσσερις παρά να σε δω στα τέσσερα»! Μου κάνει τρομερή εντύπωση το πόσοι νέοι γονείς υπάρχουν ακόμα που είναι σε αυτό το σκοτάδι και σε αυτό το μίσος… Πολλοί θεατές μού εμπιστεύτηκαν ότι δεν κατάφεραν να φέρουν τις μητέρες τους για να δουν το έργο μαζί και μου έλεγαν «δυστυχώς δεν τις πείσαμε».

Συνήθως οι μητέρες δεν είναι πιο τρυφερές και συγκαταβατικές σε ό,τι αφορά στη σεξουαλικότητα των παιδιών τους;

Όχι πάντα. Η μητέρα της ιστορίας έστειλε ουσιαστικά η ίδια τον γιο της στον θάνατο, γιατί όταν της είπε: «Μαμά είμαι ομοφυλόφιλος», αυτή δεν το άντεξε και του απάντησε: «Τα ακτινίδια τελείωσαν, αν θέλεις φρούτο, καθάρισε ένα πορτοκάλι». Ο συγγραφέας του έργου έγραψε την ιστορία αυτή όταν ένα από τα θύματα, λίγο πριν σκοτωθεί, σήκωσε το κινητό του και βιντεοσκόπησε ό,τι συνέβη…

Σαν μαμά ήσουν ανοιχτή σε δυνατές συζητήσεις με τα παιδιά σου;

Εννοείται. Τα παιδιά μου γνώριζαν πάντα ότι μπορούσαν να μου πουν ό,τι θέλουν.

Τους έλεγες πολλές φορές «σ’ αγαπώ»;

Φυσικά. Είναι πολύ μεγάλο πράγμα να λες «σ’ αγαπώ» και αυτό που νιώθεις σε ανθρώπους που αγαπάς. Πολλοί γονείς μου έλεγαν αυτό ακριβώς στο τέλος της παράστασης, ότι ήθελαν να γράψουν στο παιδί τους μήνυμα πόσο το αγαπάνε! Ξεχνιόμαστε μέσα στην ταχύτητα της καθημερινότητας…

Επειδή νιώθω ότι δίνεσαι ολοκληρωτικά σε ό,τι κάνεις, βρίσκεις χρόνο για να κοιτάς την Κατερίνα;

Την κοιτάζω γιατί δεν γίνεται αλλιώς, πρέπει κάπως να γεμίζω τις μπαταρίες μου. Η αγάπη στον εαυτό μας είναι το σημαντικότερο πράγμα. Πρέπει όλοι να αγαπάμε τα μικρά παιδιά που έχουμε μέσα μας και κυρίως να σκεφτόμαστε τους ανθρώπους που μας ενοχλούν. Εάν αυτούς που μας πικραίνουν τους σκεφτούμε παιδιά, τους συγχωρούμε πιο εύκολα.

Καλάμι καβάλησες ποτέ;

Όχι, γιατί έχω την αίσθηση πόσο “μικροί” είμαστε. Παρόλο που είχα την τύχη να βρεθώ και εκτός συνόρων, καταλαβαίνω πόσο περιορισμένο είναι το κοινό που έχουμε στην Ελλάδα. Αν σκεφτούμε ότι μετά την Ορεστιάδα δεν μας ξέρει άνθρωπος, άντε και οι ομογενείς του εξωτερικού, αυτό από μόνο του μας οδηγεί σε ταπεινοφροσύνη, που τη θεωρώ στοιχείο υγείας.

Στη δουλειά έχει τύχει να συναντήσεις νεότερους ηθοποιούς που έχουν καβαλήσει καλάμι;

Θα σου πω κάτι που μου έλεγε η μητέρα μου: «Μην ασχολείσαι με τις ζωές των άλλων εκτός αν είναι να βοηθήσεις». Όταν μου ζητάνε να βοηθήσω λέω κάποια συμβουλή, αλλιώς δεν κρίνω. Δίνω παράδειγμα με τη ζωή μου και με τον τρόπο που κινούμαι, και όποιος θέλει το ακολουθεί.

Εσύ δεν εντάχτηκες ποτέ μέσα σε αυτό το κύκλωμα της δουλειάς;

Ποτέ. Έχω τρεις-τέσσερις ανθρώπους που θεωρώ φίλους μέσα σε αυτήν τη δουλειά, αλλά γενικά δεν κάνω παρέα με ηθοποιούς.

Σε πρώτη ανάγνωση δίνεις την εντύπωση ότι είσαι σνομπ, όταν όμως σε γνωρίσει καλύτερα κάποιος βλέπει έναν κανονικό άνθρωπο…

Δείτε επίσης : Και οι τρεις τους είναι υπέροχες: Η Κατερίνα Διδασκάλου φωτογραφίζεται με τις πανέμορφες κόρες της! (εικόνες)

Μου το λένε πολλοί αυτό, όμως δεν ισχύει και το ξέρεις. Δυστυχώς το δικό μας επάγγελμα είναι πολύ εκτεθειμένο και η δημοσιότητα μπορεί να οδηγήσει σε λανθασμένα συμπεράσματα τους άλλους για την εικόνα που βλέπουν. Το θέμα είναι να εντοπίζουμε το στίγμα μας για τις επιλογές που κάνουμε και για τον τρόπο που θέλουμε να ζήσουμε

Επειδή έζησες πολλά χρόνια στη Νέα Υόρκη αλλά και στο Παρίσι, πώς και δεν αποφάσισες να κάνεις διεθνή καριέρα;

Έπαιξαν ρόλο οι συγκυρίες. Δεν σκέφτηκα ποτέ τι θα γινόταν εάν είχα μείνει εκεί, αλλά ότι κάθε πράγμα που έρχεται είναι για καλό. Το παρελθόν έχει παρέλθει, το μέλλον είναι άδηλο, το «τώρα» είναι ο πιο μακρύς χρόνος – και αυτό φροντίζω. Έκανα σε νεαρή ηλικία τα παιδιά μου και ήθελα να γυρίσω στην Ελλάδα, δεν το μετάνιωσα, γιατί η συνεργασία μου με τον Ρομέρ συνέβη αφότου επέστρεψα.

Σε κάθε συζήτηση που κάνουμε σε έχω παρακολουθήσει ότι βλέπεις το φως. Σκοτάδι δεν είδες σε καμία στιγμή της ζωής σου;

Σκοτάδια περνάμε πολλά, συχνά μέσα από τους ρόλους. Και δύσκολες στιγμές έχω περάσει, αλλά προσπαθώ να ανακαλώ τα θετικά και να μην αναμασάω παλιές αρνητικές εμπειρίες.

Επίσης μιλώντας με νέους ηθοποιούς, πολλοί έχουν περάσει καταθλίψεις και τις ξεπερνούν πηγαίνοντας σε ειδικούς. Εσύ, απ’ όσο ξέρω, δεν πέρασες ποτέ…

Γλίστρησα προς τα εκεί, αλλά πάντα έλεγα στον εαυτό μου ότι από τη στιγμή που έγινα μητέρα δεν έχω δικαίωμα στην κατάθλιψη. Τώρα, όταν είμαι στα πιο κάτω μου, το συζητάω με τα παιδιά μου, που μου έχουν δώσει πολλή δύναμη σε δύσκολες στιγμές.

Αγκαλιάζεις συχνά τα παιδιά σου;

Νομίζω ότι θα με θυμούνται να τρέχω συνέχεια από πίσω τους να τα αγκαλιάζω. Δεν θα έχουν κανένα παράπονο ότι δεν τα αγκάλιασε η μάνα τους.

Μια γυναίκα καριέρας, όπως εσύ, στέρησες κάτι από τα παιδιά σου ή στερήθηκαν εκείνα κάτι από εσένα;

Παρουσία! Δυστυχώς! Υπήρχαν πολλές φορές που έλειπα τα βράδια και φυσικά είχα τύψεις. Είχα παράπονα του τύπου «Μαμά μη φεύγεις», γιατί για τα παιδιά ποτέ δεν είναι αρκετή η ώρα που σε βλέπουν. Τώρα συνηθίζω να λέω ότι είναι η εποχή που φεύγω από το σπίτι για να πάω στο θέατρο και στο γύρισμα χωρίς τύψεις.

Θα μπορούσες να είσαι μια τυπική γιαγιά που θα έβγαζες τα εγγόνια σου περίπατο;

Αυτό το έχω κάνει. Φέτος ήρθε η κόρη μου από το Άμστερνταμ και πήγαμε σε ένα πάρκο με δραστηριότητες στη Μαλακάσα για τα γενέθλια του εγγονού μου, του Μιχάλη, οπότε έκανα μαζί του πολλά ακροβατικά και τρέλες! Το μικρό παιδί που έχω μέσα μου λέει ότι πρέπει ακόμα να παίζω!

Το ότι είσαι δοτικός άνθρωπος σού έχει κοστίσει;

Όταν γνωρίζω κάποιον δεν σκέφτομαι ότι μπορεί να μου κάνει κακό. Αλλά δεν είμαι αφελής, απομακρύνω τους τοξικούς ανθρώπους από τη ζωή μου και τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, θα έλεγα ότι είμαι πολύ τυχερή, πηγαίνω με μεγάλη χαρά στο θέατρο και στο γύρισμα. Η συνεργασία μου με τον Δημήτρη Τσίκλη ήταν υπέροχη, όπως επίσης και με τον Αντώνη Γαλέο, που θα με σκηνοθετήσει και φέτος. Αυτά είναι «δώρα» που μας έρχονται. Όταν σκεφτόμαστε θετικά και δεν μένουμε σε αυτά που μας πικραίνουν, όταν προσευχόμαστε και προσδοκούμε το καλύτερο, έρχονται όμορφα πράγματα.

Περιθώριο για έναν έρωτα έχεις αφήσει στη ζωή σου;

Φυσικά, ο έρωτας είναι πολύ σημαντικό στοιχείο της ζωής μας. Αν αντέχει κι αυτός τον δικό μου περιορισμένο χρόνο, μακάρι! (γέλια)

Τους μεγάλους έρωτες τούς έχεις ζήσει;

Ναι, έχω ζήσει έναν μεγάλο έρωτα… Για μένα το «τώρα» είναι πολύ σημαντικό. Νιώθω πολύ πλήρης στο «τώρα» και όπως λέει ο Ελύτης: «Ώσπου τέλος ένιωσα κι ας πα’ να μ’ έλεγαν τρελό, από ‘να τίποτα γίνεται ο Παράδεισος». Μου θυμίζει τον πατέρα μου, που μας έλεγε ότι την ευτυχία τη δημιουργούμε μόνοι μας.

Πού θα σε δούμε τη νέα σεζόν;

Είμαι στο παραπέντε για μια νέα τηλεοπτική σειρά και προετοιμάζομαι για το καινούργιο μου θεατρικό έργο, που λέγεται «Unfriend». Για πρώτη φορά θα κάνω μαύρη κωμωδία με κοινωνικό μήνυμα, που παίζεται τώρα στο «West Εnd Theatre» και θα ανέβει στον «Νέο Ακάδημο».

Φωτογραφίες  : ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΠΑΡΕΛΙΩΤΗΣ

• Κατερίνα Διδασκάλου
• Μαύρο Ρόδο